İBRAHİM KİRAS

(1968, İstanbul - )

       Şair, yazar, gazeteci. Türkoloji ve İngiliz Filolojisi okudu. Yüksek öğrenimini yarıda bırakarak basın-yayın alanında çalışma hayatına atıldı. TRT İstanbul Televizyonu'nda, Armoni Yayınları'nda çalıştı.

       1990 yılında “Geniş Zamanlar” dergisini kurdu, yönetti. 1992 yılında Ahmethan Yılmaz'la birlikte, "İkişiir" dergisini çıkardı. Ebubekir Kurban'la birlikte, 1993 yılında Şehir Yayınları'nı kurdu, yönetti.

       Üniversite öğrenciliği döneminde TRT televizyonunda başlayan basın-yayın alanındaki mesleki meşgalesini 1987 yılından bu yana muhtelif dergi, gazete, televizyon ve radyo kanallarında sürdürdü. 1994 yılından itibaren haftalık ve aylık İzlenim dergileri ile Yeni Şafak gazetesinde yayımlamaya başladığı güncel politik yorumlarını son yıllarda Gerçek Hayat dergisinde ve nihayet 8sutun adlı internet sitesinde sürdürdü. Star gazetesinde yayın danışmanı ve köşe yazarı olarak görev yaptı. Star Medya Grubu'ndaki görevden almalara tepki olarak 26 Kasım 2014 tarihinde istifa etti. Aralık 2014-Aralık 2015 tarihleri arasında Vatan Gazetesi'nde köşe yazıları yazdı. 7 Mart 2016'da yayın hayatına başlayan Karar Gazetesi'nin Genel Yayın Yönetmenidir.

       Şiirleri ve yazıları Albatros, Argos, Cumhuriyet Kitap, Defter, Dergâh, Düşler, Geniş Zamanlar, Gerçek Hayat, Hürriyet Gösteri, İkindiyazıları, İkişiir, İzlenim, Karar, Star, Star Kitap, Varlık, Vatan, Yeni Şafak vb. gibi dergi, fanzin, gazete ve eklerinde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Gerçek Hayat (1994, İz Yayıncılık, İst.)

Şiirlerinden Seçmeler:

KARANLIK BİR SOKAKTA

karanlık bir sokakta yürüseydik hep

saçların başka bir renge dönüşseydi

saçlarının kokusu değişseydi

benim sağ avucumda yanan birşey olsaydı

sol avucumu bir diken kanatsaydı

yazmasaydım o şiiri

kalbimden artakalan boşlukta

kimsenin sevmediği bir çiçek yetişseydi

ellerim ellerine daha çok yetişseydi

karanlık bir sokakta hep yürüseydik

hep yürüseydik hep yürüseydik

gökyüzü kadar tuhaf bir zaman boşluğunda

yine de sever miydik

ÖLÜMÜN KIYISINDAYIM

Ölümün kıyısındayım,

Kendim kendim değilim,

Bir başkasıyım artık…

Yok oldu benliğim,

Geçmişimde kayboldu,

Çocuklar gibi bağıra çağıra ağlamak isterdim…

Çekiniyorum işte olmuyor,

Çıkmıyor sesim…

Öylece dolaşmak istiyorum,

Sessiz, durgun bir deniz kenarına atmak istiyorum kendimi…

Ne bir limanı olsun, ne de yolcu bekleyen gemiler…

Yalnızlığımı doyasıya yaşamak istiyorum,

Doyasıya…

Sensizliğin “S” ini bile unutmak istiyorum…

Ölümün kıyısındayım,

Yalnız ve tek başıma…