AŞIK ŞAHSENEM BACI

(1943, Boyalı köyü, Sarıkamış / Kars - )

       Asıl adı Senem Akkaş’tır. İlkokulu köyünde okudu. Daha sonra ortaokul ve liseyi dışardan bitirdi. Küçük yaşlarda bağlama öğrenmeye yöneldi. Şiire ilkokul yıllarında başladı. Önceleri sevda, gurbet, özlem gibi konuları işleyen Şahsenem Bacı daha sonra toplumsal sorunları da dile getirdi.

       Küçük denecek yaşlarda evlenip İzmir’e yerleşti. Öğretmen olan eşinin, Şahsenem Bacı’nın şiir yazmasını, türkü söylemesini engellemek istemesinden dolayı bir süre sonra eşinden ayrıldı.

       Akrabaları arasında Aşık Mustafa gibi Sarıkamış’ın birçok tanınmış aşığı bulunan Şahsenem Bacı, günümüz aşıklarından Aşık Veysel (1894-1973), Davut Sulari (1926-1985), Aşık Mahzuni (1938-2002), Aşık Hüdai (1940-2001) gibi isimlerden etkilendi.

       Yaklaşık 1000 şiiri ve 150 türküsü bulunan Şahsenem Bacı, çeşitli aşık şölenlerine katıldı, 1975 yılında Hacı Bektaş ve 1976 Antalya Aşıklar şenliklerinde birincilik kazandı.

       Bugüne dek 5 adet albüm hazırladı. Şiirlerinin bir bölümünü “Söz Nereye” (1990) adlı kitapta topladı.

Kaynaklar:

A  http://ozanlar.biz/sahsenem.html

Şiirlerinden Seçmeler:

BENİ YARALAR

Tipi boran koptu gönül dağımda

Nere gitsem yollar beni yaralar

Bin bir emek ile kendi bağımda

Büyüttüğüm güller beni yaralar

Seni sordum gökte uçan kuşlara

Girmez oldun uykulara düşlere

Alıp beni vurdu taştan taşlara

Gark olduğum seller beni yaralar

Senem Bacı dalgın dalgın geziyor

Duman olmuş gökyüzüne tozuyor

Sadık dostum diye derdin yazıyor

Dost bildiğim diller beni yaralar

NEME GEREK

Dilim seni dilim dilim keserim

Dost kalbi kıracak söz neme gerek

Canan ile biraraya gelince

Muhabbet isterim naz neme gerek

Yazı olup duvarlara yazıldım

Bahçe olup bağbozumu bozuldum

Kebap olup mangallara dizildim

Ben zaten yanmışım köz neme gerek

Erenler ceminde sazlar coş gelir

Ozanların muhabbeti hoş gelir

Güzden sonra mutlak karakış gelir

İlkbahardan söz et yaz neme gerek

Senem Bacı yarı menzil kılmışım

Yana yana dert kervanı olmuşum

Ben anamdan doğar iken ölmüşüm

Kar yağmış başıma buz neme gerek

PERİŞAN

Virane bahçede ağlıyor dallar

Bülbül zara gelmiş güller perişan

Aşk için çırpınan biçare haller

Yare doğru giden yollar perişan

Leylasıyım yarsız olan dağların

Bağbanıyım barsız kalan bağların

Yıllar var ki için için ağlarım

Gözyaşım elinden seller perişan

Kimisine karayazı kondurur

Kimisini sefaletten söndürür

Kimini de aşık eder yandırır

Feleğin elinden kullar perişan

Şahsenem feleğe çatmadan etmez

Devran çarkı döner gücümüz yetmez

Başım dumanlıdır rüzgar kar etmez

Seher vakti esen yeller perişan