AŞIK İZNİ

(1850, Zor (şimdiki adı Esenyaka) köyü, Yusufeli / Artvin – 1928, Saraycık köyü, Merzifon / Amasya)

      

Asıl adı Mustafa’dır. Köyündeki Aziz Efendinin yanında hem ilk medrese eğitimini gördü.Küçük yaşlarda bağlama çalmayı öğrendi. Bir süre Aşık Keşfi’ye (1843-1910) çıraklık yaptı ve bu dönem içinde aşıklığa ve geleneğe ilişkin bilgisini pekiştirdi, zamanla usta bir aşık olarak yörede tanınmaya başladı.

Sümmani (1860-1915), Berzi, ustası Keşfi, Mahiri (1850-1914), Cesimi gibi döneminin birçok usta aşığıyla karşılaştı.

1. Dünya Savaşı (1914-1918) öncesi 15 yıl kadar köyünde muhtarlık yaptı, bu döneme ilişkin yaşadıklarını bazı şiirlerine yansıttı. “Muhtarlık Destanı”, “Çobanlık Destanı” bunlardan bazılarıdır.

1914 yılında Merzifon’un Saraycık köyüne göçtü ve yaşamının sonuna dek orada kaldı, başta oğlu Aşık Zuhuri (1887-1949) olmak üzere birçok aşığın yetişmesine katkıda bulundu.

Aşık İzni Merzifon'un Saraycık köyünde öldü ve orada toprağa verildi.

Kaynaklar:

A  http://www.ozanlar.biz/izni.html

Şiirlerinden Seçmeler:

GÖZLERİN

Ela gözlerine kurban olduğum

Beni yaktı yar sürmeli gözlerin

İşimden gücümden abdal eyledin

Ömrüm yıktı yar sürmeli gözlerin

Yar güller açılmış hüsnün bağında

Bir murat almadım yar kucağında

Öpülmenin koçulmanın çağında

Geçer vakti yar sürmeli gözlerin

İzni’yim çekerim dert ile kahrı

Yar doldursa verse içerim zehri

Nice yüz bin İstanbul gibi şehri

Değer tahtı yar sürmeli gözlerin