“Anne doğulur, baba olunur” diyorlar. Ben baba olmayı becerebildim mi diye soruyorum kendime bazı zamanlar?” diye başlamışım sözüme 21 Haziran 2015 günü sana yazdığım mektubumda.. Bu sorunun yanıtını aramakla geçti bir yıl daha.
***
Babam geliyor aklıma bir daha…
Senin yokluğunda; ailemize altısı çocuk, üçü torun olmak üzere dokuz kişi daha eklendi. Ata Tuncay, Şenay, Ezgi, Münevver, Burak, Tuğçe ile İrem, Elif ve Umut…
Senin yokluğunda; Murat, Serap, Naciye, İsmail, Burak, Küçük Murat ve Ali Yasin üniversiteyi bitirdiler. Rabia Eczacılık Fakültesi’nde, Serkan Tıp Fakültesi’nde okuyor. Ali Yasin de ikinci üniversitesini okumaya başladı. Darısı diğer torunlarının başına…
Senin yokluğunda; Serap, İsmail, Burak, Küçük Murat, Naciye ve ilk torunun Murat’ı evlendirdik.
Senin yokluğunda; Hatice Bayburt’un Demirözü ilçesinde noterliğe başladı ve yeni görev yerini bekliyor.
Senin yokluğunda; Serap kendi bürosunu açtı. Murat Sinanpaşa ilçesinde doktor olarak görev yapmaya başladı.
Senin yokluğunda; hayatın acemisi olan oğlun yani ben geçen yıl Ramazan Bayramı öncesi emekliye ayrıldım. Bu arada unutmadan şunları da söyleyeyim; önce Adnan dede oldu, Umud’u kucakladı, ablam ikinci kez kayınvalide oldu. Ben de bu yıl içinde iki kez dede olacağım; Burak ve Münevver’in bir oğulları olacak. Bu arada oğlum ve gelinim harıl harıl evlerini, odalarını, yaşamlarını, umutlarını ve geleceklerini inşa ediyorlar. Naciye ve Burak’ın doğacak çocuğunun cinsiyeti henüz belli olmadı. Ailem şu anda altı kişi, yakında yedi-sekiz kişi olacağım. Küçük ailem ve geniş ailem hepinizi çok seviyorum.
Senin yokluğunda; bazı hatıra defterleri yırtılıp enkaz altında kalıyor, anılar tozlanıyor. Yan komşumuzun evi yıkıldı, Süleyman amca ve tüm Bangir ailesi yittiler hayatımızdan.
Senin yokluğunda; annem çok iyi, merak etme babacığım.
Senin yokluğunda; dokuz yıl, yedi ay, üç hafta ve bir gün geçen hayatlarımızdan kesitler aktarmaya çalıştım.
Senin yokluğunda; sana olan özlemimiz katlanarak büyüyor.
Hayatın acemisi büyük oğlun Şükrü.
19 Haziran 2016, Antalya, saat: 01.45
***
Babam geliyor aklıma bir daha…
Senin yokluğunda; ailemize altısı çocuk, üçü torun olmak üzere dokuz kişi daha eklendi. Ata Tuncay, Şenay, Ezgi, Münevver, Burak, Tuğçe ile İrem, Elif ve Umut…
Senin yokluğunda; Murat, Serap, Naciye, İsmail, Burak, Küçük Murat ve Ali Yasin üniversiteyi bitirdiler. Rabia Eczacılık Fakültesi’nde, Serkan Tıp Fakültesi’nde okuyor. Ali Yasin de ikinci üniversitesini okumaya başladı. Darısı diğer torunlarının başına…
Senin yokluğunda; Serap, İsmail, Burak, Küçük Murat, Naciye ve ilk torunun Murat’ı evlendirdik.
Senin yokluğunda; Hatice Bayburt’un Demirözü ilçesinde noterliğe başladı ve yeni görev yerini bekliyor.
Senin yokluğunda; Serap kendi bürosunu açtı. Murat Sinanpaşa ilçesinde doktor olarak görev yapmaya başladı.
Senin yokluğunda; hayatın acemisi olan oğlun yani ben geçen yıl Ramazan Bayramı öncesi emekliye ayrıldım. Bu arada unutmadan şunları da söyleyeyim; önce Adnan dede oldu, Umud’u kucakladı, ablam ikinci kez kayınvalide oldu. Ben de bu yıl içinde iki kez dede olacağım; Burak ve Münevver’in bir oğulları olacak. Bu arada oğlum ve gelinim harıl harıl evlerini, odalarını, yaşamlarını, umutlarını ve geleceklerini inşa ediyorlar. Naciye ve Burak’ın doğacak çocuğunun cinsiyeti henüz belli olmadı. Ailem şu anda altı kişi, yakında yedi-sekiz kişi olacağım. Küçük ailem ve geniş ailem hepinizi çok seviyorum.
Senin yokluğunda; bazı hatıra defterleri yırtılıp enkaz altında kalıyor, anılar tozlanıyor. Yan komşumuzun evi yıkıldı, Süleyman amca ve tüm Bangir ailesi yittiler hayatımızdan.
Senin yokluğunda; annem çok iyi, merak etme babacığım.
Senin yokluğunda; dokuz yıl, yedi ay, üç hafta ve bir gün geçen hayatlarımızdan kesitler aktarmaya çalıştım.
Senin yokluğunda; sana olan özlemimiz katlanarak büyüyor.
Hayatın acemisi büyük oğlun Şükrü.
19 Haziran 2016, Antalya, saat: 01.45
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder