BABA ŞİİRLERİ ANTOLOJİSİ

SABAH VE BABAM

Neden bu kadar çok seviyorum sabahı

Haksızlık mı ediyorum günün öteki saatlerine

Bilmiyorum kötü bir niyetim yok

Tek bildiğim babamdan kaldığıdır bana sabah aşkının

Erkenden kalkardı babam

Ezan okunmadan

Üstümün usulca örtülüşünden

Koynuma girişinden sabah yelinin

Kuşların ötüşünden

Anlardım babamın bahçeye indiğini

Bahçesi babamın

Biricik şiiri

Üstü başı toz toprak

Bazen şapkasında bir yaprak

Bazen sakalında bir tırtıl

Komik bir yüzle

Kahvaltı için kapıda göründüğünde

“Ayakkabılarını çıkar da öyle gel”

Dediğini duyardım anamın

Azarla sevgi karışımı bir sesle

Bir sarmaşığın elinden kurtulur gibi

Bahçede ayaklarına dolanan

Eğilip çıkarırdı çamurlu ayakkabılarını babam

Sarmaşığı kırmadan

Toprağa bakar düşünürdü

Ağaca bakar düşünürdü

Çok sonra anladım

İnsana bakınca neden yüz çevirdiğini

Düşünüyorum da şimdi

Babam mı şairdi

Yoksa ben mi

Doğrusu babam benden iyi şairdi

Her sabah ben de babam gibi

Giriyorum şiirin bahçesine

Toprağını sulamak / budamak için ağaçlarını

Dedim ya

Babamdan bana

Bir sabah kaldı

“Tan Ağrısı” adlı kitabından

”Tut Elinden Sabahın” adlı kitabından

A.Kadir Paksoy

*** 

BABALAR VE OĞULLAR 2

Baykuşu ezberledim, yarasalar edindim

Bana örenler gerek, karanlık mağaralar

Gebe kaldı sessizliğim çığlığı doğuracak

Babalar ve oğullar! Babalar ve oğullar!

Şiddeti seçiyorum, uyguladılar çünkü

Soyumuz içilmedi, ürün vermedi tarlalar

Ruh depremi enkazından birlikte çıkarıldı

Babalar ve oğullar! Babalar ve oğullar!

Çelik zırh siparişi verdim duygularıma

Artık alıştım buna girdiğim her göl kanar

Kötü birer çevirmendir iyilikler bahsinde

Babalar ve oğullar! Babalar ve oğullar!

Bana kucak, bana eşik, bana öpücük annem

Sende bile gülümsemeyi yadırgadı dudaklar

Ağrı'yı yalnızca dağ sanmanın sonucu

Babalar ve oğullar! Babalar ve oğullar!

Şiir Odası Dergisi, Mayıs 2000

Abdülkadir Budak 

*** 

GİTME BABA

Bozdurduğum sevinçleri çoktan harcadım

dağıtıp geçtim arka sokaklarda

Geceyle söyleştim zencileşti terim

Dizinin dibinden kalkan gemilerim

vuruldu menzilinde adım adım

Şaşırdım kan sağanağı sorularda

Gitme baba

Sensizsem bir istasyonda gezinirim

Vagonlar bekar odaları gibi sürüklenir

İzin ver kalayım üç numara tıraşımla

Düşlerim rengarenk olmayabilir

Bil ki hâlâ reşit değilim acılara

Akşamı geciktiren oyunlar bul bana

Gitme baba

Dilersen bir kenti birlikte yürüyelim

derbeder gençliğimizle çıkalım yola

Kuyruğunu uzun tut uçurtmaların

Karanfil zamanı ilişsin yakamıza

Günleri çocuk sesleriyle bezeyelim

Duruşun yakışmıyor bayram sabahına

Gitme baba

Yağmurum kirlendi güneşim darda

Artık kırabilirim içimin camlarını

bir isyan günlüğüyle yaklaşıp hayata

Çığlık çığlığa çökse de merdivenlerim

Soyunup etimden derviş sabrını

örterim incinmiş yorgunluğuna

Gidersen baba

Ahmet Günbaş 

*** 

BABA BANA BAĞIRMA

                        yol ıslanmasın diye

                        şemsiye açanlara...

baba bana bağırma

bülbülleri kaçırdın ormanlarımdan

kulaklarımın kapılarını havalara uçurdun

kapılar baba kapılar pencereleri alıp gittiler

tenorlar kaçtı ses tellerinden

çevreye saçıldı yavru diktatörler

seni ne sopranolar istedi de vermedik baba

baba bana bağırma

bayrak direklerine konan kartalları anlat

uzun uzadıya

nasıl da göremediler avcıları

o keskin gözleriyle vah hah ha

şans yıldızlara özgü bir yalan baba

yıldızlara tükürüp tükürüp onları gezegen yaptınız

savaşan halklar taktınız dünyanın boynuna

yalanları yazdım defterime hiç unutmadım

radyasyonu radyo istasyonu sanan Bakanları

çiğleri, Meclis tavanını çiğ köftelerle çiğneyen

doğum sonrası acılarını cüce ülkeler doğuran kadınların

hiç unutmadım

sakallarını yüzlerinde

yüzlerini sakallarında unutan adamları

ve ısırgan tarlalarındaki parçalarını

Uğur Mumcu'yu biz yapan bombanın

hiç unutmadım

uzak yakın tüm tuzakları baba

yolun ezdiği oyuncak bir kamyonsun sen

bir gam ağacısın

kar yüküne dayanamayıp kırılan

ilkbaharı gerzeklere ödünç verdin

geri getirmediler

güneşin başına gelenleri

biz ilkbaharsız nasıl anlarız baba

baba bana bağırma

bir kulağımdan giriyor sözlerin

öbür kulağımı tıkıyor

Buenos Aires'te olsaydım diyorum içimden

Eva'nın peronunda

karanlıktan kuşlar çalan bir tren

bir bıçak kaçağı

tangonun bacaklarını havaya kaldırdığı kentte

ama iyi ki buradayım, burada hiçbir şeyi unutmadan

burada

bilginin bilgisizlikten daha çok acı verdiği yerde

burada, tam karşında

hapisanelerde hintyağı gibi bir şeydi zaman

hastanelerde pıhtılaşmış kan gemisi gibi

yol alırdı saatler

karılarının namuslarını dillerinde saklayan

adamlar vardı bir taraflarda

televizyon kanallarında yitirilen çocuklar

gökyüzüne düşmemek için denize yapışan balıklar

ve depolara indirilen Lenin heykelleri vardı

Sovyet Rusya'da

kafandaki duvarları

niye cebine koymuyorsun sen baba

baba bana bağırma

farkında değilsin

arkasını ezilenlerin yaladığı

bir posta puludur dünya

bir karadelik yutana kadar uzayda bizi

asansör boşluğuna itilen bir kedisin sen

söylemenin tam sırası

ülkeyi bu duruma senin oy verdiğin

partiler getirdi baba

ama ben buradayım, burada hiçbir şeyi unutmadan

bir yaşamlık kaygı duruşundayım

yakın tarihimiz için

baba bana bağırma

bacağından vurulursa bir şiir

nereye kadar gidebilir

bana bağırma baba

kendine bağır

yoksa her şey bitebilir

Akgün Akova

*** 

TEŞEKKÜR EDERİM BABA

teşekkür ederim baba, kırılgan bir yaz

tozlu urbalar, gri bulutlar bıraktın bana

taş duvarlar bıraktın, birkaç metre telörgü

gözaltları kırışmış mor bir kelebek

bıraktın. uçmak adına

teşekkür ederim baba

kapıları zorluyor karanlık bir gelecek

taşlar yakıştırıyor başımıza çürük hurma dalından

suçlu bir peygamber çiçeği gibi uzatıyor boynunu

rengini kaybeden gece

teşekkür ederim baba. sevişirken bile

bir ilkokul sessizliği yerleşiyor tenime

çok kapalı adamlar, inan ki korkuyorum

giriyorlar duvardaki yaşlanmış che

posterinden içeriye

sanki anlamsız bir savaşın

tarihini şaşırmışım gibi

tek ayak üstünde duruyorum caddede

kulağımı çekiyor sanki bir kaybolmuşluk duygusu

bakıyorum ormanlar kuruyor, gülüşler çürüyor

saçlarım dökülüyor aşklarımın üstüne

yenildim. korkmuyorum bunu söylerken

korkmak eski bir yalanı yeniden yeşertmektir

hayatın uçuruma en yakın kıyısında

diğer kadınlar bilir: aşk uslanmamaktır bir bakıma

hayat da

teşekkür ederim baba

Altay Öktem

*** 

YAZ YAZ BİTMEZ BABAM

.

sevmeye oturdum bir sabah babamı

sev sev bitmez adam

çıkını "meşk"

.

kazmaya kalktım bir sabah bu madeni

kaz kaz bitmez adam

kuyusu "elmas"

.

gezmeye kalktım bir yaz bu coğrayayı

gez gez bitmez adam

gölleri "turna"

.

yazmaya kalktım bir sabah bu romanı

yaz yaz bitmez adam

sayfaları "inci"

.

dermeye kalktım bir asır bu sözlüğü

der der bitmez sözleri

gözleri "derya"

Barış Erdoğan

*** 

BAZI BABALAR

Bazı babalar ekmek ağacı diker

Aç kalmasın asla yer yüzü

Gökkuşağı gibidir bazı babalar

Yüzü gün gibi aydınlık sabahlar

Bazı babalar makina yaparlar

Kan ve haki renklidir bazı babalar

Elleri tahta bir silah kabzası

Yüzü ölüm kadar soğuk bazı babalar

Bazı babalar sekiz altı vardiyası

İki somun ekmek sığar kucaklarına

Güneşi görmese de bazı babalar

Güneş gibi sıcaktır çocuklara

Bazı babalar emir komuta zinciri

Meslek edinmiştir öldürmeyi

Yakarlar yıkarlar her bir şeyi

Bazı babalar tüccardır ölüm alıp satar

Elleriyle hayat kurtarır bazı babalar

Beyaz bir önlük, yakasında bir gülüş

Pusuda beklerken ölüm bazı babalar

Çocukları gecenin efsunu gibi sever

Bazı babalar kelimelerden müteşekkil

Çocuklara masal gibidir bazı babalar

Bayram Balcı

*** 

GECE GİYSİLİ BİR EMEKÇİDİR BABA...

baba bir çocukluk algısıdır

erişilmez kararların ve yeteneklerin karşısında dev bir aynaya bakmaktır

baba en çok çocukluk günlerindeki anılarla hatırlanır bunun için

akşam uyuduktan sonra biz mesaiden geceleyin dönen bir emekçidir baba

asker postallarının her yeri kararttığı 80 yılının ilk aylarında doğan bir çocuk baba

cebindeki parasını süt ile otobüs arasındaki tercihlerde sınayandır

uzun günlerin çalışma şartlarında özlendiği için

pazar günlerinin iple çekildiği bir oyun arkadaşıdır baba

rızık peşinde koşan Anadolu erkekleri gibi

çocuklarını az gören tipik bir ustadır ayrıca baba

gündüz okulda unutulmuş akşam sofrada beklenen ekmek kokulu gözlerdir baba

durmadan didinip zamanı su gibi akıtan elleriyle

gece giysili bir emekçidir baba

babalığı baba olduğunda anlarsın lafının gençlik yıllarındaki özgürlük uyanışlarıdır

sabrının ötesinde

kimi zaman azılı bir cani

kimi zaman vicdansız bir katil

kimi zaman şefkatini ve sevgisini saklayan bir soğukluk binse de üstüne

evin direği, sofranın mimarı, kiranın avukatıdır baba

zamanını ve tüm nefesini seferber edip bizlere

hayata karşı ödün vermenin abidesidir baba

terzi işi oyuncaklarla akşam yolda göründüğünde

kucağına bir kuş gibi süzülüp atlanan fakirlik algısıdır baba

kuru bir sözcüğün ötesinde

alışılmış tebriklerin artık içinin boşaldığı hızlı sözcük tüketiminde

"ben hayatta en çok babamı sevdim" mısraının

hastane koridorlarındaki yankısıdır baba

ömrünü çocuklarıyla azaltan

eşini mutlu etmeye çalışan

sessiz ve içine kapanık bir volkandır baba

ne zenginlik düşleri ne de bol paralı gazinolar vardır cebinde

makine başında ekmeğini kapitalizmden çıkaran bir emekçidir baba

proleter bedenin kapitalist eklemlere eklemlenmesi sürecidir baba

küçük oyuncakların azlığında büyük hayallerin nedenidir

ateşlendiğinde geceleyin çocuğu hayatın ateşini kendisinde dizginleyendir baba

sonsuz mısraların ötesinde

özlenen masal zamanlarıdır baba...

Ertan Alp

*** 

ESVAB-I YADİGAR

baba,

görseydin gülerdin mutlaka

ceketin tam oldu üstüme,

palton, gömleğin keza.

sadece,

kemerinin tokasını

iliştirebiliyorum

birkaç delikten sonra.

kibrit cebini ise

hiç kullanmıyorum,

gül takıyorum

ara sıra, yakama.

bir de

azıcık uzattım paçasını

pantalonunun ve

teke indirdim pilesini.

bazen, sana uyup

İlikliyorum, inadına

gömleğinin

ilk düğmesini...

*Yahya Akçiçek (Alucra, 1936 – Ordu, 11 Nisan 1983)

“Patiska” adlı kitabından

Gökhan Akçiçek

*** 

BABA VE GEPPETTO

bunu ağacına dallandıra budaklandıra anlat

gülme yeri kırık pinokyoyuz koşup babasına ağrıyan

sesin gölgesinde tanrı çaresiz geppetto biraz da

can ki yürekte en ağır yüktür tek başına taşıdığımız

sanki insan ucuz diye hamal kendi kendine

hazır bütün ölüler hasır altı edilmişken söylemeliyim

sır toprağın gözden sakındığıdır: camda geçen hikâye

sözün yeryüzüne en dik geldiği vakittir şiir

üstümüze düşen gölgenin ayak altında eridiği

insan: kimin bozuk oyuncağıysa onun ağzıyla susan

sonra dura dura duvarların yıkık dökük ağzıyla

say ki bu geçtiğimiz ömür değil şer ve bela şehirdir

leyla dediğin öyle bir mahalleyle bulunmaz

bunu her duada burnu uzayan ağaçlara yana yakıla

Akatalpa, Sayı: 134, Şubat 2011

Halil İbrahim Özbay

*** 

BABAM İÇİN SONE 1921-2013

Her yaz beni dörtgözle bekleyen babam

Daha bu yaz gelmeden bir telaş çekip gitti

Gittiği yazlık yerlerden

Umumi telefon kulübelerinden

Hummaya tutulmuş gibi beni bulasıya arayan adam

Belli ki yorulmuş hayatından

İlk kez unuttu numaramı

Son konuşmamızda sesinde özlem

İşitemeyişinde bir telaş

Kocaman gözlerinde telefon tellerine kıyasıya vuran

Bir merak vardı

Babam ve ben öyle yakındık

Babalar bu kadar eğilmezdi

Biz olmasaydık

Kağan Kök

*** 

BABA

Ömrümün ilkyazını seninle yaşadım

Günlerin omzumda kuşları vardı

Uzaklaşan her yılın ardından

Bende bir iz kaldı rengi sonbahar

Ilık rüzgârlardı saçımda elin

Dertlerimi oyun gibi dağıtan

Sözün, hırçın kıyılarımda siren

Düşlerim sen uyutunca uzardı.

Göğsümde kordur suskun yaşlılığın

Duyabilsem dinlediğin sesleri

Anıların karanlık vadisinde

Gözlerin ışığın eskimiş evi.

Sanki bir gemisin şimdi baba

Durduğu yerde ilerleyen gemi

Ne bir koy, ne iskele var yolunda

Solukların çekiyor kürekleri.

Mehmet Zaman Saçlıoğlu

*** 

MİRAS

bana şiir kaldı baba,

yorgun ve huzursuz gözlerinden

tedirgin ellerinden geriye

mahçup bir çocuk gibi

bungun

şiirin boyundan büyük sesi kaldı.

şimdi, sapı kırık bir cezvenin

isli boşluğunda saklısın,

yüreğimin hoyrat sarkacı

seni silmeye yetmiyor,

yarım bir söz gibi duruyorsun,

orada,

suyun alıngan boşluğunda.

şiir insanı aklar mı baba?

2001

Murathan Çarboğa

*** 

BABADAN MADENCİ OĞULA...

köy kızı avluda uyuyan avluda uyanan güneş

          

tahıl kokar teni acıkmazsın.

tahindir belleği kan gelir eskiyen beldelerine.

süt beyazı teni kalsiyum protein tenine.

incedir yumuşaktır elleri yufka açtığından

sıcaktır kalbi tandır arkadaşlığından

saçları at kuyruğu balık sırtı

yazı(yı) denizi anlatan

altın kalp madenciyi harlatır! Oğul

kemal tahir orhan kemal bilmez ama kendini bilir

Mustafa Ergin Kılıç

*** 

ÇOCUK

Bir erkek çocuğu için

Anneler emin bir yerdir,

Babalar kaygan zemin

Düşülebilir.

Büyüyüp anneye yetişilmelidir.

Bir erkek çocuğu için

Anneler serinliktir,

Babalar derin

Girilemeyebilir.

Büyüyüp kuyuya inilmelidir.

Bir erkek çocuğu için

Anneler bahardan başka nedir?

Babalar güvenilmez rüzgâr

Her an kasırgaya dönüşebilir.

Büyüyüp meteoroloji öğrenmelidir.

Bir erkek çocuğu için

Anneler komşu gezmesidir,

Babalar eve ekmek getirir.

Hakkı yenmemelidir.

Orhan Göksel

*** 

BABAM

bana dek babasını anlamayan

oğlumdan sonra anladığım adam

“Şiir Sözlüğü” adlı kitabından

Ömer Faruk Hatipoğlu

BABAM İÇİN İKİ ŞİİR

I

selçuklu’dan kalma biri babam

yakın arkadaşı ibn-i rüşt’ün

hep bir seccadenin üstünden, yıldızlara bakan

kendi coğrafyasından biri babam

en sıkı dostu kendi kendinin

kendi dağından çağıldayıp kendine akan

kendi hapishanesinden biri babam

elinde tespih, mescidinde volta atan

ve kendine hücre veren gardiyan

II

babamı büyük okyanus sanırdım küçükken

nehirlerin dökülmediği bir hazarmış

siz göl sayın, ben onu okyanusa değişmem

istanbul dönüşü yaşlı kucağına atlardım

kırkında bir olgun adammış o zaman

şimdi ihtiyar diyorlar, ben onu bu yaşıma değişmem

ağrıdan ulu derdim nemruttan uykusuz

bir yar’ın en dibinde bakîr bir tepe imiş

ona tırmanmak için önce inmeliymişiz

çıksak da çıkmasak da, evereste değişmem

“Sevdim Çocuk Yanımla” adlı kitabından

Ömer Faruk Hatipoğlu

*** 

BABAM

Benim babam fotoğraflarda ikamet ediyor

1950'lerden beri tekdüze bir yaşam,

eğri sağ işaret parmağıyla

orta parmak arasında bitmeyen sigarası,

yakışıklı ve uzun boylu,

oturuşu gururlu, onurlu, dikilişi

bir panterin göğe uzanışı, yani

disiplinli topçu çavuşu,

bunca yıla karşın işte

hiç göstermiyor yaşını...

Yirmi küsur yıl geçtim bir çalımla onu

yetimyıllar çileli el yordamıyla

ama ne zaman yorulurum kim bilir,

otuz sekizinde bir genç o

geçecek sanırım hiç tereddütsüz

örtündüğüm zaman acı toprağı,

bilmem ki tanır mı orada beni

altı aylıkken bıraktığı özgen'ini…

Benim babam hep gurbet ya da sıla,

benim babam hep muhacir tadında

yolcu, hasret ve rüya kokusu,

bir çocuğun babasızlık korkusu,

benim babam komşuların anlattığı

masal kahramanım iyi yürekli

bir deha, yalnız koyup gitmede,

mezarsız bir baba imgesi

ne kadar gerçekse, öyle...

Bırakmamış ki miras olsun diye

şöyle bir baba sevgisi

yüreğimi onarıp aktarayım çocuklarıma;

tutulunca eli hangi duygular yaşanır,

ne zaman beklenirdi yolu,

nasıldı ses tonu, bakışı, gülüşü,

kavga eder miydik baba oğul,

gücü bana neler katardı acaba?

Zamanı olmamışsa suç kimde,

bırakmış dünya kadar soru ve yanıt

yumak yapmışım onları can evimde…

Özgen Seçkin

"Kâğıt Kesiği"

*** 

GÜLÜN İLKESİ

Dağa çizilmiş resimdir

Bir çocuğun babası olmak

Yakından bakınca anlaşılmaz

Uzaktan belli eder kendini.

Taşrada yalnız yaşamaktır

Bir çocuğun babası olmak

Atlarla çarşıya girince köylüler

Upuzun bir turna katarı

Sonbaharın altını çizer.

Radyoda uygun bir istasyon aramak

Aynanın önünde yılların tortusunu taramak

Hep aynı dalda açmaktan yorulmak

Başka nedir, bir çocuğun babası olmak?

Gülün ilkesidir vaktinde solmak.

Salih Bolat

*** 

BABA TARAFI

"ben gençken merada yağmur yağardı saçlarıma,

öyle ıslanırdım, sırılsıklam hani, koyunlar güler sanırdım."

iki gün okul görse üçüncü gün hayvanlarla

"azatlı, kuzucu, abalar, dere tepe dolanırdım."

peki ya siz, selâhattin hanginiz?

radyodan türkü tutarlardı. "benim kaderime

'drama'nın içinde' çıktı. doğru be geldiğimiz

yer orası." akşamları ay ışığında salınarak

giderlerdi suya. ay ışığında yatarlardı uykuya.

peki ya siz, hatice hanginiz?

"ben başka şey bilmem ana, bu çocuğu

istemem. yarim başkası benim, beni ona ver."

yaktığı mumları beğenmedi ki erenler,

annesinin istediği çocuğa söz kestiler.

peki ya siz, naciye hanginiz?

orta boyluydu, saçlarını yandan ayırırdı

tütün sarardı babasından gizli, rüyaya dalardı

orta boyluydu, amcamdı, bir ramazan

bayramında öldü gitti bakmadan ardına.

peki ya siz, sebahattin hanginiz?

"öküzleri yemledim ana. düğüne gidicem bu gece.

şu pusta kalası yağmur bari yağmasa."

yengesinden dinlediği masaldaki o kılık değiştirmiş

kara köpek sanmıştı remzi'yi, dili tutuldu.

peki ya siz, fatma hanginiz?

bağbozumunda kandiller yaktılar bağlarda.

abladan bozma bol elbiseler, çimen kokusu.

birbirlerine sokularak uyurlardı. sabahları

buram buram tarhana kokusu.

peki ya siz, sadiye hanginiz?

üç yaşında tuttuğu abisinin elini, yıllar sonra

fikret'in eliyle değiştirdi. "günler nasıl geçerdi hala"

diye sordu k bir gün turgay'la," türkü söylerdik" dedi,

"muhabbet ederdik" dedi, "yine türkü söylerdik" dedi

peki ya siz, münevver hanginiz?

amcam, halam, teyzem, dayım

hayır, hiçbiri değilsiniz

peki, neden mi anlattım

belki birine benzersiniz.

Adam Sanat, Mayıs 2004

Selahattin Yolgiden

FADO

"meu fadista"

deniz kıyısında

gidip de geri dönmeyenler

çizikler halinde

büyük çınarda

ah baba,

o çizikler içinde bile

belli yerin

gözlerinden.

Selahattin Yolgiden

*** 

YENİDEN BABAEVİNDE

I

İttim açılmadı kapı

ittim açılmadı

Çitten atladım

bahçeyi ot bürümüş

çardağın altı boş

Asma kocamış, seyrelmiş salkımları

Elimi uzattım

mosmor güldü

sonra avucuma döküldü taneleri

ılık, buğulu...

...ekşiden çok buruktu

Sis bastı bahçeyi

kapı gıcırdadı

Annem seslendi

Ve yaklaştı

koştukça eteklerinden elmalar yuvarlanan

kardeşlerimin ayak sesleri

II

Beşi bitirmiştim

Temiz bir elbise giydim

Ölmek istiyordum

Mis kokulu bir çarşaf serdim yatağa

“Okuduğu yeter” demişler

“patlıcan biber kızartmayı öğrensin biraz da.”

Benim yarınımı konuşmuşlar

komşuları babamla

Hiç patlıcan kızartamadım

sonra

Parmaklarımdan

babama benzer bir damadın

kanı sızar hâlâ

Sennur Sezer

*** 

BABAN OLDUM... BABAN ÖLECEĞIM...

peşimde minik bir melek, kapattığım kapıları zorluyor

benimle gelecekmiş, ölüme gidiyorum bilmiyor

„işe gidiyorum, geleceğim‟lerde ağlamak gözlerimin yasası

o an, bu yollar, ne kadar hızlı yürüsem de kısalmıyor

çoktan kaybettim ömrümün yarısını sana ekleyemeden

Ģimdi bende eksilen sen,

beni sende çoğaltıyor

gidiyorum, ayrı bir hikâyem var artık, sonu sensiz yazılmış

biri... şeytan... tırnağımı söküyor seni tutan parmaklarımdan

uzağında kalsam da kokunun, sızısı uzun sürüyor sarılışımın

sevdiğin tüm çocuk parklarını kucaklıyorum hırsımdan

boş salıncaklar, boş çığlıklar, boş kaydıraklar

biri... seni sadece kendine saklıyor,

koparıp yaşanacak tarafımdan

bilmem ki, bir gün anlar mısın

nasıl da öksüz bırakılıyor babalar..

Akatalpa, Sayı: 186, Haziran 2015

Sezgin Öndersever

*** 

DÜŞÜNEN ÇOCUKTUR BABA

yıllar önce bir gece babam

unutup yorganın altında

gözleri çakmak çakmak çocuğu

anlattı anneme tane tane

dünyada ondan daha güzel başakların olduğunu

ertesi gün sofrada

annem bir tuhaf bakarken babama

anladım onun

anneden çok bir kadın olduğunu

bir gün toprakta uyurken

karıncaların tanrısı kadar sessiz

eğilip yeryüzünün en güzel yüzüne

dedim anne

senden başkasını sevse de bu adam

korkma ben varım

çünkü düşünen çocuktur baba

Kum, Sayı: 33,Temmuz-Ağustos 2006

Yasin Erol