M. SADİ KARADEMİR

(1990, Erzincan - )

      

İlk ve orta öğrenimini Erzincan’da, lise öğrenimini ise İstanbul Kuleli Askeri Lisesi’nde tamamladı. 2008 yılında askerlikten kendi isteğiyle ayrıldı. İstanbul Üniversitesi İnşaat Mühendisliği, Deniz Ulaştırma ve İşletme Mühendisliği ve Anadolu Üniversitesi Uluslararası İlişkiler bölümlerinden mezun oldu. Halen, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi'nde yüksek lisans öğrenimine devam etmektedir. Öğrencilik yıllarında çeşitli gruplarla müzik çalışmalarında bulundu.

       İlk şiirleri Dergâh Dergisi'nde yayımlandı. Daha sonra, şiirleri ve yazıları Ahval, CF, Dergâh, Dil ve Edebiyat, İzdiham vb. gibi dergi ve gazetelerde yayımlandı.

       Ödülleri: 2012 yılında, ESKADER (Edebiyat, Sanat ve Kültür Araştırmaları Derneği) ’nin düzenlemiş olduğu II. Edebiyat Yarışması’nda Deneme dalında “Masumiyeti Kim Öldürdü?” adlı eseri ile üçüncü oldu.

Yapıtları

Şiir Kitapları:

& Ters Akıntı (2017, Ülke Edebiyat, İst., 72 s.)

Kaynaklar:

A  http://sadikarademir.com/

Şiirlerinden Seçmeler:

BİR DÜŞÜ UYANDIRMAK

Sana söyleyecek büyük yalanlarım yok

Ey sütten kesilmiş hayat, yüzüme bak!

Ya içimde uyuyan aslanı bana doğrult

Ya da kendiliğinden olanı bana bırak.

Kıskacında yeminler taşıyan sağırkulak

Çık benliğimizden, köpürterek telaşı.

Yerinden oynattığım bir taşı da sen fırlat

Her gün göğsümüzü yaran vahşiye karşı.

Etmedim bizi yıkılmaz kılan düşleri inkâr.

New York borsasında düşüyorken insanlık

Yirmi dördüncü halkayı atınca bu genç çınar

İçimizde yükselen gür sesli bir ihtilal

Suça ortak olmamak için bir farkındalık

Entegre kuşatmayı fikirle parçalamak

İçindi, O’nun kutsal kitabına inandık.

Hayır! Birkaç papele yenik düşmeyecek ruhum, kalk!

Ey sütten kesilmiş hayat, yüzüme bak!

Dergâh Dergisi, Sayı: 294

GÖLGELER SOĞUK

Beni kibar sözlerimle hatırla

Sana her gece lanetler yağdırdığım karanlık!

Frenk surlarında bizi yakan kezzaptan

Düşünceler taştı beynime, hiç olmadık.

Acıdan sendeleyen masum serzenişlerden

Bana düştü iltihaplı yaraları sıyırmak.

Kırık kaburgalardan sağlamlarını seçip

Kesilen yerlerimi meridyenden sayarak

Kalbimin en sancıyan yerlerini tanımak…

Söz verdiğim gibi eşkâlin gizli kalacak,

Ey yirmi üçümden sonra hayatla vardığım mutabakat! ..

Senin kitabında ne yazıyor bakmadım

Nasıl bakmadıysam kusuruna da, anlat…

Ne düşer payımıza mutlak çoktan ve azdan?

Ve başka neler kalır ardımızda, sorarım

Er kişi niyetine kılınan bir namazdan?

Irmakları dökülüyor gençliğimin, dökülsün.

Ne hazin bu gün ateş, oysa yarın bir külsün

Diyip sustu sükûnet giydiren boyunduruk

Alınyazısını kötü bitiren bir sonbahar

Kalkıp gideceğim buradan, gölgeler soğuk.

Dergâh Dergisi, Sayı: 288

POSTÜLA

Yoksulun hazanda giydiği paltosuyum,

Bu gece yalnız bırak, kirlendi abdest suyum

Ve kirlendi oyuncaklar, bak yine çocuksuyum.

Bağcıklarım neden bağlanmıyor sevgilim?

Testere dişlerinin bu keskinliği niye?

Ya torna tezgâhlarının kolumuzu kapması…

Neden kumbaram gibi değil bankalar?

Komşu Ayşe Teyze yine ağlıyor neden?

Niçin soğuk oluyor alev saçan silahlar?

Anlamış değilim.

Oysa böyle öğrenmemiştim tam

Yasef’ten sonra gelen atalarımdan.

Ne doğar doğmaz kulağıma okunan ezan

Ne ezberlediğim dualar

Ne annem babam

Bahsetmediler paranın ululuğundan.

Şimdi ise üzerime yapışan yaftalardan

Kendime bir ömür yakışanı seçmeliyim.

Sonra boğazıma kılçık gibi takılan klişelerden

Duyanları hayrete düşürecek bir slogan.

Ateş püskürmeliyim kobayların kanmışlıklarına

Haksızlığa manifestom, emperyalizme salvolar

İkna edilsin diye canlı bombalar

Ve yaşamak savaşını versin diye çocuklar

Çıkmalıyım hapsinden kahramanlığın.

Yorgun düşmeliyim, iyiye yardım ve yataklıktan.

Kırmızı Ferrarileri cilalayacaksa kan

Ölecekse gölgede çicek

İflah olmazsa zaman

Birlikte göçeceğiz ufkumuza sevgilim.

Tekrar edecek nakaratını içimizde postülam.

Yasak şarkı söyleyen kurtuluş korosuyum

Bu gece yalnız bırak, kirlendi abdest suyum.

Dergâh Dergisi, Sayı: 280

SON ÇAĞRI

İçinden beni tuttuğunu bilirim, öyle bakma.

Yalnızlık, tüm haklarıyla saldırırken sahama

Azla yetinmek için bahane bulamadım

Geçmedi, ateşleyecek bir takım aramakla

Eskimeye yüz tutmuş yerlerimin ağrısı.

TK beş yüz bilmem kaç sefer sayılı

Uçak, kalkarsa kalksın bedenimden! Son çağrı!

X rayden kolaylıkla geçebiliyorken aşk

Yalan yere semaya açılacaksa eller,

Gösterecekse yüzün, değişmeyen tekrarı

Türeyip gelecekse başımdan savdıklarım

Buna razı olmayacak gönlümün kurmayları.

Çünkü küstah bir mum gibi mabedime dikilen

Tüm yüksek yapıları başlarına yıkmak için

Kaç dal ömrüm kaldıysa, yakmaya sana verdim

Ne zaman beni çarpsan, topraklandığım doğru.

Ateşini bana kat ve ateşinle beni koru!

Dört başı mamur bir evrende yatalak

Kalmamak için başlattığım koşu,

O’nun yolunda kaba bir taşı alıp

Atabilecekse eğer bir kenara, ne mutlu!

Elbet gözünü alır, göğsümdeki arma,

İçinden beni tuttuğunu bilirim, öyle bakma.

Dergah Dergisi, Sayı: 305

UZUN TENEFFÜS

– Şimdi mavi önlüğümde kuruyan lekelerin

Çıkması için şekere veya suya ağlayabilirim.-

Sözüm iyi kötü geçiyordu boşluğa

Oysa sakalım ve sevgilim yoktu

Kalırsam doğan sınıfsal bir ayrılık

Yapayalnız bir öngörü, pencere ve hışırtılar.

Paçaları kesik bir pantolon olurdu.

Baharı müjdelemezse bir hiss-i kablel vuku

Soldururdu yüzleri

Saklardı en can alıcı lokmasını köpekler

Ve göçerdi şehrimin lambalarını açık bırakarak bir kadın

Keşke hiç görmeseydi devletten birileri.

Söktüm en zor metnini, ve anladım:

Dünya koca bir yara, hayat bir ölüm kalım.

Cemiyetteki payım introsuydu parçanın

Aşktan bir katre olsun nasip olmazdı bana

Yine de muhafızıydım sevda denen hisarın

İşte böyle insanlar, arada sayıklarım

Kopan ipiyle uçan renkli uçurtmalarda

Kalmadı yükseğe saygım, gökyüzünde aradım

Nerde çıktığım duvar, nerde diz kapaklarım?

Elimde sevgilimden kalan çakıl taşları

Çıksam, koşsam kırlara…

Derken ders zili çaldı.

Dergâh Dergisi, Sayı: 291

ZIRH

Gecikmiş bir paydosun anonsu bu duyulan

Hayır! Hiç kimse için istavroz çıkaramam!

Ah şu Roma’yı yıkan bizdeki üstün akıl

Ne çok azmettiriyor metruktaki güneşi

Sarsıyor savsaklayan canlı, sersem kim varsa

Tutunca kıvamını hercai menekşeler

Bir vaşak geçirince tenime dişlerini

Her ân, kısık ateşli bir isyana dönüyor

Bunu hiç duyurmayacak hükümet sözcüleri

Ana arterlerine kan ve küfür tıkanan

Şehrin Türk kumaşından kendime bir pay biçtim

Asıldı yasak listesine soyadım

Serildi çarşaf çarşaf ortaya düşünceler

Anlayabilselerdi aklanmış sayılacaktım

Kuruturken gençliği tüm kolektif bankalar

Ve milletler onadıkça birleşmiş zulümleri

Ölmeliydi bizdeki gayri ihtiyari değişim

Satın alınmaların gönüllü olduğu çağda

Ezildikçe onuru haram yememişlerin

Ol kelime-i isyan şiddetiyle buyurun:

Bu işin bir oluru, olmayacak kardeşim!

Ey düvel-i muazzama, görünmez zırhım sağlam!

Hayır! Hiç kimse için istavroz çıkaramam! ..

Dergâh Dergisi, Sayı: 300