12 Ekim 2016 Çarşamba

ALİ YORULMAZ


(1989, İzmir - )


       İzmir, Denizli, Kahramanmaraş ve Tekirdağ’da yaşadı. Eğitimini Ankara’da sürdürüyor, “Kıyı” dergisinin “Her Sayı Kıyı’da Bir Şair”  bölümünde (Sayı: 217, Kasım-Aralık 2010) şiirleriyle yer aldı.
      
Şiirlerinden Seçmeler:

HARFSİZ ÇIĞLIKLAR

kuru dallara sarılı
ırmağın gürültüsü

gölgedir
düşlerin yatağı

dillere yuvarlanır çakıllar
yalnızlık

sonbahara alevlenir hüzün

yaprağım kederli tebessüm
üfler aşkını toprağa

uzakta
harfsiz çığlıklar

Kıyı, Sayı: 217, Kasım-Aralık 2010

İPEĞİN SESİ

renkler gizli
köprüsüz ırmaklar derin
sesimin ardında
hecesi eksik
meltem kokulu damga
işlenmiş mektuplara
nar tanesi düşlere kazılı
bulutun tınısı
ipeğin sesinde

Kıyı, Sayı: 217, Kasım-Aralık 2010

KANATLARDA

unuttum kendimi çiçeklerde
taşın yosunu yansıtmaz sevinci
acıtır tel örgüler
şehri aydınlatmaz

köpüklenmiş renkler
gözlerimden damlayıp
göçebe rüzgâra
çarkına değirmenin

arıyorum kanatları

Kıyı, Sayı: 217, Kasım-Aralık 2010

KENTİN GÖLGESİ

gün ve yaşam
apansız tükendi

kulaklarımda uğultu
harabe kentin gölgesi
ışıldar uzaktan
kış renkli balkonuma

küflendi çatı
çekiyorum kuyudan hüznü
ellerimde zencefil
koridorda yankı

pencerenin buğusuna sığındım
uzanıyorum kırlangıca

Kıyı, Sayı: 217, Kasım-Aralık 2010

rengârenk beyaz

sis perisiydi tren
çocuklu vagonlar
çağırırdı beni

camın fısıltısında
üşürdü sular

sesler içinde çoban
rehberi yıldızlar
biletçinin kasketinde giz
bohçamda fırçalar

paletim karlı
rengârenk beyaz

raylar ıssız
ölümsüzdü dağlar

Kıyı, Sayı: 217, Kasım-Aralık 2010

TEKİL

aydınlanmaz günler
kuytu tapınaklarda
yamalı sokaklar
sis
ve bekçinin gölgesi

zincirli kayıklar
mezar taşının başında
selamlar servileri

sönmüş ay ışığı
alıngan umutlar
koparır son yaprağı

kan bürümüş ellerde
tekildir ölüm

Kıyı, Sayı: 217, Kasım-Aralık 2010

YOL

tozlanmış hüzünler
fotoğraflarda

aynı kravat
boynunda bulutun

dalgalara hayran
suyun hasreti
bozkırda büyüyor kıvılcım

saçılır yoncalar
esintisinde kentin
yolculuklar birikir
albümlerde

Kıyı, Sayı: 217, Kasım-Aralık 2010

ZAMAN

kuytular büyütür dünya
göçerken turnalar

sağanak sevdalarda
barınır bir fener

surlarda saçları rüzgârın
kıskanır zaman
kucaklar şaşkın dünyayı

ellerini arıyor şehir


Kıyı, Sayı: 217, Kasım-Aralık 2010

Hiç yorum yok: