FARİS KUSEYRİ

(1978 - )

       Şiirleri ve yazıları Akatalpa, Edebiyatta Üç Nokta, Eliz Edebiyat, Heves, Sonra Edebiyat, Varlık, Yasakmeyve gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Orontes Mensurları (2014, Islık Yayınları, İst., 88 s.)

       Çevirileri:

& Maya Angelou, Kafesteki Kuşun Şarkısı (Seçilmiş şiirler; 2015, Ayrıntı Yayınları, İst., 176 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

BALABAN’IN ANLATTIĞIDIR

“simurg, kuşların gönüllerinden sabrı ve

kararı aldı. aşkları birken yüz bin oldu.”

 feridüddin-i attar

nereye tutunsam bir yangın artığı

bir bahar eskisi hangi kadını öpsem

kınsız yatağan ve sinsi bıçak dünyasında

bana aşkı anlatma ey sararmış kitap

mürekkep kurur, sular durulur

gün ayazında çırçıplak kalırsın

ben bir ses arıyordum ey eski zaman yazıtları

ey tirşe gölgeler

sustu mu çağlayacak, korkutacaktı tiranları

mezmurlar sussa ne başlayacak ki ardından

hiçbir şeyse kabulümdür

kabulümdür ancak uğultulu bir sessizlik

yârim benim kanayan yerim,

benim ağrıyan yerim.

ne adanmışsa sana söküp at

at ki kuzgunlar üleşsin

yatırlardan korkmayasın diye

çaputlar bağlıyorum o bilge ağaca

günü görünce sevinmek niye

niye umutlanmak denizin kokusuyla

çıplak ayaklı nebilerin ak sakalları vardı

onlar korurdu taşlanmış mukaddes fahişeleri

çiçekli evlerden ve çıkrıklardan ve kuyulardan önce

yaban hayvanlar şehirlere küsmemişken daha

her gün bir efsaneye gebe, her an ilahi bir müjdeyken

söz kirlenmeden önce ve ses burulmadan önce

seviştim ahitlerden sakince çıkıp gelen fahişelerle

fahişeler kana kesmiş birer ucube doğurdular

ve rivayet odur ki adsız tanrılar emzirmektedir onları hâlâ

Akatalpa, Sayı: 116, Ağustos 2009

KAN

 “unutulmuş bir ihtilal bildirisinin arkasına yazılmıştır”

devrildi mevsimin ak sancağı

karardı her yer örtüldü pencereler

baharla mı aldatacaklar beni

kuşlarla mı kitaplarla mı

kapattığım kapılar aldanmışlığımdır

benim

kıvıldayan akkurtlar benim

özkardeşlerim

toprak çürüdükten sonra nefret neye

yarar

ne yana gidilir harita alkanlar

içindeyken

güz bile değil yaprağın sararması

tırnağın uzaması ölüm bile değil

kıyamı bildim ve gördüm kıblelerin

ihanetini

nasıl da koşuşurduk uğruna

gökçekimlerinin

genç ölüler tutardı ihtilallerin güncesini

bir kan bilirdi

bir ben bilirdim

işleyen rotatiflerin kıymetini

geldi ki sonu gelmez sandığımız

tuttuk dinledik

tevekkül hain dostumuzdu

ey kardaşlar ey yaranlar imdi sözüm vardır size

unutun adlarınızı

onlar size titreyen nabızlardan başka ne verdiler

değil mi ki her yer günlük güneşlikti

değil mi ki kırılmıştı kabuklar

sıkılı yumruklarla umut terennüm edilirdi

merhaba mı diyelim şimdi elveda mı

siz yarası soğumuş kızgın bakışlarım

kendini bükülmez sanan dizlerim benim

sözle başlamıştı her şey, söz bir büyüydü

yaşamaksa bir kabullenişti ancak

yazılmış tarihleri unutun artık

karanlık daha çok anlatır günden

bir tek sorum var zaman sefihlerine

ben neyi unutacağım ey biliciler

ve neyi hatırlayacağım ey susayna eskileri

ağudur suyun anlattığı

söz biter ve kapanır kuyular

KÜL

yakın mı uzak mı o yaralı yüz

o saydam bakış o kapalı kapılar

yeni mi dersiniz erguvanın bu hırçın rengi

dönenip duran bu harmaniler

neden kara ve yakaları kirli

her şey yerli yerinde mi ey mağrur zaman

için için akan bir ırmakta gizlenen tabutum

söz dinleyen ellerim

gürültüyle devrilen günün altında verilmiş sözler

saklı sevinçleri derdest eden

bin yıldır beklenip de verilmemiş sözler

düş neye yarar hatırayı unutturmaktan başka

uykuma közlenmiş ateşiyle bedenler biçiyor

atlas yükünden yük beğeniyor sırtıma o ihtilal şarkısı

her gece evreni yıkıp da yeniden kuran kim

siz misiniz harflere tılsımlar bağışlayan

lanetlenmiş şiirleri kulağıma fısıldayan siz misiniz ey

alıştım her sözüne babil’de adımı unuttuğumdan beri

şaşırt beni, ak göğüslerini göster

yazık ki ellerimi de aldı düşlerim

ellerim tedirgin birer balıkçıldı benim

bir kavafın oğlu olsaydım

bırakıp giderdim ardımda bütün şehirleri

eskiyen ayakkaplarıma aldırmadan hem de

ama buradayım işte, bu kum gibi dağılan odada

bir ümmi dervişsem kim anlatıyor bu hikâyeleri

ben kanıyorum ey sisli sokaklar ben ve benim çıplak ayaklarım

kan, benim kanım yeter mi söylenmemişi söylemeye

ve hangi aşk göğerir bin yıllık söz kirlenince

kuyulardan güzel çocuklar mı çıkardı

tiril tiril teriyle açılır mıydı özleyen babaların gözleri

su böyle paslanmadan önce

ey göğe sürülmüş alınyazım, karakaderim

mutluluk

çıkıp gelsen sana korkak diyeceğim

irişti vakti sonsözü söylemenin

bana kaldı gün başaklarını yakan o lanetli kıvılcım

potada cezbeyle eriyen metal ve

yabanda adını hatırlamak için bavkırançakal ve

gecenin gözlerindeki puhu ve

sabahın yelinden bilinen açık kalmış uykusu

kapalı kapılaryaralı yüzsaydam bakış

ne varsa apaçık yazılacak elbet tedirgin ellerim

ta sin mim

KÜN

kalu belada duydum sesini ben o gündür seni ararım

o gündür seni ararım ayaklanmaların ilk kargışlarında

bir eskimiş saat bekler çıkmaz sokaklarda, ıssız bulvarlarda

sana ne söyleyeyim karakara odalarda içim buruk bile değil

bilmem uyuyakalır mısın yaz akşamları tahta iskemleler toplanırken

bilmem, istemem bilmeyi ellerinin yumuşaklığını aklının mavi rengini

kan oturmuş uzuvlarım var gözlerim var görülmedik sen bilmezsin

kırık kalmış selamlarım, pazar yıkanmalarım, yapılmamış ödevlerim

kaçıp uzak koyakların yaprak kokularını bulsam da hep aynı yerdeyim

ölü bir dostun son bakışına mı benziyorsun, acı gibi değil, değil matem gibi

dönüp dönüp seni buluyorum sanki hep senden korktum hep sevdim seni

sanki sözlerin altın varaklı kitaplarda çoğaldı açık yeşil torbalarda saklandı

sanki kün dedin bu sokaklar o yüzden boş bu oda ondan dağınık

sinsi kâbuslar tutarken elimden bilmecesini cevaplardım istiharelerin

ah ben ne çok severdim yağ kutularından fışkıran fesleğenleri

açıl derdim kapılara ve açılırlardı beni dışarıda bırakarak her seferinde

şiirler okurdum hiçbir dilde yazılmamış, âşık olunmamış kadınlar severdim

intiharla biten romanlar alırdım, anlardım ölümün sevgili bir sayvan olduğunu

köleler gölgeleri özlerdi, ben utanırdım sana biriktirdiklerimden

gel de al bu kesilmiş saçlarımı saçılmış uykularımı bitmemiş şiirlerimi

sen ol dersin ve olur, dolar sokaklar taze kokular yükselir karakara odalardan