Şiirlerinden
Seçmeler:
İNKÂR
-Sen
tohumlarını avuçlarıma uçur,
ben
toprağa ekerim…
dedi, yalnızlığın kırık saçlarında
ne mevsimine tutunabilmiş ne de dalından
savrulabilmiş
bir yaprağa…
örselenmiş kök, ağrısı
kursağımda yara
heves yenilgisi ay ışığında solan su çiçeği
izi biribirimizin arasından geçmemiş
doğuş çiziği
-hiç
değilse ağzını bıçak açmayan kuytularına
sarılsaydım
dedi, bir
ağacı şakağından vurduğunu
bilmiyordu,
elleri.
Aysu Beyza
KÜL
Ne gidiyor ne de kalıyorum, dedi kadın
kimsesi
yok yolculuğun.
avuçlarımda bir incir ağacı
göğe
uzanan uçurtma saçlarımın lâneti
eşik kırığı yazgı
kalemimin boynundaki vebal
aykırı değil bu dua her aminde kendine küs
nefesimden doğ istemiştim, dedi adam
unutuşun sürgünlüğünde
ay çarpıntısına mülteci olmalıydı
çok’tanrılı yalnızlığın
vazgeçtiğim gürültü
tenimin sağırlığı gölgesini bırakmayan
sevişmelere
sözcüklere yabancı
aşk
anlamı
dudaklarınızdan firar
derimin kurak atlasında
yağmur ayini
bir çocuk baksa
göğsünde gizlediği mezarlığa saklanan
ey
benden yokuş aşağı düşen
yaşamak avcıları
gün’yüzlü’bir hırsızlığın
masumiyet peygamberleri
anımsamıyorum adlarınızı
ânın anıya
yitik döngüsü
güneşin gülüşünde
karanlıklarınızın parmak izi
şakağında
açık yara
ağzında kök yangını
uyanan
düşün rengi
kül.
Aysu Beyza
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder