MEHMET ŞAH ERİNCİK

(4 Aralık 1979, Batman - )

        İlk ve ortaöğrenimini Batman’da tamamladı. 2002 yılında Marmara Üniversitesi Türkçe Öğretmenliği Bölümü’nden mezun oldu. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü’nde “Eski Türk Edebiyatı” dalında yüksek lisans programına devam etti. Halen İstanbul’da öğretmenlik yapıyor.

       Şiirleri ve yazıları Çün, Derkenar, Düşparantezi, E, Kırklar, Kırknar, Lamure, Okuntu, Öteki-siz, Varlık, Yedi İklim, Yeniyazı gibi dergilerde yayımlandı.

Ödülleri: “Yedi Tepe Gece Gündüz İstanbul” adlı şiiriyle 2005 yılında Ümraniye Belediyesi tarafından düzenlenen İstanbul Şiirleri Yarışması’nda Birincilik Ödülü’nü kazandı. 2008 yılında “Seninle İlgili Olabilir” adlı şiir dosyası Varlık Dergisi “Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülleri” yarışmasında dikkate değer görüldü.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Belki Babam da Gelir Bu Düğüne (2006, Lamure Yayınları, İst., 88 s.)

& Çingene Sabahı (2012, Yeniyazı Yayınları, İst., 80 s.; 2. Baskı: 2014, İzdiham Yayınları)

Şiirlerinden Seçmeler:

AH

sana hangi dilden seslensem mührün açılır

ikimize başlamak için

ah’a, ah’ın içindeki zehre, kalubela’ya

evet demeye hazırım,

ikimizin göğüne bismillah

sana keldanice seslendim

yaralı dilimde

aşk yükü

ikimize başladım

sözün ve tenin hüküm sürdüğü

yerden

birden üç yüzün göründü

mülke can verdin

ve toprağın bereketine

ve suların cezbesine

kalbimden kalbine uzandı mesafe

AKÇABURGAZLI YEKTA VE GÜLBEYAZ VE SİNAN HAKKINDA VERDİĞİM  KARARDIR

nedense akçaburgazlı yekta beyaz donlu gülbeyaz beni kızdırır

serin minderlerde bakışmaları beni kızdırır. karanlık sularda ululukları

ben akçaburgazlı yektaya hep kızarım gülbeyaz’a kızarım

kızdıkça şiir yazarım, durumlarını alır gözümün önüne getiririm şiir yazarım

sinan'ı haklı bulurum ovalarındaki yalnızlığını, kovmadığı her günahı

ben sinan'ı haklı bulurum sinan insandır içi kanar

içi gülbayaz kanar içi yekta kanar içi mahkemelerde kanar

ben sinan'ın gözlerinde düşmüş bir ay görürüm aşağılarda

toprağa bulanmış bir ay görürüm toz duman görürüm ben sinan'da sinmiş

limonlar görürüm soğanlar görürüm sokaktayken evden korkmalar görürüm

doğrusu bu benim ahdimdir ben sinan’ı haklı bulurum

yekta bir yerdendir biliyorum sinan bir yerden onları buluşturan zaman

onların ortasında alev vardır artık soğuk ve serin şerbetler alevi söndürmez

ben yektayı haklı bulurum ben gülbeyaz’a kızarım doğrusu

gülbeyaz büyük bir nimete doğru kızmıştır ben gülbeyaz’a kızarım

sinan oradadır ben gülbeyaz’a kızarım, dilimin altında dolanır

doğrusu ben bunu pek hoş bulurum.

“Belki Babam da Gelir Bu Düğüne” adlı kitabından

AŞAĞIDAKİLERDEN HANGİSİ KIL HASANIN SÖYLEDİĞİDİR

a-belki bir topal koşuyordur ateşin orda

b-bir şey bir şeyin içine hapsedilmiştir

c-canım mısra yakalamak istiyor sevgilim

d-acıyı dolduruyor ustalar mermer sütunlara

e-gözlerim acıyor sana baktığımda

f- mecnun çölünü ararken buluyor leyla'yı

“Belki Babam da Gelir Bu Düğüne” adlı kitabından

AŞAĞIDAKİLERDEN HANGİSİ  KIL HASAN’IN MİNAREDEN ATLADIĞINA DELİLDİR

a-bereketli tohumları istiyor ateşli topraklar

b-Roma’yı sevmeden gömün beni

c-yerli bir mızrakla vurulacağım

d- göğsümde bir şahmaran dörde bölünmüş

e- çocukluğum sevgili ömrüm

f- gizli bir yokuş çözüyor ayaklarımı

“Belki Babam da Gelir Bu Düğüne” adlı kitabından

AŞAĞIDAKİLERDEN HANGİSİ KIL HASAN’IN AĞLAYIŞINA SEBEPTİR

a- çocuk düşerse balkon ölür çünkü Sezai şi’rin piridir

b- sabunluyken ağlar şiir /Cemal önceden kestirmiştir

c- galata kimden sorulur derse kız kulesi, İlhan intihar edecektir

d- sınıfın arkasına kurulmuş 128, çünkü en çok ece orada oturmuştur

e- ruhi bey ölümle randevuda, çünkü fazla şiirden ölmüştür Edip

f- Nilgün Nilgün Nilgün! ‘Kuş koysunlar yoluna’

“Belki Babam da Gelir Bu Düğüne” adlı kitabından

AŞAĞIDAKİLERDEN HANGİSİ KIL HASANIN YAŞADIĞINA ŞAHİTTİR

a- Belli ki güz gelmiş İstanbul’a, gözlerine kar yağmış

b- kapımdan gözükür mavisi gözlerinin- gökyüzü mü gelmiş...

c- Düzlükte tökezleyen bir atın baldırıyız- gözlerin şahit

d- Burada ilkin güldüm, sonra ağladım, sonra hep ağladım

e- Şakaklarından tutuyoruz bir güvercini, bembeyaz oluyor gök

f- Köpeğe benziyoruz, maaş kuyruklarında

“Belki Babam da Gelir Bu Düğüne” adlı kitabından

BELKİ BABAM DA GELİR BU DÜĞÜNE

Yazamadığım zamanlar için süzülüyorum  içeri, damla damla veremle

korkunun kollarına atlıyorum birdenbire öksürerek

Atıyorum bu geçimsiz nesneleri içine dünlerin, bu her şeyleri, kitapları

ve yakmak eylemi Yeni bir hal alıyor sancılı kaldığım her dönemeçte,

şimdi sen ey kuş olacak güzel

yaktığım kitapların hangi sayfasında kaldın

dosdoğru gidilen bir yola sapıyor bu savaş, bu dermansız soluklar

Uzayan bir şey için uzayan bir ömür, sevişmek kalkıyor aramızdan

aramıza bir cumhuriyet giriyor, leylakları soruyoruz biz o zaman

biz o zaman Cummings okuyoruz sonra ansızın biraz da şaşırtarak

bir mısranın derinliklerinde Cumnings, Kafka oluveriyor iyi mi?

artık Kalk bize gidelim, bir çay kesinlikle iyi gelir bir sigara daha iyi

Durulanıyor zaman aşkın kollarında biz duruyoruz bak şekiller elips

şakaklarım iyiden iyiye çöküyor mor şarkılar gözlerimin siperi

her şeyi bırak, biz biz olalım şu zamanın yakımında

derdime babam geldiği zaman anlaşılır dinlediğimiz şarkılar

Hayatın dışında bir yerdeyim, gişelerde arabalar ve yollar dolanıyor birbirine

Ben bu özlemekleri anlamıyorum, bu hayatları bu kullanım ücretlerini son sürat

Bir araba çarpsın diyorum, yüzümü parça parça etsin o köpek

Ve birden ortaya atlıyor bir nergis, dur atlama boğulur gidersin

Dur ne olur atlama, bildiğinin ötesinde her şey, sen ey kuş olacak güzel

Buralarda kızlar hemen kaybolur, şimdi kimi sevsem

Böyle ağlamaklı bir aşk gibi

Düğünsüz bir ev nasıl kursam, yapmacıksız bir gülümsemedir buradan oraya evlenmem

Şimdi geçmişlere özeniyorum yalnızlık burgaçlarında, dördü bende beş big beng…

Artık her mısrada bir dağ, alıp beni senden uzaklara

Kötü ve korkak bir şey oluyorum şu karanlığın en küskün noktasında

Mesela sen adımını atınca yüreğim titriyor ve şarkılarda çılgın bir Bon Jovi hey

Yazamamak bir daha giriyor devreye, bir kuş kanat çırpıyor kenarlarına doğmanın

Babam geliyor başköşesine bu düğünün, ben oldukça şaşkın ve kediler

Mermerlere yanaşıyor, ölmek bağrını açıyor toprağa, sevişmek kalkıyor aramızdan

Nasıl kalkıyorsa, işte bir dert toparlanıyor içimde, bir avuntu darmadağın

Bir kötü şair oluyorum, yırtıyorum şiirlerimi bir bir, Bak! Bu Yak devrede

‘Ben korkağın tekiyim’ bunu bildikçe içimde kanatlanıyor mutluluk atı

‘Sen korkağın tekisin’ bunu bildikçe içim o nergise benziyor

Durma at kendini ortaya durma boğulup git içimde

“Belki Babam da Gelir Bu Düğüne” adlı kitabından

BİR KADININ KALBİNDEN ÇIKTIĞINDA ARTIK GİT

Treni kaçırdım ve  bir kez daha kaçırayım istiyorum

Yollar anlamadan dolanayım çevremde , dün gibi aklımda 

İETT’lerde kadınlara arkadan yaslanan ayyaşlar

Randevu evleri, tezgahlar, mafyalar

Biz bir film gibiyiz,

tam bitecekken kırılır bir tarafı imzamızın

Maviye kesmiş evlerde büyümedik, kil içinde tebeşir kokuları

Kireçli evler öpüyor bizi kısrağımızdan 

ve sabaha yaslanan tavanda resimler kurgulayarak

Akrep gibi kıvrılarak on çocuklu bir aile sofrasına 

Şiir işimiz değil derdi bir kadın ekmeği tandıra verirken

Dağ bilir bizi on kez yontsalar dilimizdeki hançerde Kürtçe 

on birinci için sıraya girer erkek bakışlı evimiz 

Ve ovalarda durmaz dizlerimiz kanamaktan 

Sonra kısa don­fanila, çelik­çomak

Hile yapan yüzü kızarır çocukların

Yalandan kimse ölmedi, ölmeyecek

çünkü hakim karar verirken kırılmış her kalem için

Yanmaya odun topluyor, ateş topluyor avukatlar

Söyledim o şarkıdaki agora değil olsa olsa bir oda 

Ve penceresi asfalta bakıyor kimi geceler ağır aksak 

Dedim kimse inanmadı, gözle görülür bir şey şu itiş kakış 

Hadi itişi atlayıverdim, varsayalım ki böyle 

Şiir işimiz değil dostum,  domates satma hastalığı 

Ve eve ekmek getirmek için telaşlı cümlelerde ünlem

sabaha kalkmaya gidiyor adam 

uykuyu bulmaya saat tam dokuzda 

Bir şey daha var,  Romanlar gül satar hikayelere 

Gecenin katedrali gibi uzun ve uzak 

Yanmadan ataş­ı aşkta nasıl anlarız rengini

Hem yakından sevecek kadar yaklaşmamışken bir kadına 

Ve kokusu baş alan fahişeler mahallemizde 

Bıyıklı babalarımızı baştan çıkarırken vav çizen göğüsleriyle 

Bir şey biliyorduk en doğru gecelerde yıldız olarak

bir kitabı bir çırpıda okuyor gibi devletten alınma sancılarla 

dönme dolaplarda dönen mısralar

coşkusunu içiyordu melodilerin

melodileri atla adamım bu şehir öleli çok oldu 

biz yine seninle uçurum dansı yaparız 

Gözlerimiz yabani bir virgül, cümlenin ortasına

Bir kez ölmüştüm annemin gözyaşlarında / çok oldu 

her seferinde karşıya geçmeye çalışırken takıldığım nokta 

ve çamur dizlerimin yarasını kapatırken çok oldu 

onunla bir randevum vardı fakat kadar şaşkın

kafeteryada 

Samuel Beckett, Textê Reş, Tarantino, Esmeralda 

durmadan dilime doladığım bir yitim

ve güzeldi annem, bir aşkın bitimi 

bir aşkın bitimi 200 bin defa 

kızartarak uykuyu bekleyen gözlerimi 

/ yollarda pankartlar açıp 

parçalarken kırmızı bir laleyi 

yahut üç kovboy iki kurşun ederken hayatın karşısında 

iyiydi cesedim

rengi beyaza kesmiş solumalarla 

Bir kadını erkenden bırakmak için ev denilen sultaya 

kalbinden geçen yolları deniyor sekiz on kez 

halbuki her şey kaburgadan, böyle biliyor Cincır

bir kadını bölüyor üç ediyor nedense 

bir kadını bir kez daha bölüyor yine üç 

kendi içinde iki 

yeniden inşa yok kadında,

elma’sını çürütmüşsen

yahut bir kez çıktın mı kalbinden artık git

“Belki Babam da Gelir Bu Düğüne” adlı kitabından

KUYUDAKİ YUSUF

kuyuya düşmekten başka bir şey değilim

hiçbir şeye dokunamayanım bildim bunu

bildim ayrıkotlarının arasında serilmiş ceset

belki yakılıp geri verilecek toprağa

ben kuyuya düşmekten başka bir şey değilim

kendi ateşimle ısıtıyorum üşüyen tenimi

kendi ateşiyle yakup nerede üşüyorsa öyle

ateşler için odun toplamıyorum

ah ben yusuf, başka bir şey değilim.

kestirip atıyorum içimden dokunamadığım gülleri

parçalarım yahya oluyor bir bir yıkanan

babamı özlesem yeridir

babamın eskimiş bakışında tortu ve biraz tesbih,

sevdiklerini hacca gönderen bir kalp gibi

kaybettim

budur kalbim, ben yusuf kuyudaki

başka bir şey değilim.

YEDİ TEPE -GECE GÜNDÜZ- İSTANBUL

I

Şimdi buradan atlar giderim boydan boya İstiklal

Atar giderim gerdanına kollarımı

Sel'ine yürür, içime girer yalnızlığın bakışsız çığlığı

Ben yürürüm, kimse görmez kendini ayaklarımın ucunda

Bir dilencinin sonsuz gözlerinde ‘Merhaba’lar, ‘İyi akşamlar’

takılırım cevherine sultanlığın- nereden baksam Yıldız’dır

gözlerimin kamaştığı

artık gülcüler mi gelir Kızkulesi’ne, güllabiciler mi

artık bu şehir kısaltır mı uykularımı, ve durmadan

çekerim içime kubbelerin sessizliğini, temize çekilmiş mahyalarda

bir martı simit bekler, ben alıp yerim; kıskanç, habis

bin martı peşime düşer...

Gökyüzü rengini solumuş

kanatların

yağarken görüntüsü kar, yağarken görüntüsü beyaz

gerginliği ucundan ilerler bulutlara ve vapurlar Sirkeci’ye

herkes bilir tramvay yolunun dilinde dünün kırmızı şarkısı

Beyazıt bir eski zaman, süt dişi beyaz oruçlarında günlerin

Ayasofya’dan bir kuş Sultanahmet’e...

Üç turistin sırtını sıvazlamaktadır bakarak yeryüzüne

Kızların sevgilisi, Gri batısı düşlerin

Kimse korkuyu bırakmaz Galata Efendiye

Her şey dizinde bitiyor çünkü o çingenenin.

Deniz dizinde bitiyor ve İstiklal

Beş gül dizinde bitiyor ve İstiklal

Eminönü’nden vapur kalktığı gibi dizinde bitiyor...

Ve İstiklal

Biz sana çok alıştık, tam beş kişiydik trafikte sıkışmış

Birimiz ikinciden içeri ateş bırakıyordu

Kuyruklarda bekletilmiş bir zamanda

Düşlerden denizin mavisi- eski bir nisan

Ve suların en bahtsızı Boğaz’dan kaçan

Bir adamın otuz iki dişiyle güldüğü- en kalabalık

Üçüncüsü tutup ortaya atıyordu bütün caddeleri

Abide-i Hürriyet, Bab-ı Ali ve Eski Meşrutiyet

Bahariyeli bir çalgıcının parmaklarıyla gösterdiği

Dördüncü ateşe veriyordu Sokaklarını yaşanmamışlığın

Yani ki yaşamasak da buradayız diyen anaların

Dudullu’da kara emzirilmiş çocukları

Alemdağ’ın bir sokağında

uzaktan bir maviyi büyüttükleri resimlerde

Toplamışlardı Düşlerinden bir denizi,

Ve sahici bir küskünlükte

nerdeyse bütün Ümraniye ağlıyordu,

denizin uzaklığı kadar ağlıyordu

Nerede yazmıştı tam bilmiyorum

hangi gazetede, tam bilmiyorum

Bir kadının Fatih’teki duasını alır gibi

Bir adamın Eyüp’teki namazında

Beşincisi tepelerde cambaz

alıp hepimizi tek tek alıştırdığı bir İstanbul

Ey ki senin

Bir yanında minareler bir yanında sarhoşluklar

Trafikte sıkışmış bir gül’ü gördüğümüz

Çok gördük kendimizi, seni çok gördük

ey ki sana -uzun zamanların ustası-

alışık selamlar gönderdik Bağlarbaşı’ndan

Sen ki dağınık bakışlarında rüzgar

biliyorum böylesi esrik

merhaba ve iyi martılar...

Daha dün güzel gördüm, ortada fokur fokur

Üsküdarlı bir güneş dans ediyordu Zeytinburnu’nda

Gözümle gördüm dans ediyordu,

hayal meyal çizilmiş bir tuvalin

göğsündeki utangaç kızıl

Tam dört karanfil etrafında Çınaraltı’nın

Alıp şehrayin kuruyordu beynimdeki lâl

Tam dört kez gördüm dans ediyordu

II

Özleyen bir bakıştayım her mevsim

dünyanın en uzak ucundan fısıldıyorum

Allah’ım ne güzeldi İstanbul

bir başka sayfasına uzanıp bir daha görmek istediğim

sayısız yakamozları gecedeki boğazın

sayısız ve binlerce defa kamaştıran gözlerimi

bir balıkçı teknesinin yüz kez öptüğü

masmavi, simsiyah

yakasını açmış; bakımlı, alagöz İstanbul’um

seni bir çınarın altından seyreden güvercinlerle

saatler çabucak akar tik-taksız bir zamanda

biliyorsun böylesi hoş

ve deniz her mevsim sevinçten lâl

her mevsim bambaşka

en başka

çok başka...

Tanrım yitmesin...

“Belki Babam da Gelir Bu Düğüne” adlı kitabından

“Yedi Tepe Gece Gündüz İstanbul”, 2005, Ümraniye Belediyesi Yayınları,, s. 7-9