(1931, (sonradan
bucak olan) Kötek köyü, Kağızman / Kars - )
Asıl adı Mehmet Ataş'tır. İlköğrenimini
köyünde tamamladı.
Aşıklık geleneğine ve şiire küçük yaşlarda ilgi duymaya başladı.
Köylerine gelip giden aşıklar aracılığıyla bilgisini pekiştirdi ve kendini
geliştirdi.
Değişik konuları işleyen Aşık Ataşoğlu’nun şiirleri çeşitli gazete,
dergi ve araştırmalarda yayımlandı.
Hakkında Yazılan Kitaplar:
& Sait Küçük, Gönül Telinden (2006)
Kaynaklar:
Şiirlerinden
Seçmeler:
BENİ
Ben bu yere garip düştüm
İncitmesin yollar beni
Bülbülüm kondum bağına
Ağlatmasın güller beni
Yüce dağlar başı duman
Hiç güler mi dertli olan
Dağ başında kurdum harman
Savurmasın yeller beni
Aşkın şerbetini içtim
Dumanlı dağları aştım
Derya deniz ırmak geçtim
Götürmesin seller beni
Ataşoğlu yanma nara
Ta ezelden bahtım kara
Bilmem gidem ne diyara
Kınamasın eller beni
TEMBELİN
Hele susun size bir şey söyleyeyim
Acep nasıl olur işi tembelin
Çalışıp gezmeyi hastalık sayar
Kurtulmaz beladan başı tembelin
Kessem kafasını bir işe gitmez
Harmanı sel alsa ölür el atmaz
Komşudan utanmaz söz tesir etmez
Derelerde kalır leşi tembelin
İncitmez kendini hafif dolaşır
Bu bir hastalıktır hemen bulaşır
Çocukları açtır evde dolaşır
Kesilir ekmeği aşı tembelin
Yeter Ataşoğlu bu kadar olmaz
Bunların yüzü de hiç birgün gülmez
Dünyada çalışmaz ahiret bilmez
Boşuna geçermiş yaşı tembelin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder