ŞAHAP SITKI İLTER

(2 Nisan 1915, Niğde – 3 Eylül 1991, İstanbul)

      

       Tiyatro, öykü ve roman yazarı. Ortaöğrenimini Antalya Lisesi’nde (1936), yükseköğrenimini Ankara Hukuk Fakültesi’nde tamamladı (1941). Yükseköğrenimi sırasında matbuat Umum Müdürlüğü’nde (1936), PTT ve Ankara Radyosu’nda (1937) çalıştı. Daha sonra Milli Eğitim Bakanlığı, Basın Yayın Genel Müdürlüğü’nde, Ziraat Bankası’nda çeşitli görevlerde bulundu.

       Edebiyata şiir ile başlayan Şahap Sıtkı’nın ilk şiirleri Varlık,  Dergisinde 1937-1941 yılları arasında yayımlandı. Bu yıllar arasında yayınlanan şiirlerinden sonra çeşitli dergilerde şiir eleştirileri yazdı. Daha sonra öykü ve oyun türlerinde eserler vermeye başladı. Öyküleri “Seçilmiş Hikâyeler Dergisi”nin özel bir sayısında toplandı (1949). Ayrı dünyalar adlı oyunu Ankara devlet Tiyatrosu’nca oynandı (1961).

       Hikâye ve romanlarında yaşam güçlükleri ve geçim kaygısıyla bunalan insanları konu edindi. Toplumdaki eşitsizlikleri, haksızlıkları gerçekçi bir biçimde kişisel gözlemleriyle değerlendirerek yansıttı

       “Ayrı Dünyalar” (1961) adlı oyunu Ankara Devlet Tiyatrosu’nda oynandı. “Horoz Değirmeni” (1967) romanında insanların alınyazılarını konu edinirken yer yer ressam, aktör; edebiyatçı portreleri sergiledi. Konusu ikinci Dünya savaşı yıllarında geçen “Kimin İçin” (1967) romanında, o yılların toplumsal kımıldanışlarını verdi, dönemin şair ve romancılarından söz etti.

       İlk şiiri Şahap Sıtkı imzasıyla Varlık dergisinde “Meyva, Sayı, 98, 1937) yayınlandı.

      Ödülleri: "Acı" adlı yapıtıyla Türk Dil Kurumu 1971 Hikâye Ödülü’nü kazandı.

Yapıtları:

Öykü Kitapları:

& Çırılçıplak (1957)

& Bulut Gelir Pare Pare (1958)

& Gülen Ayva Ağlayan Nar (1959)

& Şubat Gecesi (1964)

& Acı (1970)

       Romanları: 

& Gün Görmeyen Sokak (1958)

& Toprak (1962)

& Gökkuşağı (1965)

& Horoz Değirmeni (1967)

& Kimin İçin (1967)

      Oyunları:

& Ayrı Dünyalar (1961)

       Anı Kitapları:

& Orhan Peker'den Anılar, Sevgiler, Mektuplar, Şiirler (1980)  

      

Şiirlerinden Seçmeler:

MEYVA

Bir nar çiçeğinde yaşıyor bahar,

Ruha sükûn veren en olgun meyvasını

Tatlı bir rüya gibi görülüyor hatıralar

Ve sesin aratmıyor şiirin musikisini.

Durgun suda aksin şebnem gibi titrek

Durgun suda kokla, kokuların en iyisini

Durgun suya bak ve de ki: Sevinerek

– Unutuyor bahar bu ince dalda meyvasını.

Varlık Dergisi, Sayı: 98, 1937