(1934, Urfa - )
Şair. 1934 yılında Şanlıurfa Merkez
Türkmeydanı mahallesinde doğdu. İlkokulu 11 Nisan Kurtuluş okulunda okudu. 1952
yılında Erkek Sanat Enstitüsü'nden mezun oldu.
Ayrıca dışarıdan Lise Edebiyat ve öğretmen okulunu bitirdi. Askerliğini
Ankara/Polatlı Topçu okulunda yedek subay olarak yaptı. Memuriyet hayatına Fen
memuru olarak başladı. 25 yıl Fen memurluğu, öğretmenlik ve yöneticilik yaptı.
Kendi isteğiyle emekliye ayrıldı. İlkokul sıralarında iken şiir yazmaya
başladı. Çeşitli antoloji, dergi ve gazetelerde şiir ve yazıları yayınlandı.
Urfa folkloru ile ilgili derlemeler yaptı. Türkiye Yazarlar Ansiklopedisinde
yer aldı. Okumaya karşı büyük bir ilgi duyuyordu. Bu alışkanlığı genç yaşta
gözlerinin bozulmasına neden oldu. Eserlerini emekli olduktan sonra yayınladı.
Yapıtları:
Şiir
Kitapları:
& Kayıp Ozan(1988)
& Bir Damla Söz(1996)
& Bir Tutam Sevgi (1999)
& Aynalar Süt Mavisi (2003)
& Sessiz Nağmeler (2010)
& Sonbahar Kelebeği (2014)
Düzyazı
Kitapları:
& Düşüncelerim Özlü Sözlerim (2006)
Kaynaklar:
Şiirlerinden
Seçmeler:
BAŞKASINA
DAYANAMAM
Yarasaların uçtuğu
Saatlerden söz etme bana
Taşıyamam karanlığı
Yüreğimde
Sana içimdeki
Kesintisiz yağmurların
Nar çiçeği bulutlarından
Söz edeceğim
Gel otur yanımda...
Ellerin değmesin ellerime
Yomsa alevinden
Tutuşurum.
Baldan tatlı bakışına
Dayanamam
Ve gözlerinin içine
Baktığımda
Orada sayısız yıldızları
Görürüm.
EYVANLARIN
DİLİ
Bir evimiz vardı Kalaboynu’nda,
Yolu inişli, yokuşlu…
Duvarları kesme taştan, kapısı hilal
nakışlı,
Heyad’ı mermer döşeli.
Ortasında bir havuz, havuzu dört küpeli…
Bir evimiz vardı Beykapı’da,
Odaları tonoz kemerli, içinde gömme
dolapları,
Camhanaları, kuş takaları,
Takaları dantel, dantel işlemeli…
Erkeği: Bakbağuu… Bakbağu…
Dişisi: Kuğuu… Kuğuu… Diye öten
Tuman’lı, hızmalı, halhallı kuşlar…
Bir evimiz vardı Piyarbaşı’nda,
Ortada bir ceviz ağacı,
Yanı başında dolaplı bir kuyu,
Deri kokalı, kendir örmeli…
Keten köynegi incir,
Yedi veren ariş,
Annep, çınar, narçiçeği,
Bahar kokulu melesir
Muhammediye gülleri…
Bir evimiz vardı Harran Kapı’da,
Lülle lülle kabları loş zerzembeleri,
Kabların üstüne kurulmuş gelin çardakları,
Yazlık eyvanları,
Daşların şiire dönüştüğü
Revakları, revakları, revakları vardı.
Bir evimiz vardı… Bir evimiz…
RESMİM
Kara kurşun bir kalemle
Beyaz kağıt parçasına
Önce yüz şeklimi işaretlemeliyim
Alnımı kalın ve derin yaylarla işlemeliyim
Kulaklarım ve burnum
yerinde noktalanmalı
Gözlerimin altındaki
mor çizgileri belirtmeliyim
Saçlarımı ak ak göstermeliyim
Dudaklarım göründüğü renkte olmalı
Düşüncelerime gelince
görenler lekesiz olduğunu anlamalı
titrek ellerimle çizebileceğim
en son çizgiler
resmimi noksansız tamamlamalı
ve adımı yazacak küçücük bir yer
bırakmayı unutmamalı
Kayıp Ozan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder