ONUR SAKARYA'DAN ŞİİRLER

HER GÜN MUTLAKA ÖPÜŞELİM

                                               Nergisime

Gökyüzünün penceresini aç

Beyaz bir dua dolsun odamıza

Biz yine de öpüşelim

Ki yıldızlar tebeşirle bir şeyler çizerken uzaya

Ki son trene tam vaktinde yetişememişken

Peronda bekleyen yere zımbalanmış ruhların arasında

Kırmızı dudakların siyah beyaz hayaletleri yırtarken

Ki ben her gün senin yollarına gözcü dikiyorum

Ses ver diye, nefes ver diye, elini uzat

Göz göze tutuşalım

Aramızda herhangi bir boşluk kalmasın

Sarıl bana

Biz yine de inatla öpüşelim

Çünkü kar yağabilir

Kapanabilir aşk köyüne giden tüm yollar

Bir insan pek tabi bir çiçeği sevebilir

Tam o anda tüm sevişenler infilak edebilir

Olabilir, olabilir

Bu kirli saatleri bir kenara kaldıralım

Bu ikinci el kalpleri ulu ormana verelim

Geçmişi kefene, kefeni güz bahçelerine göm

Som rüzgâr, değ günışığı, sev

Bize iki çay söyle eros

Çünkü biz nedense hep çay içerken âşık oluyoruz

Çünkü sana pamuk’tan bir ülke örüyorum

Biz yine de öpüşelim

Bir otobüse atla, evleri geç, arabaları geç

İnsanları geç, pişmanlıkları geç

Orta şekerli uykuları, göz çiçeklerini geç

Son durakta seni bekleyen o yangına koş

Hadi durma, sarıl bana

Aramıza mıhlayalım sevdanın haylaz ruhunu

Ama üzülmeyelim, üzmeyelim güvercinleri

Çünkü insan an patlamalarını tutmak isteyebilir

Beyazlar renklilerle yıkanabilir

Bazen ay gözyaşlarına tutulabilir

Olabilir, olabilir

Eğer edeceksek sevgilim

Hayata gülerek veda edelim

Ve o gün gelene kadar

Her gün mutlaka öpüşelim

“Zula” adlı kitabından

Onur Sakarya

NERGİS

Bir gün ismini duyarsam sisli bir sabahın…

Bakırla kaplanmış göğün altında bir sabah

Bir gün öylesine dışarı çıkıp, öylesine ama

Yani öylesine yürüyüp deniz kenarına kadar

Garip aksanlı alaca çiçeklerle konuşup

Yalvarıp ama öylesine gelmeni, hep gelmeni

Bir gün ölme ihtimalimize karşı

Bin mum yaktıracağım gölgeliklerde

Kan akıtacağım, helva dağıtacağım

Pirinç havanda erimiş hayal dövüyorum

Gerçek yapıyorum sisli bir sabah

Yaban ördekleri geçecek sonra üstümüzden

Sonra belimize güneş kuşaklarını dolayıp

Papatyalar arasından pembe pınarlara inerken

Düşlerken bir insana sarılmanın

İki ten arasında çaktığı kıvılcımı

Bir gün hem de sabahın sisinde

Sesini uçurumlara düşürürsem

Uçurtmalar taktırırsam saçlarına

Kızıl gözlü baykuşlar alırsa sonra

Yani gözlerimden tuzlu suyu fışkırırken sevgimin

Ellerimi açıp uçurumdan atlayan ruhlara doğru

Yalvarıp ama öylesine gelmeni, beklerken

Beklerken güz haykırışlarının arasında bir yerde

Araf desem değil, göz desen, göz var desen

Aslında sen bütün o güzel şeyleri söylerken

Aslında beni sevdiğini söylerken…

Bir gün ama bir gün yaprakların ağladığı bir gün

Bulutların sıkıldığı, etekli kedilerin paranoyasında

Sanki çok mutluluklar travmasında

Çok uykulular ve çok yorgunlar ülkesinde

Tepelerden kocaman cüceler yuvarlanırken

Aslında gözlerimin içinde sahrayı gördüğünü

Aslında yalnız kalmaktan ölesiye korktuğunu

Orada çok uzak da olsa kalbinin başkentine alsan

Orada uyusam sonra terlesem ve sen beni alsan

Alsan ve pamuklara sarıp gözlerimdeki kini silsen

Televizyona bakarken, çoraplarımı çıkarırken

Bulmaca çözerken, bağcıklarımı bağlarken

Sana söz olsun kalbimdeki aşkı demleyeceğim

Söz bir daha yalan söylemeyeceğim

Ve hep gelmeni, fırtınanın getirdiği karabasanlar gibi

Ve hep gelmeni yalvarıp öylesine gelmeni

Ağlayarak gelmeni…

Bir gün içdenizim kabarırken

Günlerin arasından, bir demet nergis çiçeği

Bir demet yeşil nazar duası, öğleden sonra sıkıntıları

Oyuncak yarış arabaları, ten yangınları

Acayip oldum bu aralar gözlerini çiziyorum her yere

Bir güvercin ürkekliğindeki koyu kahve

Bir yol boyunca uzanan mutsuzluk

Teybi açıp son ses, gaza basıp sonra

Martılar denizden havalanırken tenime bulaşan köpük

Bir şişe köpek öldüren, dünyanın sonuna kadar gidip

Bir gün ama bir gün geceden kan sızarken

Yüzünü alıp ellerimin arasına sonra

Sonra sana garip öyküler anlatırken

O öykülerde yunuslarla yarışan balıkçıları

O öykülerde soba dumanını, bez bebekleri

Çamurlu ve çıplak ayakları, ama çiçekçileri

Mendilci çocukları, menderes abiyi, serpil ablayı

Torbacıları, kolpacıları, gacılarıyla

O öykülerde acıdan gözlerini oyan adamları

Bir gün sisli bir sabahın ilk ışıklarında

İsmini gaipten haykıran meleklerin kucağında

Uyurken ve beklerken gelmeni, hep gelmeni

Gelip bedenimi sarsıp sana doğru uyanmamı

Düşlerimde gezdirmeyi seni

O silahlı böceklerden çok uzaklarda

Bacak bacak üstüne atan, sigara içen

Adam öldüren, kıskanç, kibirli böcekler

Hep savaşan hep savaşan her yer kan

O hırslı ve kindar böceklerden çok uzaklarda

Düşlerimde bulut ağaçlarından bir bahçede

Her türlü rengin dans ettiği gökkuşaklarının altında

Yağmurun temizlediği hayallere dalıp

Sana bir dünya sunacağım

Bir gün lacivert kokan bir şehirde

Gece ışıklarına karışacağım

“Zula” adlı kitabından

Onur Sakarya

YOLLARINA BAKA BAKA

Arka bahçende saklıyorsun bin tonluk çelikten kalbini

Yıldızlar patlıyor yüzünde, yüzün eriyor

Ve damlaya damlaya süpersonik kapsüllere yazıyorlar ismini

Bu masalı yamultmaya geldim, anne neredesin?

Gözyaşlarımı biriktirmeye başlamışken, banka battı

Şiir battı, gemi battı, üstüm battı, cinnet geliyor, kaçın

Aşk süzülerek geldi kirli bir kış göğünden, canıma battı

Açın artık perdeleri, açın, karanlık sesimi aldı yuttu

Nerede hamurdan düşlerimi şekillendirdiğim o kuytu?

Seni alacak o gemi nerede? Sahi, çok geç kaldı

Biri vardı, kara deliydi, gözlerini kilitleyecek

anahtarı vermeyi unuttu

Çiçekler patlıyor yüzünde, bu ne tesadüf

Benimle alakası olmayan bir sürü ölü var salonumda

Kurtlanmış aşkları kokuyor, ruhları hâlâ kokuyor

Evler pis, hayat pis, sefillik ne kötü Hürrüya

Kamyonla taşıyorum hüznümü bir uykudan bir uykuya

Sana ait bütün hatıralara kış lastiği tak

Çünkü kış deli geçecek, diyor hava durumu bültenleri

Biraz saygı kes bana bakkal amca, yağlı tarafından olmasın

Seni her gördüğümde beynimin tırabzanından bir çocuk kayıyor

Parklara giden bütün ihtiyarları topla, belki bir örgüt kurarız

Belki şehre sirk gelir,

Belki bir mandalla tuttururum kalbime gülümsemeni,

Belki motosikletli dondurmacılar geçer dağ köylerinden

Seni her gördüğümde içimdeki atmaca parçalıyor göğüs kafesimi

Bana ait bütün yalanları siyah poşetlere koy

Sen beyaz bir devrimcisin, mahalle maçlarına karış

Yüzüm yanıyor, aramızdaki kıvılcımın fotoğrafını çekiyorum

Arabam yok sevgilim, param yok, ben işte sadece, ben

Ulviye’yle Doğan’ın oğlu, biraz şair, biraz serseri, biraz göbekli

Zaman zaman çok yokuşlu kalplere tırmanıyorum

Ama sen uyu sevgilim, dizlerime kurduğum pamuktan krallıkta

Ben, saçak altlarının yağmur dansçısı, hasta adam, naif selam

Ama sen gel sevgilim, temiz bir hayat için dünyayı çırpıyorum

“Zula” adlı kitabından

Onur Sakarya

*Şiirler Onur Sakarya’nın izniyle yayınlanmıştır.