MUHAMMED MÜCAHİT YILMAZ

       Şiirleri, Akatalpa, Dergâh, Fayrap, İtibar vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Bir Sabahı Uyandırmak (2015, İzdiham Yayınları, İst., 64 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

BULANIK

ardında şarkılar tökezliyor, farkındasın

bilinçsiz bir aydınlık kaplıyor geceni.

herkesin sevdiği birinden nefret eder gibi

küçülüyor gözbebeklerin

dünya, harita kalıyor içinde

yırtık ve ufak; gözlerin gibi

döküntüde.

uğrunda susacağın bir harf yok

bu kötü!

kimse sorgulamıyor dilindeki elbiseyi

sessizlikler de mi çiftleşir

bilmiyor hiç kimse

nasıl susuyorsa gece

o simsiyah sonsuzluk

nasıl içine atıyorsa benleri, bedenleri

öyle terk etmeli gül

dikenini.

Akatalpa, Sayı: 127, Temmuz 2010

CHOPİN’E BAKAN YILDIZLAR

Çiğnedim, bakmaya kıyamadığınız o incecik çiçeği

Çiçek demekle kalmaz, bir sümbüle kıydım ben

Kanatları ak aktı, zaten bildiğim tek çiçek

Tek dünya ile birlikte içimin gözeneklerine aktı

Bıraktı beni yetim, kavalyesiz bu dansta

Garip gibi, mesnetsiz, ifadesiz yalnızlıkta

Doğurdu notaları şaşkınlıkla içinden

Bir çocuk çıktı ayna gibi, ruhumuza üfürdü

Tafrasız taşkınlıklar tuttu tiradımızdan

Noktürnlerin nüansını nemf ederek nihavent

Bıçağında böcek bağrını

bileyledi baladını

Yüzüne yumruk yağar

yundu yumru yapını

Ağladı aynalı atlet,

ağlar annesine amade

Çocuğun çarşafları curcuna

notalarını şaşkınlıkla

Doğurdu içinden, dinledi Chopin

Kendi aynasına birden

Kapıldı Chopin

Açın sesini, açın sesini

Dünyanın sesini açın

Gökyüzünün

Yıldızların.

Akatalpa, Sayı: 125, Mayıs 2010

ŞEHİR ANATOMİSİ

herkes zalimdir kendi gözüne karşı

gözünden kir akar şehrin içinde herkesin

herkes hep dua eder ve hiç inanmaz

kimse sormaz herkes ölüyor ama nereye

kimse kimsenin derdini bilmez ama masalarda

herkes herkese meze

akıl kumkuması herkes, nazik gülüş sofraları

toplu katliamlarda gözü kapalı bir huşu

toplu yaşamlarda hiss-i kabl-el vuku

ruhu paradayken camilerde oturmakta

bankanın maaş kuyruğunda ayakta

herkes herkesin en sevgili aşkıdır

herkes herkesin kazıklı voyvoda’sı

şehirde sana sırayla öğretirler:

herkesin sözü paçavrasıdır herkesin.

gücü baş tacı edip tapmalı tapınmalı

sorun değil bir özürle

üstü örtülür, bombalanmalı.

devlet sıcak bir yorgandır

sarılıp da uyumalı-

inanmak herkesi yaratan Allah’a değil,

şehrin cici tanrılarına olmalı.

ekran ölüleri kefene ihtiyaç duymaz, salon ölüleri

herkes zalimdir kendi kalbine karşı.

ŞEHİR KAPISI

Şehrin kapısında adını bırakan insanlar

Kabul edildi yalnızca şehre, çünkü ben

İnsanı bırak hadi sen de, çiçek bile öldüremedim

Şah tacı uzak tutar sandım karanlıkları

Rüyalarıma girer sandım bir gece babaannem

Elimden tutar ve beni de dâhil eder

Dahletmeden önce dünya, ellerimi tutmalı

Babaannem, kıpırdamalı hayallerin içinden

Cennetin efsunkâr kalbinden

Şehrin kapısında kalbini bırakan insanlar

Kabul edildi yalnızca şehre, çünkü ben

Kalbini durdurmayı bırak küçük çocukların

Üzerlerini örttüm kalbimle, bir gece…

Akatalpa, Sayı: 134, Şubat 2011