NURULLAH GENÇ

(9 Eylül 1960, Horasan/ Erzurum - )

Şair. Yaşar Garip Koyuncu imzasını da kullandı. Emine Hanım ile Seyfullah Genç’in oğlu. İlkokulu, köyünde okul olmadığı için, akrabalarının yanında okudu. Ortaokul birinci sınıf için Kars'a gitti; teyzesinin yanında Merkez Ortaokulu’na devam etti. Amcası Horasan'a taşınınca, ortaokulu onun yanında okudu ve Horasan Ortaokulu’ndan mezun oldu. Ortaokulda okurken çalışmaya başladı. Boyacılık, garsonluk, bulaşıkçılık yaptı, fırında çalıştı. 1979’da parasız yatılı olarak Erzurum İmam - Hatip Lisesi’ni, 1983’te Atatürk Üni. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi'ni bitirdi. 1984’te aynı fakülteye araştırma görevlisi olarak girdi. Yönetim ve Organizasyon alanında yüksek lisans yaptı. İki yıl doktora programı açılmasını bekledi. 1990’da doktor, 1995’te doçent, 2001’de profesör oldu. 2003’te Kocaeli Üniversitesi’ne geçti ve orada yedi yıl çalıştı.

1994-2013 yılları arasında kamu ve özel sektör kuruluşlarına danışmanlık hizmetlerinde bulundu. Kocaeli Üniversite-si’nin stratejik planlama çalışmalarında bulundu. Bologna Eşgüdüm Komisyonunda yer aldı. 2010’da emekli oldu ve İstanbul Ticaret Üniversitesi’nde çalışmaya başladı. Bölüm başkanlığı ve dekanlık görevlerinde bulundu. İstanbul Ticaret Üniversitesi’nin 2012-2017 Stratejik Planı'nı hazırlama kuruluna başkanlık etti.

31 Aralık 2012’de Sermaye Piyasası Kurulu'na üye olarak atandı. 31 Aralık 2012-10 Şubat 2015 tarihleri arasında Sermaye Piyasası Kurulu üyesi ve Başkan vekili olarak görev yaptı. 1 Mayıs 2015 tarihinde Merkez Bankası Meclis Üyesi olarak göreve başladı. Halen bu görevini sürdürmektedir.

Lise yıllarında şiir yazmaya başladı ve ödüller aldı. Üniversite yıllarında şiirleri edebiyat dergilerinde yayınlanmaya başladı. Aylık derginin daimi kadrosunda yer aldı. Bir grup arkadaşıyla birlikte Genç Kuşak dergisini çıkardı ve orada şiirleri yayınlandı. Üniversite yıllarında edebi çalışmalarının yanında tiyatro ve satranç çalışmaları da yaptı. Yurt-Kur Bölge tiyatrosu adına Moliere'in Cimri isimli oyununu sergiledi.

Şiir, yazı ve söyleşileri A’mâk-ı Efkâr, Aydili, Aylık Dergi, Ayna, Ayvakti, Bizim Külliye, Bu Ülke, Dergâh, Dil ve Edebiyat, Dize, Dolunay, Düş Çınarı, Edebiyat ve Eleştiri, Gurbet, Güneysu, İkindi Yazıları, İtibar, Karçiçeği, Kardelen, Keşke, Lacivert, Mina, Nesil, Palandöken, Sur, Şiar,  Türk Edebiyatı, Yolcu gibi dergilerde yayımlandı. Ayrıca farklı mahlaslar kullanarak Edebiyat ve Eleştiri, Dize ve Dergâh dergilerinde yazdı.

Ödül: Tarım ve Orman Bakanlığı’nın açtığı Şiir Yarışması’nda ikincilik ödülü, MTTB Hicri 1400 Şiir Yarışması’nda  bi-rincilik ödülü, Yeni Devir Gazetesi Genç Kalemler Makale Yarışması’nda ikincilik ödülü, “Tutkular Keder Oldu” romanıyla 1987 Kültür ve Turizm Bakanlığı Roman Teşvik Ödülü, ”Yağmur” isimli şiiriyle 1990’da TDV Na'at-ı Şerif Büyük Ödülü, “Arzuhal” adlı şiiriyle 1991 TDV Münacat Yarışmasında mansiyon, “Uyan Atık Yiğidim” adlı şiiriyle 1993 Milli Gençlik Vakfı Gençlik Marşı Yarışması’nda Birincilik Ödülü, Mektep Dergisi Hikaye Yarışması üçüncülük ödülü, Kültür ve Sanat Dergisi Şiir Yarışması’nda mansiyon, Doğu Anadolu Gazeteciler Cemiyeti'nce 1996 Kültür Hizmet Ödülü, “Gül ve Ben” adlı eseriyle, 1998’de Tuzla Belediyesince düzenlenen Gül Şiirleri Armağanı Büyük Ödülü, “Hüznün Lalesidir Dünya” adlı eseriyle 1999’da şiir dalında Türkiye Yazarlar Birliği Ödülü aldı.

“Tutkular Keder Oldu” romanı Arapçaya çevrildi ve roman çeviri ödülü aldı.

Yapıtları: Şiir: Çiçekler Üşümesin, 1986, Gülen Mtb., Erzurum; Nuyageva, 1990, Kardelen, İst.; Yankı ve Hüzün, 1992, Denge, İst.; Aşkım İsyandır Benim, 1993, Birey, Erzurum; Siyah Gözlerine Beni de Götür, 1995, Birey, Erzurum; Yanılgı Saatleri, 1996, Birey, Erzurum; Rüveyda, Seçme Şiirler; 1996; Yağmur, Seçme Şiirler; 1996; Denizin Son Martıları, 1997, Birey, Erzurum; Aşk Ölümcül Bir Hülyadır, 1998, Timaş, İst.; Gül ve Ben, 1998, Timaş, İst.; Hüznün Lalesidir Dünya, 1999, Timaş, İst.; Yürüyelim Seninle İstanbul'da; Müptelâdır Gemiler Benim Denizlerime; Sensiz Kalan Bu Şehri Yakmayı Çok istedim; Birkaç Deli Güvercin; Çanakkale: Her Şey Yanıp Gül Oldu, 2006, Timaş, İst.; Ateş Semazenleri, 2009, Timaş, İst.; Ölüm Noktürnü; Mahrem ve Münzevi, Toplu Şiirler, 2011, Timaş, İst.; Siyah Beyaz Tabletler, 2016, Timaş, İst.; Bilardo Telmihleri, 2018, Timaş, İst.

Roman: Tutkular Keder Oldu; Yollar Dönüşe Gider; İntizar, 2014, Timaş, İst.

Diğer: İşletme, Yönetim, Organizasyon, 2000, Karizma, İst.; İşletme Ahlâkı, Ortak Kitap, 2000, Karizma, İst.; Örgüt İkliminin Gücü, Aşkale Çimento Fabrikasında Uygulama, Ortak Kitap, 2000, Karizma, İst.; Zirveye Götüren Yol: Yönetim, 8. Bas. 1999, Timaş, İst.; Yönetim El Kitabı, Ortak Kitap, 2. Bas. 2000, Birey, İst.; İş Ahlâkı ve Sosyal Sorumluluk, 1994, Atatürk Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Z.F. Fındıkoğlu Araştırma Merkezi, Basılmamış Doçentlik Çalışması, Erzurum; Yönetim ve Organizasyon; Çağdaş Sistemler ve Yaklaşımlar Seçkin; Kalite Liderliği, Ortak kitap, Timaş, İst.; Ortaklık Kültürü, Müsiad; Meslek Yüksek Okulları İçin Yönetim ve Organizasyon, 2008, Seçkin; Başarı Bedel İster, 2001, Timaş, İst.

Kaynaklar: Timaş Yayınları internet sitesi; http://www.nurullahgenc.com/; https://www.yeniakit.com.tr/kimdir/Nurullah_Gen%C3%A7; Merkez Bankası internet sitesi.

YALÇIN ARMAĞAN KİTAPLARI

İmkânsız Özerklik - Türk Şiirinde Modernizm, 1. Baskı: 2011, İletişim, İst.; 5. Baskı: 2018, İletişim, İst., 172 s.

Sanatçının kendisine sorduğu “sanat, toplum için midir, sanat, sanat için midir” sorusuna verilen cevap, sanatçının “özerk” alanını kısıtlar. İkinci Yeni şiirine gösterilen dirençten yola çıkılarak eleştirel bir “anlatı” kurmayı amaçlayan İmkânsız Özerklik: Türk Şiirinde Modernizm, 1950’li yılların ikinci yarısında Türkçe edebiyatta yaşanan “modernist” dönüşümü anlamak için bu edebiyata verilen tepkilerin nedenlerini sorguluyor. İkinci Yeni’nin özerk bir şiir dili inşa etmesinin bu şiire gösterilen direncin asıl nedeni olduğunu iddia eden Yalçın Armağan, özerklik karşıtlığının hangi saiklerle ve nasıl şekillendiğini göstermeyi deniyor. Yazar, Türkiye modernleşmesinin ilk döneminden başlayarak, kendi hassasiyetleri nedeniyle, edebiyatın ve daha özelde şiirin özerklik karşıtlığı ile kendini var etmeye çalıştığını ileri sürerken, bu karşıtlığın inşası sırasında hangi taktiklerin geliştirildiğini inceliyor.

İmkânsız Özerklik: Türk Şiirinde Modernizm, İkinci Yeni üzerine çalışanların kendilerini 1950’li yıllarla sınırladığı ve bu şiiri genellikle Batılı referanslarla anlamaya çalıştığı bir ortamda, İkinci Yeni’yi Tanzimat’tan günümüze Türkiye modernleşmesine özgü hassasiyetler açısından yorumlamayı deniyor. Richard Rorty’nin “Bizi olanaklı kılanlar neyi olanaklı kılmakta olduklarını bilemezlerdi” sözüne bağlı kalarak , “bugün”ün içindeki “dün”ün ayrıştırılması ve bu sayede “bizi olanaklı kılan”ın ne olduğunu göstermeyi hedefliyor.

/*/

İmgenin İcadı /İkinci Yeni'nin Meşruiyeti, 2019, İletişim, İst., 224 s.

Kavram tarihi ile şiir kuramının, kanon tartışması ile edebiyat tarihinin iç içe geçtiği bir kitap İmgenin İcadı. Daha önce İmkânsız Özerklik’te modernist şiirin estetik dirençle karşılanmasının tarihsel nedenlerini inceleyen Yalçın Armağan, bu kitapta, İkinci Yeni’ye gösterilen direncin zaman içinde nasıl kırıldığını, başlangıçta “anlamsız” bulunan şiirlerin “imgeci şiir” adıyla nasıl kabul gördüğünü ele alıyor. 1952 ile 1983 arasında şiir alanındaki hayli tartışmalı döneme odaklanarak, imgeyi tanımlamanın değil; imge kavramının nasıl ortaya çıktığının, bu kavrama niçin ihtiyaç duyulduğunun, “Şiir imge sanatıdır” önermesini Nmeşrulaştırmak için hangi argümanların ileri sürüldüğünün peşine düşüyor.

İmgenin İcadı, İkinci Yeni’yi imge kavramının dönüşümü açısından yorumlayarak alternatif bir şiir tarihi sunduğu gibi, edebiyat kurumunu analiz etmek için bir yöntem de öneriyor.

/*/

Erdal Öz-Adnan Özyalçıner-Kemal Özer, Arkadaş Mektupları, Yayına Hazırlayan: Yalçın Armağan, 2019, Can, İst., 392 s.

“Bir ağacın dalları gibiydik,” diyor Kemal Özer, 1950 kuşağından dostlarını anarken. Arkadaş Mektupları’nda bu çok dallı ağacın üç ismi Erdal Öz, Adnan Özyalçıner ve Kemal Özer’in 1955 ile 1973 yılları arasında yazdıkları mektuplar bir araya getirildi.

Erdal Öz, “Kendimin o yıllardaki görüntüsünü buluyorum,” diyerek arkadaşlarına yazdığı mektupların bir dönemin belleğini nasıl kayda geçirdiğine işaret ederken Kemal Özer de mektupları sayesinde kendisiyle yüzleşme olanağı yakaladığını dile getiriyor: “Özellikle 1970’e kadar yazdıklarım, elimde başka örnekler olmadığı için, başlı başına birer kendimle yüzleşme olanağı. Bu mektuplara ulaşana değin o yıllara ilişkin yalnız belleğimde kalanlar vardı, bir de elimdeki yanıtlardan çıkardığım birtakım ipuçları.” İlk kez bir arada yayımlanan mektuplar, bir kuşağın “görüntü”süne ulaşmamıza olanak sağlıyor.

1950 kuşağının üç önemli isminin mektupları, kendi kişisel tarihlerinin kayıtlarını tutmanın yanı sıra 1955’ten 1973’e kadar arkadaş sohbetlerine saklanmış “gizli” edebiyat tarihini de açığa çıkarıyor.

/*/

İlhan Berk, Şiirin Çizdiği-Edebiyat ve Şiir Üzerine Yazılar, Yayına Hazırlayan: Yalçın Armağan, 2019, YKY, İst., 464 s.

İlhan Berk’in 60 yıl boyunca edebiyat üzerine yazdıkları ilk kez bir araya getirildi: Şiire hep “yeni baştan başlayan”, şiirin çizdiği çizgilerin peşini bırakmayan, sürekli kendini araştıran şairi yeniden okumak için…

“Benim değişmek diye bir sorunum yok. Yani önceden bir kurama göre davranmam. Kuramı bana algılarım getirir. Çeşitli çağlarımın yaşamalarıdır bunlar. Onlara bütün olanaklarımı açarım. Bütün olanaklarımı ortaya koyarım.Bunun bir adı da kendimi şiire bırakmaktır. Şiirin çizdiği çizgiyi sürdürmektir. Şiirin çizdiği çizgi de o anımdaki duygular, o çağımdaki yaşamalardır. O anın, o çağın duyguları belirler kuramı. Bu yaşamalara, bu yaşamaların biçimlendirdiği özlere, biçimlere, şiirin koyduğu çizgilere karşı çıkmam. Şiir buyruğunu sürdürür. Bir çocuk gibi baktım ben şiire. Yöntemim de bir çocuk yöntemidir. Her kitabımda bir öncekine yabancılaştığımı duyarım. Birdenbire yazdıklarım beni ilgilendirmez olur. O zaman şiire yeni baştan başlıyormuşum gibi olurum. Zaten ben hiçbir zaman yazmayı öğrenemedim. Şiirin getirdiği her olanağa inanırım. Bu çıkmaz da olsa,oraya gitmeden dönmem. Yaptığımı bozmaktan korkmam. Korkmam çünkü beni buraya yine yaşamalarımın getirdiğini bilirim. Boyuna kendimi dinlerim. Kendimi araştırırım. Kendimi ararım. Şiirim bu yüzden bir aramadır da. Benim şiirim böyle bir çizgi koyar.” – İlhan Berk

YALÇIN ARMAĞAN

(1977, Kayseri - )

2007’de Bilkent Üniversitesi Türk Edebiyatı Bölümü’nden doktora derecesini aldı. 2007-2011 arasında İstanbul Bilgi Üniversitesi’nde, 2011-2019 arasında İstanbul Şehir Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olarak dersler verdi. İmkânsız Özerklik: Türk Şiirinde Modernizm isimli kitabı 2017’de Naser Davaran tarafından Farsçaya çevrildi. Armağan, Melih Cevdet Anday ve İlhan Berk’in yazılarını ve söyleşilerini derleyip yayına hazırladı.

Yapıtları: İnceleme: İmkânsız Özerklik: Türk Şiirinde Modernizm, 2011, İletişim, İst.; İmgenin İcadı: İkinci Yeni’nin Meşruiyeti, 2019, İletişim, İst.

Yayına Hazırladığı Kitaplar: Melih Cevdet Anday, Şiir Yaşantısı-Şiir Yazıları, 2015, Everest, İst.; Melih Cevdet Anday, Dakika Atlamadan-Söyleşiler, 2015, Everest, İst.; Melih Cevdet Anday, Kalabalığın Şiiri-Orhan Veli ve Garip Üzerine Yazılar, 2016, Everest, İst.; Melih Cevdet Anday, Dünyada Geçirdim Çocukluğumu, Sevengül Sönmez ile, 2016, Everest, İst.; Cevdet Anday, Suçumuz Edebiyat-Edebiyat Yazıları, 2017, Everest, İst.; Murat Belge, Şairaneden Şiirsele-Türkiye'de Modern Şiir, 2018, İletişim, İst.; Süha Oğuzertem, Eleştirirken-Modern Türkçe Edebiyat Üzerine Yazılar, 2018, İletişim, İst.; İlhan Berk, Şiirin Çizdiği-Edebiyat ve Şiir Üzerine Yazılar, 2019, YKY, İst.; Erdal Öz-Adnan Özyalçıner-Kemal Özer, Arkadaş Mektupları, 2019, Can, İst.

Katkıda Bulunduğu Kitaplar: Sait Faik Abasıyanık, Editör, 2013, Kültür ve Turizm Bakanlığı, Ank., “Türk Edebiyatında Sait Faik İmgesi” başlıklı yazısıyla.

Kaynaklar: İletişim Yayınları internet sitesi.

FARUK TURİNAY

(1988, Ankara - )

 

Bilgi Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nden mezun oldu. Galatasaray Üniversitesi’nde Kamu Hukuku doktorasını tamamladı.

Öykü, çeviri, deneme ve gezi yazıları Güncel Hukuk, Hürriyet, Kitap-lık, Lacivert, Öykü Gazetesi, Pulbiber, Radikal, Sözcükler, Taraf, Varlık gibi dergi ve gazetelerde yayımlandı.

Faruk Turinay, ilk romanı A.P.T.M. ya da Şimdi Zamanın Esrarı’nda, var oluş, hakikat, kurgu ve zamanla arasına ironiyle mesafe koyan, dört başı mamur bir sahne kuruyor.

Ödül: 2011’de Evliya Çelebi Yılı anısına Bilgi Üniversitesi tarafından düzenlenen Gezi Yazısı Yarışması’nda “Bey Konağının Merdivenlerinde” adlı yazıyla, 2013’te Hürriyet Gazetesi’nin düzenlediği 10. Yıl Gezi Yazısı Yarışması’nda “Güzel, Neşeli ve Yalnız: Elveda Dubrovnik” yazısıyla ödül aldı.

Yapıtları: Öykü: *Şapkamın İçindeki Kıraathane, İst.: Can, 2019 *Dipsiz Göl, İst.: Everest, 2021

Roman:  *A.P.T.M. ya da Şimdiki Zamanın Esrarı, İst.: Everest, 2023

Deneme, İnceleme: *Zamanın Üzerinde Seyahat, ;st.: Esen Kitap, 2015 *Hukuk Komedyası, Ank.: Dost, 2016.

Diğer: *Dil, Hukuk ve Siyaset Bağlamında Anayasa Düşüncesi, Seçkin, 2012 *Suçta ve Cezada Kanunilik İlkesinin Anayasal Temelleri, İst.: On İki Levha, 2013

Kaynaklar: Can Yayınları web sitesi, erişim tarihi: 29 Eylül 2023; Şapkamın İçindeki Kıraathane, İst.: Can, 2019; Everest Yayınları web sitesi, erişim tarihi: 29 Eylül 2023

*Yayına hazırlayan: Şükrü Kırkağaç

*29 Eylül 2023 tarihinde güncellendi.

ERKAN IRMAK KİTAPLARI

Benim Adım Kırmızı Üzerine Yazılar – Orhan Pamuk Söyleşisiyle

Hazırlayan: Erkan Irmak

2019, YKY, İst., 432 s.

“Benim Adım Kırmızı”, Türk edebiyatının dünyada en çok okunan, en çok sevilen ve satan kitabıdır. Yayımlanışından bu yana bu tarihi roman 52 dile çevrildi ve bütün dünyada beş milyona yakın sattı. Dünyanın her köşesinde edebiyatçılar, eleştirmenler ve sanatçılar roman hakkında ilginç incelemeler ve eleştiriler yayımladılar.

“Benim Adım Kırmızı Üzerine Yazılar” bu olağanüstü romanın katmanlarını aralayan ve okuru romanın sırlarına yaklaştıran yazıların en iyilerini, Türkçede ilk kez bir araya getiriyor.

/*/

Eski Köye Yeni Roman /Köy Romanının Tarihi, Kökeni ve Sonu (1950-1980)

1.Baskı: 2018, İletişim Yayınları, İst., 332 s.

Erkan Irmak, Eski Köye Yeni Roman’da bir dönem boyunca Türkiye’de etkili olmuş “köy romanı” türünün tarihini, kökenini ve sonunu ele alıyor. Osmanlı’dan Cumhuriyet’e köy ve köylüye bakışın biçimlenişi ve dolayısıyla köyde geçen ya da köy temalı romanlarla köy romanlarının arasındaki türsel farka odaklanıyor. Bunu aynı zamanda kuramsal bir meseleye, romanın ne olduğu ve köy romanlarının nasıl tanımlanabileceği sorusuna ayırarak ayrıntılandırıyor. Roman türünün diğer edebi türlerden nasıl ayırt edilebileceğini, ontolojik ve epistemolojik kaynaklarının neler olduğunu, roman hakkında öne sürülen farklı teorik yaklaşımların nasıl yorumlanabileceğini ve nihai olarak da bu tartışmaların sonunda bir “köy romanı” fikrinin hangi özellikler etrafında çerçevelendirilebileceğini tartışıyor. Erkan Irmak, bir yandan 1950’den 1980’e uzanan bir süreçte “köy romanı tarihi” kılavuzu oluşturmaya çalışırken diğer taraftan köy romanı türünü etraflıca tartışan bir kaynak ortaya çıkarıyor.

/*/

Kayıp Destan'ın İzinde /Kuvâyi Milliye ve Memleketimden İnsan Manzaraları'nda Milliyetçilik, Propaganda ve İdeoloji

1.Baskı: 2011, İletişim Yayınları, İst., 267 s.

Nâzım Hikmet, Cumhuriyet döneminin tamamına damgasını vurmuş en önemli edebi ve siyasi şahsiyetlerden biri. Şiirleri, hem getirdiği biçim hem de seçtiği içerikle kuşaklar üzerinde bugün dahi etkisini sürdürüyor. Ancak Nâzım Hikmet şiirleri üzerine etraflı incelemelerden halen yoksunuz. Erkan Irmak, Kayıp Destan’ın İzinde başlıklı çalışmasında bu meşakkatli işin bir kısmını üstlenerek şairin Kuvâyi Milliye ve Memleketimden İnsan Manzaraları eserlerini ele alıyor. Destan’ın yazıldığı koşulları, bu koşulların etkisiyle şairin yaşamı arasındaki bağı, Memleketimden İnsan Manzaraları’na uzanan süreçte Nâzım Hikmet’in şiirlerinin “modern epik” formuna nasıl kavuştuğunu inceliyor ve bu şiirlerin edebiyat tarihi ve edebiyat eleştirisi açısından nasıl değerlendirilebileceğini gösteriyor. 2009 Memet Fuat Eleştiri/İnceleme Ödülü’ne de layık görülen Kayıp Destan’ın İzinde, Nâzım Hikmet’i ve şiirini “okumak” için de kapsamlı bir çerçeve çiziyor.

ŞENGÜL CAN

(1985, Zara /Sivas- )

Sakarya Üni. Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nden mezun oldu. “Bir Evi En Çok Ne Zaman Terk Edersin?” adlı oyunu 2018’de Galata Perform tarafından düzenlenen “Yeni Metin Yeni Tiyatro Festivali 7” kapsamında okuma tiyatrosu olarak seyirciyle buluştu.

Öykü ve söyleşileri Akköy, Varlık gibi dergilerde yayımlandı.

Ödül: Sarkaç adlı dosyasıyla 2013 Yaşar Nabi Nayır Öykü Ödülü’nü aldı.

Yapıtları: Öykü: Sarkaç, 2013, Varlık, İst.; Devamsız, 2019, Can, İst.

İHSAN IŞIK

(4 Mayıs 1952, Diyarbakır - )

Şair ve yazar, ansiklopedist, filolog, emekli bürokrat. Çocuk kitaplarında Savaş Yüce imzasını kullandı. Diyarbakır'ın Hasırlı Mahallesinde doğdu. Terzi Fikriye Hanım ile Sümerbank dokuma ustabaşısı Salih Işık’ın oğludur. 1964’te Diyarbakır Gazi İlkokulu’nu, 1970’te Diyarbakır İmam Hatip Okulu’nu, 1976’da Erzurum Atatürk Üni. Edebiyat Fak. Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Lisans tezi: “Necip Fazıl Kısakürek’in Oyunlarında Tipler” başlığını taşıyordu. Orta ve yükseköğrenimi sırasında Diyarbakır, İzmir ve Erzurum’da; tren istasyonlarında ciklet satıcılığı, kahveci çıraklığı, garsonluk, otel ve matbaa işçiliği, gıda sanayi sektöründe imalathane işçiliği, yerel ve ulusal gazetelerde köşe yazarlığı, yazı işleri müdürlüğü, Sümerbank Şayak Fabrikası’nda büro işçiliği, ilkokullarda yedek öğretmenlik, camilerde imam-hatiplik, üniversite kantinlerinde kitap satıcılığı gibi çeşitli işlerde çalıştı. 1969’da arkadaşlarıyla birlikte, Diyarbakır İmam Hatip Okulu adına aylık edebiyat ve sanat gazetesi Özlem’i çıkardı. 1970’de Diyarbakır’da, aralarında Ömer Vehbi Hatipoğlu’nun da bulunduğu arkadaşlarıyla birlikte, Türkiye Mukaddesatçı Gençlik Teşkilatı adlı bir dernek kurdu. Derneğin kuruluş beyannamesi Necip Fazıl’ın Büyük Doğu dergisinde yayımlandı. Ancak 12 Mart döneminde derneği kapatıldı, kendisi de bir ay kadar sıkıyönetimce gözaltında tutulduktan sonra serbest bırakıldı. Milli Nizam Partisi ve Milli Selamet Partisinin gençlik kolu başkanlıklarını yaptı, mitinglerini yönetti. 1974’te, Diyarbakır’da aylık Çile dergisini (yayın yönetmeni, , 6 sayı) çıkardı.

1976’da yerleştiği İstanbul’da bu tarihten itibaren İş ve İşçi Bulma Kurumu’nda memurluk; Çatalca, Şişli, Üsküdar Akşam, Üsküdar Cumhuriyet ve Burhan Felek, Küçükyalı Kadir Has liselerinde edebiyat öğretmenliği yaptı. Abdurrahman Dilipak, Mehmet Metiner, Yalçın Akdoğan, Osman Tunç’la birlikte  Yeni Zemin’in yayın kurulu üyeleri arasında yer aldı. Özel bir kuruluşta basın danışmanlığı, Akabe Yayınevi ve Mavera dergisi yönetmenliği, reklâm ajansı yöneticiliği, Ünlem Yayınları sahipliği ve yöneticiliği (1990-95), İstanbul Büyükşehir Belediyesi İETT Genel Müdürlüğü basın danışmanlığı (1995-96) görevlerinde bulundu.

1996’da Ankara’ya yerleşti, Başbakanlık Danışmanı (1996), Başbakanlık SHÇEK Genel Müdürü ve Genel Müdür Yardımcısı (1996-98) olarak görev aldı. 1997 yılının Başbakanlık tarafından “Sokak Çocuklarına Şefkat Yılı” olarak ilan edilmesine öncülük etti.

1998’de kendi isteğiyle emekliye ayrıldı. 2001’de Elvan Yayınlarını kurdu. 1990’da YÖK kararıyla Türk Filologu unvanını aldı. 1996 yılından itibaren Refah Partisi, Fazilet Partisi ve AK Parti’den birkaç kez milletvekili aday adayı oldu, aday listesine giremedi. Fazilet Partisi’nin kuruluş çalışmalarına katılarak Danışma Meclisi’ne seçildi, partinin vizyon, misyon belirleme çalışmalarını yürüten komisyonda görev aldı.

25 Mayıs 2009 tarihinde sınıf arkadaşı Abdüllatif Şener ve eski milletvekillerinin de bulunduğu 33 kişi ile birlikte Türkiye Partisi’nin kurucuları arasında yer aldı. Partinin eğitimden sorumlu genel başkan yardımcısı olarak, 50 civarında şehirde eğitim semineri verip, kafasındaki yönetim modeli olan “Yeni Siyaset” doktrinini anlattı. Ancak, partinin lideri Abdüllatif Şener, ülke çapında örgütlenmesini tamamlamış olan partisini seçime sokmayarak 2011 seçimlerinde Sivas’tan bağımsız adaylığı tercih edince, İhsan Işık bu tercih üzerine kurucuların önemli isimleriyle birlikte partideki görevinden ve parti üyeliğinden istifa etti. Şener de 17.092 oy almasına rağmen bağımsız milletvekili seçilmek için yeterli oyu alamayınca 27 Ağustos 2012 tarihinde partisini kapatmak zorunda kaldı.

Türkiye Yazarlar Birliği (iki dönem genel başkan yardımcısı), İLESAM (iki dönem genel başkan) ve Türkiye Yazarlar Sendikası üyesi. Çalışmalarını Ankara’da yazarlık ve yayıncılık yaparak sürdürdü. İstanbul'da yaşadı; evli ve dört çocuk babasıydı. 

Cenazesi 7 Nisan 2024 Pazar günü, Gebze Mehmet Akif Ersoy Camii’nde, ikindi namazını müteakip kılınan cenaze namazının ardından Osman Yılmaz Mezarlığı’na defnedildi.

İlk yazı ve şiirlerini Diyarbakır yerel gazetelerinden Yeni Şark Postası, Mücadele (1965-69) ve Milli Hakimiyet (1970-71) ile Babıali’de Sabah (İstanbul, 1969), arkadaşlarıyla çıkardığı aylık Özlem (Diyarbakır, 1969-70, 8 sayı) gazetelerinde yayımladı. 1971’den itibaren yazı ve şiirleri Aylık Dergi, Çile, Dış Politika, Düşünce, Girişim, Hece, Hilal, İslâm Medeniyeti, İslâm Ümmeti, Mavera, Muştu, Özlem, Pınar, Tohum, Tek Yol, Yedi İklim, Yeni Sanat, Yeni Zemin, Yürüyüş dergileri ile Akit, Hür Söz, Millî Gazete, Tutanak, Vakit, Yeni Devir, Yeni Dönem, Yeni Şafak, Zaman gazetelerinde yayımlandı. Ayrıca SHÇEK Sosyal Hizmetler, SHÇEK Gençlik, SHÇEK Çocuk dergilerini kurdu ve yönetti (1996-97).

1995 yılında Türkiye Yazarlar Birliğinin düzenlediği Aşkabat (Türkmenistan), 1996’da KKTC, 2003'te Strasbourg (Fransa) Türkçenin Uluslararası Şiir Şölenlerine katıldı. Yurtiçi ve yurtdışında çok sayıda konferans verdi, panel ve açık oturumlara konuşmacı ve yönetici olarak katıldı. Aynı yıllarda Almanya’yı birçok kez, iki aylığına Fransa’yı, kısa sürelerle Türkmenistan, İran, Arnavutluk ve Makedonya’yı dolaştı. İzlenimlerinin bir bölümünü kitaplaştırdı.

1991’de Peygamberimizin Hayatı, 1992’de Dört Büyük Halife adlı kitapları Almancaya çevrildi. Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi’nin üç ciltlik basımı 2005 yılında İngilizceye çevrilerek, dönemin Kültür Bakanı Atilla Koç tarafından Ekim 2005’teki Uluslararası Frankfurt Kitap Fuarında yabancılara tanıtıldı. 2008'de Şiirler adlı kitabı, 2013 yılında Türkiye Ünlüleri Ansiklopedisi üç halinde İngilizceye çevrilip yayımlandı.

Akdeniz Kıyısında Bir Çocuk adlı şiiri iki ayrı formda bestelendi. Bazı şiirleri İngilizce, Arapça, Almanca, Makedonca ve Arnavutçaya çevrildi.

İhsan Işık, 2006 yılında, yazar biyografisi alanında 26 yıl süren çalışmalarının ana gövdesini 10 cilt halinde, “Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi” adıyla yayımladı. Daha sonra 11. cildi de çıkan bu eseri, kendi alanında Türkiye tarihi boyunca yapılmış en kapsamlı çalışma olup, ek ciltlerle genişletilmektedir.

Çeşitli tarihlerde Kültür Şurası’na ve Devlet Bakanlığının Aile Şurası’na katılarak tebliğler sundu. Radyo Birlik'te (Ankara) “Entelektüel Gündem” ve “Düşünce Gündemi” programlarını hazırlayıp sundu (1999-2001). Başbakanlık Atatürk Kültür Merkezi’nin çıkardığı Türk Dünyası Edebiyatçıları Ansiklopedisi’nin madde yazarları arasında yer aldı (2002-). AB hazırlık süreci kapsamında Telif Hakları Yasası’nda yapılacak değişliği görüşmek üzere Kültür Bakanlığınca oluşturulan komisyonda görev üstlendi.

Ödül: Biyografi çalışmalarıyla 2004’te İLESAM Türk Dünyası Hizmet Ödülü’ne, 2005’te Türkiye Yazarlar Birliği Özel Ödülü’ne, 2014'te ESKADER tarafından Ansiklopedi dalında Yılın Yazarı Ödülü’ne değer görüldü.

Yapıtları: Şiir: Eğilim Anıları, 1975; Akrep ve Yelkovan, 1987; Akdeniz Kıyısında Bir Çocuk, 1995; Kuğulu Park’taki Kuşlardan Biri, 2002; Şiirler 1968-2008, 2008, Elvan, Ank..

Deneme-İnceleme: Kültürümüzün Kimliği, 1982, gen. 5.bas. 2018, Yelkovan, Ank.; Sömürgeciliğin Çağdaş Boyutları, 1983; Uluslararası Sorunlar /İslam Dünyası ve Türkiye, 1987; Kültürümüz ve Kadınlarımız, 1987; İki Yobaz, 1995, Beyan, İst.; Altmışında Rock Dinlemek, 2015, Yelkovan, Ank.

Monografi: Peygamberimizin Hayatı, 1986; Bediüzzaman Said Nursi ve Nurculuk, 1990, Beyan, İst.; Dört Büyük Halife, 1991; Dört Büyük İslam Önderi adıyla, 2010; Filit Girişen / Hayatı-Düşüncesi-Eserleri, 1999; Üstad Said Nursi, 2011.

Biyografi - Sözlük - Ansiklopedi: Yazarlar Sözlüğü, 1990, gen. bas. 1998; Yazarlar ve Şairler Sözlüğü, 1994; Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi, Tek cilt, 2001, 3 cilt, 2004; Ankaralı Şairler ve Yazarlar, 2003; Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi, 10 cilt, 2006, 11. cilt: 2009; Türkiye Ünlüleri Ansiklopedisi, 6 cilt, 1- Ünlü Devlet Adamları, 2- Ünlü Bilim Adamları, 3- Ünlü Fikir ve Kültür Adamları, 4- Ünlü Edebiyatçılar, 5- Ünlü Sanatçılar, 6- Ünlü Kadınlar, 2013; Diyarbakır Ansiklopedisi, 5 cilt, 2013; Geçmişten Günümüze Diyarbakırlı İlim Adamları Yazarlar ve Sanatçılar, 2014; Bilim ve Düşünce Tarihimizde Ünlü İsimler, 2015, Yelkovan, Ank.

Gezi: Makedonya ve Fransa İzlenimleri, 2002; On Ülkeden Gezi İzlenimleri, 2014.

Çocuk Romanı (Savaş Yüce adıyla): Kaçaklar, 1987; Sevgili Anneciğim, 1988.

Almanca: Das Leben Des Islamischen Propheten Mohammed, 1991; Die Vier Grossen Kalifen In Der Islamischen Religion, 1992.

İngilizce: Encyclopedia of Turkish Authors, 3 cilt, İngilizce, 2005; Rainy City, 2008; Encyclopedia Famous of Turkey, 3 volume, 2012.

Antoloji: İLESAM 2008 Şiir Antolojisi, 2008.

Ortak Kitap (Sempozyum Kitapları): 1. Bütün Yönleriyle Diyarbakır Sempozyumu (27-28 Ekim 2000), 2000, Ank., “Seyfüddin Âmidî Kimdir, Önemi Nereden İleri Gelmektedir?” başlıklı yazısıyla; Tanzimat’tan Günümüze Diyarbakır Cilt 3, Edi. Oktay Bozan, Hakan Asan, Hatip Yıldız, Mehmet Salih Erpolat, 2019; “Tanzimat'tan Cumhuriyet'e Diyarbekirli Yazarlar” başlıklı yazısıyla.

Kaynaklar: Yahya Akengin, Eğilim Anıları, Hisar, S. 140, Ağustos 1975; Necati Polat, Cumhuriyet Dönemi Şiirine Bakış ya da Son Elli Yılın Şiiri - Üç Şair Üç Söyleşi / İhsan Işık’la, Aylık Dergi, Şiir Özel Sayısı-1, Nisan-Mayıs-Haziran 1982; Günümüz Türkiyesinde Kim Kimdir? (1989, 1990), İhsan Işık, Yazarlar Sözlüğü,1990, 1998; İhsan Işık, Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi, 2001, 2004; İhsan Işık, Encyclopedia of Turkish Authors, 2005; İhsan Işık, Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi, 2006, gen. 2. bas. 2007; İhsan Işık, Ünlü Fikir ve Kültür Adamları (Türkiye Ünlüleri Ansiklopedisi, c. 3, 2013; İhsan Işık,  Encyclopedia of Turkey’s Famous People, 2013; Abdurrahim Karakoç, Yayın Dünyasından Bilgiler, Akit, 19 Kasım 2001; Metin Cengiz, Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi, Varlık, S. 1131, 1 Aralık 2001; Tansu Bele, Yeni Bir Yazarlar Ansiklopedisi, Cumhuriyet Kitap, S. 624, 31 Ocak 2002; Abdurrahman Dilipak, Depoda Ne Var?, Vakit, 4 Mart 2002; Ömer Lekesiz, Yazarlar Ansiklopedisi, Hece, S. 63, Mart 2002; Muzaffer Uyguner, Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi, Cumhuriyet Kitap, 11 Nisan 2002; Ruhan Mavruk, İz Bırakmak, Berfin Bahar, Temmuz 2002; Necmettin Turinay, Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi: Türkiye’nin Birikimi, Umran dergisi, Eylül 2002; Hasan Akarsu, İhsan Işık’ın Şiirleri, Türk Dili Dergisi, Ocak-Şubat 2003; Sedat Umran, Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi, Yedi İklim, Ağustos 2004; Canan Sevinç, İhsan Işık - Encyclopedia of Turkish Authors, Hece, Mart 2006; Mevlüt Mergen, Ali Emiri'den Sonra İhsan Işık!, Yeni Yurt, 23 Haziran 2009; Suavi Kemal Yazgıç, Bir Ansiklopedistin Portresi: İhsan Işık, Gerçek Hayat Dergisi, 7 Ekim 2011; Mustafa Miyasoğlu, Ünlüler Ansiklopedisi, Yeni Akit, 11 Şubat 2013; Adnan Öksüz, “Bir Sözlük-Ansiklopedi Virtiözü: İhsan Işık”, Milli Gazete, 14 Nisan 2013; TBEA, c. I, 1.bas. 2001/3.bas.2010, 525-526; Yelkovan Ajans internet sitesi.

YAHYA KURTKAYA

(1985, Rize- )

Çocukluğunu ve ilk gençlik yıllarını Akçaabat’ta yaşadı. Viyana’da İktisadi ve Sosyoekonomi bölümlerinde öğrenim gördü. Bitirme tezi: “Frankfurt Okulu’nun Kültür Endüstrisi Çerçevesinde Bir Ürün Olarak Kültür ve Sanat”.

Şiirleri, şiir üzerine yazıları, Almanca ve İngilizce’den yaptığı çevirileri çeşitli dergilerde yayımlandı. Melâmet dergisinin yayın kurulunda bulundu.

Yapıtları: Şiir: Barınma Felsefesi, 2011, Şule, Merdiven Kitaplar, İst.; Azalan Kuş Nüfusu, 2013, Hece, Ank.; Bakış Boşluğu, 2018, Pruva, İst.

Çeviri: Epiktetos, Söylevler, 2010, Şule, İst.; Wolfgang Emmerich, Paul Celan, 2012, Şule, Merdiven Kitaplar, İst.; Antoine de Saint-Exupery, Küçük Prens, 2015, İnsan, İst.; Stefan Zweig, Satranç, 2016, İnsan, İst.; Walter Benjamin, Rüzgârda Asılı Arp, 2019, Pruva, İst.

ZEHRA İPŞİROĞLU

(12 Şubat 1948, İstanbul - )

Yazar, tiyatro eleştirmeni. Soyadı Mecklenburg. Sanat tarihçisi Nazan İpşiroğlu ile felsefeci ve sanat tarihçisi Mazhar Şevket İpşiroğlu’nun kızıdır. Anneannesi çevirmen Seniha Bedri Göknil, halası yazar Müfide Ferit Tek, eniştesi devlet adamı Ferit Tek’tir. 1967’de Avusturya Lisesi’ni, 1971’de İÜ EF Alman Filolojisi Bölümü’nü bitirdi. Freiburg ve Berlin üniversitelerinin Alman Dili ve Edebiyatı ve Felsefe bölümlerinde öğrenim gördü. 1976-91 yılları arasnda İÜ EF Almanca Bölümü’nde, doksanlı yıllarda aynı Fakülte’de kendi kurduğu “Tiyatro Eleştirmenliği ve Dramaturgi” Bölümü’nde, 1998-2009 yılları arasında Almanya’da Duisburg/Essen Üniversitesi Türkçe Öğretmenliği Bölümü’nde profesör olarak  çalışmalarını sürdürdü. Tiyatro Eleştirmenleri Birliği, Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği ve TYS üyesi. İstanbul’da yaşıyor.

Yaratıcı eğitim ve öğretim alanında yayınlanan çeşitli imece yayınlarının ve edebiyat, tiyatro, yaratıcı eğitim ve öğretim  üzerine çıkan kitaplarının yanısıra, roman, öykü, anı, röportaj  ve dokuz yaşın üstündeki çocuklar ve yetişkinler için  yazınsal çocuk ve gençlik kitapları, ayrıca yazınsal çevirileri vardır. Kitaplarının bazıları Almanca, Sırpça, Rusca ve Hindu dillerine çevrildi.

Yazı ve söyleşileri Cumhuriyet Kitap, Radikal Kitap, Varlık gibi dergi ve gazete eklerinde yayımlandı.

Ödül: 1978’de Milliyet Sanat film öyküsü yarışması birincilik ödülünü, 1987’de Milliyet Sanat edebiyat eleştirisi birincilik ödülünü, 1993’te “Tiyatroda Devrim” adlı kitabıyla Kültür Bakanlığı Tiyatro Araştırma ve İnceleme Ödülü’nü, “Tiyatroda Yeni Arayışlar” adlı kitabıyla Kültür Bakanlığı Eleştiri Ödülü’nü, 1997’de yurtdışında “Nashornspiel” adı altında yayınlanan “Gergedan Oyunu” adlı çocuk kitabıyla Orhan Kemal Öykü yarışması ödülünü, Almanya’da “Eselsohr” dergisi sıradışı çocuk yazını ödülünü, 2008’de “Özgürlük Yolları” adlı kitabıyla A. Baştürk İşci Edebiyatı Ödülü’nü, 2013'te Demokratik İşçi Derneği Onur Ödülü’nü, 2014’te Afife Jale Yapı Kredi Özel Tiyatro Ödülü’nü, 2016’da “Haneye Tecavüz” adlı belgesel romanıyla Duygu Asena Roman Ödülü’nü, 2018’de Tiyatro Eleştirmenler Birliği Onur Ödülü’nü aldı.

Yapıtları: Deneme, İnceleme, Eleştiri: Uyumsuz Tiyatroda Gerçekçilik, 1978, yb. 1986, Mitos Boyut, İst.; Eleştirinin Eleştirisi, 1982, Cem, İst.; Tiyatroda Yeni Arayışlar, 1982, Düzlem, İst.; Tiyatroda Düşünsellik-Dramaturgi Sorunları, 1985, Mitos Boyut, İst.; Düşünmeyi Öğrenme ve Öğretme, 1987, Afa, İst.; Tiyatroda Devrim, 1988, Çağdaş, İst.; Eğitimde Yeni Arayışlar, 1997, Adam, İst.; 2000 Yılına Doğru Tiyatro, 1998, Mitos Boyut, İst.; Alımlama Boyutları ve Çeşitlemeleri: Resim, 2000, Papirüs, İst.; Alımlama Boyutları ve Çeşitlemeleri 2: Yazın, 2001, Papirüs, İst.; Düşünme Korkusu, 2002, Papirüs, İst.; Gençler İçin Nâzım Hikmet Oyunları, 2003, Papirüs, İst.; Tiyatroda Alımlama Boyutları ve Çeşitlemeleri, 2004, Papirüs, İst.; Yaratıcı Yazma, Yaratıcı Yazmada Yazınsal Metinlerin İşlevi, 2006, Morpa, İst.; Yaratıcı Yazma, Yaratıcı Yazma Çalışmalarında Gözün İşlevi, 2008, Morpa, İst.; Tiyatroda Kültürlerarası Etkileşim, 2008, Mitos Boyut, İst.; Eine Andere Türkei, 2008, Brandes und Apsel, Frankfurt; Yüzyıl Sonra Brecht, 2009, 24, İst.; Gençlere Mektuplar, 2011, E, İst.; Gençlerle Diyalog, 2013, E, İst.; Dramaturjiden Sahne Çözümlemesine Tiyatroda Alımlama, 2014, Habitus Kitap, İst.; Tabular, Korkular ve Kadınlar, 2015, E, İst.; Dünden Bugüne Bertolt Brecht, 2016, Habitus Kitap, İst.

Öykü: Yollar, Yerler, Yüzler, 2003, Papirüs, İst.; Wege ins Freie, 2009, Anadolu, Hückelhoven.

Roman: İzler, Orada ve Burada, 2004, Papirüs, İst.; Özgürlük Yolları, 2008, Çınar, İst.; Haneye Tecavüz, 2016, E, İst.

Monografi: Ayaspaşa Yıllarım, 2010, Heyamola, İst.

Anı: Bugünden Güne Dünden Bugüne, Nazan İpşiroğlu ile, 2003, Papirüs, İst., yb. 2018, YKY, İst.; Mavi Eşek, 2016, Doğan Kitap, İst.

Oyun: Alamanya, Alamanya, 2008, Anadolu, Hückelhoven; Toplu Oyunları (Lena, Leyla ve Diğerleri ve Pinokyo Kral Übü’nün Ülkesinde adlı oyunları), 2013, Mitos Boyut, İst.; Memleketimden Kadın Manzaraları, 2017, Mitos Boyut, İst.

Söyleşi, Röportaj: Yapıcılığın Gücü – Türkan Saylan’la Söyleşi, 2006, Doğan Kitap, İst.; Aydınlanan Yollar-Kardelen Öyküleri, 2012, Cumhuriyet Kitapları, İst.

Çocuk Kitabı: Das Nashornspiel, 1997, Nagel und Kimihe, Zürich, İsviçre; Gergedan Oyunu, 1997, YKY, İst.; Konuşan Çınar, 1998, Adam, İst.; Gelin Çocuklar Birlikte Düşünelim, 1999, Adam, İst.;  Pinokyo Kral Übü’nün Ülkesinde, 2003, Çınar, İst.; Şimdiki Çocuklar Hâlâ Harika, 2005, Toroslu Kitaplığı, İst.; Düş Hırsızlarına Karşı, 2009, E, İst.;

Çeviri: Friedrich Dürrenmatt, Yargıç ve Celladı, 1987, İnkılâp, İst.; Max Frisch, Biyografi, 1992, Cem, İst.; Vaclav Havel, Bildirim, 1992, Cem, İst.; Heinrich İbsen, İki Oyun-Brand, 2006, İş Bankası Kültür, İst.

Katkıda Bulunduğu ve Yayına Hazırladığı Kitaplar: Çağdaş Kültürümüz, Şeyda Ozil, Jale Baysal ve Nazan İpşiroğlu ile birlikte, 1988, Cem, İst.; Yaratıcı Toplum Yolunda Çağdaş Eğitimi, Şeyda Ozil, Jale Baysal ve Nazan İpşiroğlu ile birlikte, 1990, Cem, İst.; Yazma Uğraşı, Şeyda Ozil, Jale Baysal ve Nazan İpşiroğlu ile birlikte, 1991, Cem, İst.; Çağdaş Eğitimde Sanat, Şeyda Ozil, Jale Baysal ve Nazan İpşiroğlu ile birlikte, 1994, Demet, İst.; Çocuk Kültürü, Edebiyatı, Medyası, Tiyatrosu, Nazan İpşiroğlu ile birlikte, 1996, Mavi Bulut, İst.; Yaratıcı Okuma, Nazan İpşiroğlu ile birlikte, 2000; Bir Kitap Hazırlıyoruz, Şeyda Ozil ve Nazan İpşiroğlu ile birlikte, 2000; Çağdaş Türk Yazını, 2001;  Yazma Uğraşı, Yaratıcı Yazma/Lust am Schreiben, Fakiye Özsoysal ile birlikte,  2002; Gençler İçin, Okuma Kitabı, Şeyda Ozil ve Nazan İpşiroğlu ile birlikte, 2004; Gençler İçin Sorunlar ve Çözümler, Nazan İpşiroğlu, Oya Adalı ve Şeyda Özil ile birlikte, 2005, Çınar, İst.; Yaratıcı Okuma Dizisi, Nazan İpşiroğlu, Şeyda Ozil ve Oya Adalı ile birlikte, 2006, beş çocuk kitabı; Düşlerin Renkleri, Nazan İpşiroğlu ile birlikte, 2008; Kadınların Gözüyle Yazmak ve Yaşamak, 2013, Cumhuriyet Kitapları, İst.

Kaynaklar: http://zehraipsiroglu.com/; Ahmet Gündeş,  Zehra İpşiroğlu ile “Konuşan Çınar” Üzerine, Cumhuriyet Kitap, Ekim 1998; Ahmet Gündeş, Zehra İpşiroğlu ile “Eleştirinin Eleştirisi” Üzerine, Cumhuriyet Kitap, 22 Nisan 1999;  Ceyhan Usanmaz, Gençler İçin Nâzım Hikmet Oyunları, Virgül, S. 62, Mayıs 2003; Ali Yılmaz, söyleşi, Varlık Kitap, Mayıs 2004); Asuman Kafaoğlu, Yazarın 24 Saati: Zehra İpşiroğlu, Radikal Kitap, 17 Şubat 2005; TBEA, c. I, 1.b. 2001/3.b. 2010, 547; Doğan Kitap internet sitesi; Yapı Kredi Yayınları internet sitesi.

YASEMİN PİCHLER

(1973, İstanbul - )

1973 yılında Macar bir annenin ve Türk bir babanın tek çocuğu olarak İstanbul’da doğdu. Avusturyalı olan ilk eşiyle evleninceye kadar Tolongüç soyadını kullandı. Ancak boşandıktan sonra, tekrar Avusturyalılar tarafından söylenmesi ve okunması zor olan baba ismine geri dönmek yerine, annesinin soyadı olan Pichler’i aldı. Özel Kalamış İlkokulu ve İtalyan Kız Ortaokulu’nu bitirdi. İstanbul İtalyan Lisesi’nden sonra eğitimine Viyana’da devam etti. Viyana Üniversitesi’nde sahne bilimleri, romanistik ve Almanca-İtalyanca- Macarca dil üçgeninde mütercim tercümanlık okudu. 1993 yılından itibaren çeşitli atölyelerde resim çalışmalarına katıldı. 2004 yılında tesadüfen başladığı ve büyük bir heyecanla sürdürdüğü çevirmenlik mesleğinin yanı sıra, AB sertifikalı Almanca eğitmeni olarak faaliyet göstermekte ve “Çok kültürlülük” ve “Uluslararası komünikasyon” konularında seminerler vermektedir. Yasemin Pichler kendisini dünya vatandaşı olarak görüyor ve hayatını Viyana-Budapeşte-İstanbul üçgeninde sürdürüyor.

Yapıtları: Çeviri: Magda Szabó, Yavru Ceylan, 2013, YKY, İst.; Zsuzsa Rakovszky, VS-Ah, Arsız Ruhum, 2014, YKY, İst.

Kaynaklar: Yapı Kredi Yayınları internet sitesi.

HİLMİ ORTAÇ

(27 Haziran 1962, Üsküdar /İstanbul - )

Saint-Joseph Fransız Lisesi ve AÜ DTCF Hungaroloji Anabilim dalı mezunu. 1992-1997 yılları arasında Macaristan’da Ulusal Çeviri ve Çeviri Onay Bürosu’na kayıtlı çevirmen olarak görev yaptı.

Yapıtları: Çeviri: István Örkény, Totlar, tiyatro oyunu, ?; Géza Dávid, 16. Yüzyılda Şimontornya Sancağı, 1999, Tarih Vakfı Yurt, İst.; Magda Szabó, Kapı, 2007, YKY, İst.; Sándor Márai, Eszter’in Mirası, 2009, YKY, İst.; Attila József, İhtiyar Kunduracı, 2018, YKY, İst.

Kaynaklar: Yapı Kredi Yayınları internet sitesi.