ÖZLEM TEZCAN DERTSİZ

(31 Ocak 1972, Edirne - )

       Suzan Hanım ile şair Necdet Tezcan’ın kızı. Orta öğrenimini Edirne’de tamamladı. 1992 yılında Marmara Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliği Bölümü’nü bitirdi. Türkçe öğretmeni. Edirne, İstanbul, Kastamonu ve Bursa’dan sonra şu anda İzmir’de yaşıyor.

       Şiirleri Agora, Akatalpa, Andız, Bahçe, Dize, Eliz Edebiyat, Kum, Pencere, Şiirden, Şiiri Özlüyorum, Varlık vb. gibi dergi, gazete ve eklerinde yayımlandı, yayımlanıyor. Hayata, şiirin itilmişliğine, edebiyat dünyasında uçuşan taşlara rağmen yazma uğraşını sürdürüyor.

Ödülleri: Varlık dergisinin düzenlediği "Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülleri 2000 Gençlik Şiir Ödülü" nü Alphan Akgül`le paylaştı. Aynı yıl "Ali Rıza Ertan Şiir Ödülü" nü, 2000 Karşıyaka CUMOK`un düzenlediği şiir yarışması birinciliği, Bursa Kültür ve Turizm Vakfı`nın düzenlediği mektup yarışmasında birinciliği, 2004 KYÖD Şiir Ödülü’nü ve 2005 Ş. Avni Ölez Şiir Ödülü’nü aldı.

       Şiirleri Agora, Akatalpa, Andız, Bahçe, Dize, Eliz Edebiyat, Kum, Pencere, Şiirden, Şiiri Özlüyorum, Varlık vb. gibi dergi, gazete ve eklerinde yayımlandı. Hayata,

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Şimdi Gitsem Güz (2004, Pervaz Yayınları)

& Faili Mecnun (2011, Alp Yayınları, Zımba Kitap Şiir Dizisi, Bursa)

& Ateş Alfabesi (2012, Alp Yayınları, Zımba Kitap Şiir Dizisi, Bursa)

       Öykü Kitapları:

& Siyah Pelerinli Dev (Aysel Kaymaz ile; 2015, İst., 103 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

FAİLİ MECNUN

ben bu neyi böyle üflemedim

ezgiler attım yollara

geri dönmek için

avcılar eğittim gözlerimde,

içime dağlar koydum

herkesin gelip geçtiği ormanda

ben ne zaman kayboldum

yol sordum otuz kuşa inandım

zehir sürdüm (y)oklarımın ucuna

küçük zaferlerle besleyip seferimi

döndüm, ilerledim söylenen yere

efsaneler yalancıdır derken asi bir anka

hiçbir çiçeğimin adını Leyla koymadım

öyleyse neden düşman

artık bana uykum

korkarak eğildim ırmağın aynasına

bir baktım kalbime, delik deşik

faili Mecnun

Varlık, Sayı: 1188, Eylül 2006, s. 55

KENTİ BASAN AL YALNIZLIK

uzak adalarla dolu bu oda

yanındayım,

görmüyorsun iyice

tuşları kıskanıyor unutulmuş ellerim

gözlerin bütün bahar

ekranla sevişince

çet(e)leşiyor kent aynı hızla

kül rengi yalanlar uçuşuyor havada

şarkımı söyleyemem güneşine bakmadan,

menekşelerim açmaz, penceren kapalıysa

yankılanıyor düşüm ıssızlığına çarpıp

sürükleniyor giderek

sözcüklerim isyana

saatler sürüyor, yoruluyorum

tüm kenti basıyor bir al yalnızlık,

kollarını kavuşturmuş bize bakıyor yarın,

kolay sorularıma

bunca çetrefil yanıt

şifre kalbimdi; kırdın!

YALNIZ GECEYE ABECE

S

Sait çıksaydı adadan hişşşt sesiyle

serçeler uğramazdı bir daha öykülerine

“Süt”ün saf beyazını arasa sokak sokak

şaşırıp kalırdı siteler, elindeki adrese

son kullanma tarihi geçmiş, stres yüklü şehirde

nerede çocuklar; sanal çığın pençesinde

sesimi eğitiyorum geceleri, çıksın çığlıkla

sustukça sıra geliyor, güzel gözlü ceylana

sıcak sahlep kokusu, körüklemezse anıları

“ahh eskiden” bile diyemeyecekler bizden sonra

sol yan acımayacak, sonbahar olmayacak

sarısabırların yaslanmayacak mıyız omzuna?

sorularım kendi kıyılarımı da vuruyor bazen

sen kurtardın mı seni, çark hızla dönerken

sırrımdı; aşkı ancak şiirlerde yüzdürebilirim

sularımda onca batık, gerçeğimden özür dilerim

*Şiirler, Özlem Tezcan Dertsiz'in izniyle yayınlanmıştır.