SEN CİCİ BEN CÜCE
I
ben ürkek sarhoşluğuyla titreyen
cüce
izini sildim, anlamalı töz benim,
toz benim
inmek istiyorum, çek şu el firenini
gitmek istediğim günlerden birine
kimse beni senden ötede aramasın
yaptığım eylemle kınamasın beni
kimse
kelebeğin en güzel ölümüyüm ben
sen, merkezinde vidalarını iyice
sıkmış sabah
arayışımı sende tamamlamak
istediğim gün
uzandım cennet ağzının boş
levhasına
sen eritip tüm gövdeni, baharı
haber veren cici
ben eritip tüm baharı, gövdene
haber veren cüce
“Sen Cici Ben Cüce” adlı kitabından
SONRA GİDERSİN
dilin kaburgasından yaratılmışız
hepimiz
bi yerlerde eksiğimiz var
keşkelerin biçtiği
üzülme! bilerek kestim bileğimi,
yetişeceğim maviliğine
dut ağaçlarına voleleyip kireçli
marifetlerimizi
gel bir acıyı paylaşalım seninle,
sonra gidersin
sadece buna inanalım, sonra
gidersin
kim miyim ben, tek kale maçların
aranan oyuncusu
ilk böyle başladı ılık sonbaharı,
bakire kokmaya ikna edişim
şöyle ki; çevirip baktım gözlerine,
korkuyor gözleri “insan,
insanın mezarı olduğundan beri”
öpüleceksin ölüp ölüp, sevişeceksin
olup olup
hem ne korkuyorsun! ikimiz de
kaçışın tarafıyız bu öyküde...
atina’da eşeliyoruz vıcık vıcık
eyvahlı güneşi.
küçüklü büyüklü, usturalı usturasız
yerlerden
atlayıp atlayabildiğimiz kadarı
geriye ne kaldı ki bizden,
kahverengi bir gece,
tenekeden sakız kutuları, yuvarlak
ağızlı neşemiz
gel bir aşkı paylaşalım seninle,
sonra gidersin
sadece buna inanalım, sonra
gidersin
“Sen Cici Ben Cüce” adlı kitabından
* Şiirler, Türker Özşekerli'nin izniyle yayınlanmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder