HASAN VAROL'DAN ŞİİRLER

DENİZ

Gözlerin sabah aydınlığı
Gözlerin akşama doğru gökyüzü
Gözlerin bir denizin kıyıları, Akdenizi’in
Gözlerin bir denizin köpüklenmiş kıyıları
Akça çakılların ince kumların yalandığı.

Gözlerin kımıltısız yüzü sıcak ikindilerde
Akdeniz’in serinlediğimiz yüzü
Sen bu denizsin
Ben de seveni.

Akatalpa Dergisi, Sayı: 113, Mayıs 2009

KALBİM UÇURTMA

Marlboro reklâmları yükseliyor duraklarda

Beklerken sırtımıza inecekmişçesine

Ben atını seviyorum kovboyun

Şapkasını, bakışlarını, ipini asla!

Duraklarda eyleşiyorum arada bir

Çeyiz sepetime yorgunluk topluyorum

Ayrılık; öpüşler, kırık bir elveda

Sonra gözyaşları, sıkı bir sarılma.

Duraktan durağa yürüyorum, kirli

Yorgun düşmüş bakımsız sokaklarda

Sigara izmaritleri, cocacola şişeleri, pet kutuları

İliklerimize işleyen pislikler

Umurunda mı çarpık bakışların

Paranın pisliği bu diyorum, kirli işlerin

Benim umurumda.

Duraktan uzaklara bakıp gel diyorum sevgilime

Gel, uyutan bir afyon oldu bu uygulanan ekonomi

Ve ahlakı, beklenmeyen doğal afet, sel baskını gibi

Çok evlilikler sarsıldı bu yıllarda, yıkıldı

Sevgiler eridi tüketim reklâmları karşısında

Tut elimi harlı bir karanfil gibi

Gidelim seni seven kalbim uçurtma.

1991

Şairin Atölyesi, Sayı: 1, 1992

KANIMLA ETİMLE AŞKLA

Sana güneyin kınalı kekliklerini dinletsem
Baharın gövermiş meşelerini düşürsem aklına
Desem bir yiğit aşıp gidiyor dağlar başını
Sokakların uğultusunu duyuyor çamların sesinde.

Bu gidene yoldaş olur muydun?

Sarp yollara düşüp yalnız kalsan oralarda
Geceleri yıldızlara uzansan bahar ayları
Kekikler yolsan dağlarımdan harnuplar yolsan
Karlar içinde birden güneyi düşürsem aklına.

Dönüp arkana keşke dönseydim der miydin?

Hangi ses, hangi hece, hangi söz bizi anlatan
Seni bana beni sana aşkla bağlayan
Sevdiklerimize, acılarımıza, sevinçlerimize
Kanımızla etimizle aşkla bağlayan.

Aşkla “gülüşü dağlar deviren” biz değil miydik?

Yollarına baksam yollara çıksam merakımdan
Söylediklerini iletip söylesem sevdiklerime
Ölüm güzel olamaz hayat güzelken, güzel kılınamaz da
Aşk ile tutup ölüme yürüyen biz değil miydik?

Ey ömrüm! Çocukların duyduğu sevinçle durulan
Kanımızla etimizle aşkla yaşayan biz değil miydik?

 KAVLI MEŞELERİ ÖPERKEN

Şu uzak dağlarda şu Toroslarda
Kavlı meşeleri öperekten koşuyorum
Hafif kızıla çalan nemli topraklarda
Elim sarmış sevgilim gözüm dalgalarda
Güneşi soluğumla okşuyorum.

Gezdim kızılçam içlerinde andızlar altında
İçtim şarabından derlerin güzelleştim
Daldan dala atladı sincap gözlerin
Davar taraklarından geçtim
Kısraklarla ulaştım dalgalara.

Sevgilimi arıyorum deniz sakladı sevgilimi
Kızılçamlar arası pürenler içinde
Güneşi içenlerin nefesiyle
Koşuşan dalgalar içinde
Öpüyorum sevgilimi.

Koşuyor kıyılara koşuyor tozu dumana katarak
Koşuyor zerre zerre çoğalarak incelerek uçarak
Dayanır bizim ağ dalgalara
Dayanır kıyılara göz kırparak
Şakalarla dalgalar katıyor balıkları bizim ağa.

Koşuyor koşuyor dalgalar bize yardım ederek
Bu dalgalar sarhoştur sallanıyor
Kollarım dalgalarla sarmaş dolaş oluyor
Giriyor kucağıma dalgalar
Köpükler metrelerce yıkarlarda
Sanırsın ki kavaklar sallanıyor.

Dalgalı dalgalı denizim
Salla beni salla beni dalgalarla
Çoğala çoğala koşan sevgilim
Dalgalarla sallanan beşiğim.

“Ardıç Türküleri” adlı kitabından

 KINALI KUŞLAR

Öpüşlerimde geyik alacası
Dağ patikalarında koşuyorum
Ardında, kır çocuğu olsam da
Aksak değil yürüyüşüm.

Arılardır çiçeklerde çoğalan
Pürenlere üşüşünce
Bu benim alanları dolduruşum.

Andız tüter abam
Ellerim yarpuz
Sulaklara girdim balçıklara
Yorgunluğumu yıkandım yundum

Ağzımda reçine emziği
Koşuyorum uçan kelebekler ardında
Alanlarda,
Yumruğumu sıkarak durdum
Saygı duruşuna.
Ayaklarım çirişler içinde
Nergis yoluyor ellerim
Kınalı kuşlar içindeyim.

 “Ardıç Türküleri” adlı kitabından

 KIRLANGIÇLARIN SESİ

Çiseleyen kırlangıçların sesi
Yükseliyor pencerelere
Karlı bir yağmur gibi
Eriyip serpiştiren.

Aşk da böyle bir şey
Yaslanmak da dizine sevgilinin
Bedenimi sımsıcak terle saran
Çılgınca, nefes nefese.

Herkesin sevdiği bir yağmur vardır
Bulutlardan boşanan ıslak
Ağlatan kalbini
İşte aşk da böyle bir şey
Ağlamak, ağlatmak bana çok ırak.

1992

“Kalbim Uçurtma” adlı kitabından

SEVDİKLERİM  ERKEN DÖNMELİ ERKEN

Bu  sabah  erken  çıktım  sokağa

Turnaların  sesiyle  birlikte

Uğurladım  sevdiklerimi

Daha  ışımamıştı  gökyüzü  çok  vardı  sabaha

Yetiştiremiyoruz  eğitim  çalışmalarımız  aksıyor

Elbet  düzelecek  yavaş  yavaş  düzelecek

Uyku  girmiyor  gözlerime

Daha  kapatmadım  gözlerimi

Bilmem  kaç  kez  yargılayacağım  kendimi

Daha  çok  var  sabaha.

Yaşının  duyarlığını  taşımakta  kardeşim

Her  kararında  taşkın  öfkeli

İvecen  davranmak  güzel  şeydir  de

Paha  biçilmez  alışkanlıklara  varmak  lâzım.

Kardeşim  hep  ivecen  her  kararında  ivecen

Yetiştiremiyoruz  eğitim  çalışmalarımız  aksıyor

Biraz  daha  ustalaşıyor  biçimleniyoruz.

Ah  şu  telâşımız  elimiz  dolaşıyor

Elimizi  çabuk  tutamıyoruz

Akıyor  akıyor  da  durulamıyoruz.

On  altı  on  yedi  yaşlarında  tutkun

Bir  sevdayla  parmaklarımız  terleye  terleye

Kalemde  aşkta  çok  çok  susamışça

Okuyoruz  dinleniyoruz  dünyayı  anlama  anlatma

Arada  bir  sokakta  gezinmeye  taşan  dalgınlığımız

Ah  şu  eğitim  çalışmalarımız  aksıyor  geç  kalıyoruz.

Hemen  hemen  her  gün  gizli  konuştuklarımız

Gizli  konuşacaklarımız

İlk  yeminlerimiz,  çok  güçlüyüz

Terlemeye  varan  sıkıntılar

Sevmeye  öpmeye  sıcak  parmaklarını tutmaya

Uzanan  kollarımız

Devrilen  saraylar  çarlıktan  yıkacaklarımız

Sıcacık  parmaklarını  tutan  parmaklarımız

Ah ne  kadar  da  ihmâlkarız.

Eğitim  çalışmalarımız  aksıyor

                                          daha  mühim  bir  şey  olamaz

En  cesur  kararlarla  biten  konuşmalarımız.

Sümbülenmiş  meşelerin

                          baharı  çağrışını  duyuyoruz  kalbimizde

Ne  kavramlara  takılıyor  kafamız

                                       ne  aksayan  yemek  öğünlerine

Doyulmayan  tek  şey  var

İşte  şimdi  onu  düşünüyor  hepimiz

                                        ben  onu  düşünüyorum

Yetiştiremiyoruz

Sevdiğimin  kalbi  üzerine  elimi  serip

                                        Dinlediğimden  bu  yana

Aksıyor

Hep  onu  tartışıyoruz  eğitim  çalışmalarımız

Aksıyor.

Turnaların  sesiyle  uyandım  geceden

Daha  ışımamıştı  gökyüzü  çok  vardı  sabaha

Git  gel  yapıyorum,  düşünüyorum,  tartıyorum

Sorumsuzuz  bence  biraz  cahilliğimizden  geliyor

Dağıtmayalım  kendimizi  elbet  toparlanacağız.

Emin  adımlarla  şu  yanımdan  geçen  delikanlı

Grev  yönlendiren  işçilerden

Hayli  zor  bilek  bükmek  sokakta

Bükülmemek,  kazanmak  grevi

İğneyurdusu  açık  verirsen

Kapatır  kaldırmamacasına  seni  kapatır

Kaybederiz  grevi.

Irmağın  üzeri  sisten  böyle  sabah  serin  terlemezsin

Erken  çıkarılır  bu  balıklar  sabah  erken

Sudaki  gibi  canlı  pörsümemiş

Hep  hep  kafamda  aksayan  eğitim  çalışmalarımız

Şu  sol  yanımda  duranlar ...

Ne  gökyüzünü  severler  ne  denizi

Toprak  bile  gülmez  yüzlerine

Bir  gün  elbet  halkım  def’edecek

Elbet  yok  olup  gidecekler.

Çok  acemiyiz  çok  aceleciyiz  sabırla  inatla  sabırla

Geçmeliyiz  bu  yoldan  bu  yola  yürümeliyiz

Eğitim  çalışmasına  çağırmalıyım  onu

Sevdiklerim  erken  dönmeli  erken

Yine  geceleri  ekmekle  silahla  yıldızlara  dönmeli

Milyonlara  yıldızlarla  gülmeliyiz

Eğitim  çalışmalarımız  aksıyor

Sevdiklerim  erken  dönmeli  erken.

Somut dergi, Sayı: 8-9

MENEKŞELİ  BAHAR

Ayakları  köpüklüce  atım

Beni  uçur  uçur

Sevgilim  yalnız  kalmasın

Ağlamasın

Belki  gece  olur  uyur.

Ayakları  köpüklüce  atım

Beni  uçur  uçur

Kardeşim  hapiste

Ne  yapar  ne  halde

Ne  yapar  nasıl  oturur.

Ayakları  köpüklüce  atım

Beni  uçur  uçur

Yeğenim  var  Almanya’da

Biz  ona  o  bize  hasret

Kavuşmak ne güne durur

Ayakları  köpüklüce  atım

Beni  uçur  uçur

Annem  o  yoksul  köyde

Babam  tarlada  neler  toplar

Unuttular  mı  beni  acep

Şimdi  kırlarda

Menekşeli  bahar  var.

Kırkmerdiven  dergisi,  1991

YEŞİL  AŞK

Oyuna  kalkıp  gelmiş  çocukların  hevesiyle

Bizi  anlatacak  kılavuz  kelimeler  bulmalıyım

Ben  yaştakileri  kardeşlerimi  anlatacak

Yorulmamış  bahar  azgını  aşkımızı  anlatacak

Aşkımız  huysuz  kelimelerle  anlatılabilir.

Bir  dal  ısırganotu  takacağım  göğsüme

Neden  anlatamadık  bu  aşkı  biz

Ben  şiirimle  anlatamadım

Mayhoş  ekşimeklerini  çocukluğumun  yeşil  aşkını

Bu  aşk  yorgun  terli  kelimelerle  anlatılabilir.

Anamı  anışım  yurdumu  anışım  bir  aşk  bende

Irmaklarda  terleyen  köpükler  aşk  olabilir  mi

Artık  anlatacaklarımdan  tedirginim  burada

Su  başlarında  yarpuzlar  yolarken

Tıp  tıp  ediyor  ürkek  kalbim.

Aşk  seni  anlatmaya  çıktım  yola

Uykulara  elveda  şiire  elveda

İlk  niyetimsin

Bulutlarda  yolculuk  ederim

Terli  kelimelerdir  yüküm

Zakkumlar  pembesi

Çiğdemler  kahvesi

Ak  ak  sarılar  içinde

Karlı  dağ  nergisiyim.

YİTİK  ÇİÇEKLER

Kalk  köye  gidelim

Varınca  ne  çok  sevinir  anam

Bize  hasret  yol  boyu  cevizler

Boz  topuklu  incirlerin

Yemyeşil  etekleri

Sevinçten  sırılsıklam.

Kayrak  toprak  gök  taş  akça  bulutlar

Uzakta  göz  dinlendiren  meşeler

Şimdi  üzgün  yol  gözleyenleri  köyümün

Gözledikleri  yitik,  gözledikleri  gelmeyenler.

Baktım  köyüme  doymak  ne  mümkün

Beni  sardı  çekti  eskilere

Uyudum  da  uyandım

Daldım  eskilere

Güzel  ne  güzel  sinmiş

Alındaki  çizgilere

Güzel  sevgi  gurbetten  gelmeyenler.

Oğullar  kızlar  gelmez  mi  hiç

Doğduğu  köyü  evi  sevmez  mi  hiç

Gurbette  boğuluyorlar  da  kederden

Ah,  babasını  anasını  sevmez  mi  hiç.

Şimdi  ceplerimde  şeker  yok

Çocukluğum  eski  neşem  yok

Köyüme  yolcuyum  bir  yanım  boş  şimdi

Yanımda  kardeşlerim  yok.

Anladım  bize  hasret  cevizli  dereler

Sevgisini  yeşilinde  gizler

Babam  kucaklar  beni  öpünce  elini

Anam  sarılır  hasreti  gider

Ya  yavruları  yitikler,  neyler?

Yeni Düşün dergisi, Sayı: 18