SOLUK
SOLUĞA
Uzun, karanlık bir çığlığın da ardına
düşebilir insan,
Titrek, eğri büğrü bir yazının çağrısına da
uyar.
Bırakıp her şeyi döner -
Aşk bir buluşmadır çünkü,
Her zaman gecikmiş bir buluşma.
Bitmeyen bir kavuşmadır da aşk -
Araya her zaman bir şeyler girer:
Bazen kendi sevincinin kanat gölgesi,
Bazen nabzın hızı, yüreğin titreyişi,
Tüylerin telaşıyla besleniyor gibidir -
Araya her zaman bir şeyler girer:
Çalışma saatleri, karşılıksız sorular.
Nereden bilebilir insan
Bunların hepsinin de aşk olabileceğini?
Çoğu kez aldatıcıdır da,
Bakarsın, herkes onun askeri, onun şehidi.
Oysa aşk hiçbir zaman bir yarış değildir
ki.
Bu yüzden yanılır hep
Sayın muhbir vatandaş, köftehor okur, arsız
yetkili.
Sararmış bir fotoğraf olarak da çıkabilir
karşına,
Borulu bir fonoğraf kılığıyla da.
Bakarsın, ona da dadanmış
Gündelik hayatın sosyolojisi.
Yeniden duyulur bazen o uzun ve karanlık
çığlık.
Çağıran o titrek yazı yeniden belirir -
Çünkü aşk en eski köprüsüdür Balkanların,
en eski.
“Dön
Güvercin Dön” adlı kitabından
Cevat
ÇAPAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder