ÂŞIK YENER

(1928, Tanır Kasabası, Afşin / Kahramanmaraş – 13 Ekim 2009 )

       Asıl adı Hacı olan Âşık Yener. İlkokulu kendi köyünde okudu. Âşıklık geleneğini ve şiiri küçük yaşlardan itibaren öğrenmeye başladı. Küçük yaşlarda aile büyüklerinden dinlediği türküler ve halk hikâyeleri, geleneği tanımasında yardımcı oldu.

       Saz şiirinin en kuvvetli, en usta âşıklarından biridir. 200'den fazla şiiri bes-telenerek çeşitli sanatçılar tarafından plaklara ve kasetlere okundu. Bunların ara-sında "Kız Sen İstanbul'un Neresindensin", ''Yol Ver Dağlar Yol Ver Bana", "Yol Üstüne Bir Gül Diktim", "Hoşça Kal Dünya" gibi ünlü şarkı ve türküler de bu-lunmaktadır.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Deyişler Demeti (1982)

& Şiirler Demeti (1992)

& Yol Ver Dağlar Yol Ver Bana (1998)

& Binboğa'dan Marmara'ya (2008)

Şiirlerinden Seçmeler:

GEÇTİ

Çocukluk yıllarım gençliğim derken

Seneler ne çabuk geldi de geçti

İçimde yaşamak umudu varken

Felek kozlarını böldü de geçti

Çok dostlar vakitsiz bizi boşladı

Gönlümde hüzünlü dönem başladı

Kimisi serseri diye taşladı

Kimi mecnun diye güldü de geçti

Aşık Yener yoktur garazım kastım

Dostluk dergahında serili postum

Ben vefa beklerken vefasız dostum

Ok attı sinemi deldi de geçti

GEL BANA

Aşkınla yandığım gül yüzlü yarim

Mavi sular gibi ak da gel bana

Bir bahar mevsimi akşamüzeri

Saçına sümbüller tak da gel bana

Hasretle tutuşur sevdanı çeken

Goncalar kuruyup olmadan diken

Senin hayalinle avunur iken

Şöyle usul usul çık da gel bana

Ölürüm gözlerim seni görmezse

Gönlüm aşk bağından güller dermezse

Eğer annen duyup izin vermezse

Uykuya dalsın da çek de gel bana

Şadolsun bu gönlüm yeniden yeni

Mestane bakışın mest etsin beni

Aşık Yener kulun özledi seni

Hasretle yollara bak da gel bana

KİMLER KONUP KİMLER GÖÇMEDİLER Kİ

Üç günlük yalancı fani dünyaya

Kimler konup kimler göçmediler ki.

Kimisi atlı da, kimisi yaya

Kimler gelip, kimler geçmediler ki.

Gördük nice Ağa, nice Beyini

Koyup da gittiler olan şeyini

Feleğin sunduğu ecel meyini

Kimler alıp, kimler içmediler ki.

Herkes niyetince giydi donunu

Kendi amelince gördü sonunu

Hayır tohumunu, şer tohumunu

Kimler ekip, kimler biçmediler ki.

Aşık Yener benim ozan dağımda

Her mevsim yıllarca ömür çağımda

Dostluk gülü bitti gönül bağımda

Kimler bakıp, kimler seçmediler ki.

KİMSEM YOKTUR

Yalnızım gurbet elde

Benden başka kimsem yoktur

Tek başıma kaldım çölde

Benden başka kimsem yoktur

Yüceden engine indim

Bir mum gibi yanıp, söndüm

Anasız kuzuya döndüm

Benden başka kimsem yoktur

Yel olup gurbete estim

Sıladan umudum kestim

Ne eşim var ne de dostum

Benden başka kimsem yoktur

Geçiyor gençlik çağlarım

Yas tutar kara bağlarım

Bir gün ölsem yok ağlarım

Benden başka kimsem yoktur

Aşık Yener’im biçare

Yüreğimde türlü yare

Mecnun gezerim avare

Benden başka kimsem yoktur

OZANCA

Korkmam ulan korkmam zalim dölleri

Bin türlü sualle yorsanız beni.

Sıkı Yönetim’in emir kulları

Acı sözler ile kırsanız beni.

Zincirlerle bağlansam da kolumdan

Dipçiğiniz kalkmasa da dalımdan

Halk ozanıyım dönmem yolumdan

Çekip mavzer ile vursanız beni.

Namerdim ben size boyun bükersem

Affedilmem için diller dökersem

Kör olsun gözlerim bir off çekersem

Bağlayıp cellada verseniz beni.

Ozan gerçek yazar, gerçeği söyler

Açlıktan iniler şehirler, köyler

Gene yazacağım hep aynı şeyler

Yağlı kementlere sarsanız beni.

Çekseniz de Pir Sultan’ın darına

Bugünkü sözümü koymam yarına

Değil ki Maraş’ın zındanlarına

Götürüp Fizan’a sürseniz beni.

Zalim Yusuf Paşa, vicdansız Vali

Sizin boynunuzda halkın vebali

Şahınızdan korkmam İsa misali

Tutup da çamıha gerseniz beni.

Aşık Yener ölmez eroğlu erler

Bir gün yıkılır bu köhne eserler

Özü, sözü doğru, kendi mert derler

Dosta, düşmanlara sorsanız beni.

YILLAR YILI BAŞIMIZ DA TAÇ BİZİM

Bitmez çile, tükenmeyen sefalet

Yıllar yılı başımızda taç bizim

Vicdansızlar kanun çiğner maharet,

Gerçekleri söylememiz suç bizim.

Ankara’da türlü türlü plan var

İstanbul’da açık açık talan var

Seksen bine köpek satıp, alan var

Sorsak hele kıymetimiz kaç bizim.

Kanuni Han önder olup askere

Seferi var Avrupa’ya on kere

Ecdadının at sürdüğü yerlere

Çöpçülüğe akın eden göç bizim.

Vurguncular sayfiye’de Ada’da

Köşkleri var Şişli, Levent, Moda’da

Yedi nüfus kiracı tek odada

İki metre yerimiz yok hiç bizim.

Aşık Yener bozma gene asabı

Soysun hele fırsatçılar kasabı

Elbet bir gün sorulacak hesabı

En sonunda alınacak öç bizim.

YOL VER DAĞLAR

Başı Duman pare pare

Yol ver dağlar yol ver bana

Gönlüm gitmek ister yare

Yol ver dağlar yol ver yare

Ömrümün uzun yolu

Geçip gitsem yare doğru

Gözlerim yaş dolu dolu