ZAMANA
DOKUNUŞLAR
1.
Kuşlar toplanıyor ellerine
Avcısını da ardından getirerek
Kuşlara dokunuyor ellerin
Avuçların kuş bahçesi
Bu kent kıstırılmış bireyin açık görüşünde
İşçiler geçiyor önünden
Yabancı ve sürgün
Küçük
Sürgün işçiler
2.
Xızır izini bırakmıyor kaç zamandır
Bak kapımda pepuk kuşu
Yaralarımızın üzerinden
Sessizce yükselen şu lanetliler
Apoletlerini parlatıyorlar
Bu sessizlik bile dokunmuyor artık
Beklentileri azalttı barbarlar
Bu acılar
Kederler içinde bir mutluluk
Doğuracak
Parçalanmış çocuk düşlerinin
Hemen sabahında
3.
Bu çağın yaralarını
Bir çınarın göğsünde sarmayı
Öğrendim ben
Kelebeklerin iç çekişini kattım
Kederime
Sonbahara yollarda yakalandım
Bak ruhum kuru yaprakların hışırtısında
Çokça incitilmiş bir çocuk gibi
4.
Babamın emekli olduğu yıl
Tutuklandım
Havalandırmaya körfezin
Dalgalarını taşıyordu rüzgar
Çok sonra duydum
Açlık grevindeyken ben
Babam oturup nar ağacının
Altında ağlarmış
Kardeşim Ümit küçük bir çocuk daha
Gider babamın gölgesinde oynarmış
Annem tüm eğik başları kaldırmak için
Almış eline tüm acıları
Yazmasıyla örtmüş çağın tüm utançlarını
Hilmi Nar
* Şiir, Hilmi Nar'ın izniyle yayınlanmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder