SERAP ASLI ARAKLI'DAN ŞİİRLER

ASILI ASLI

                     alıverin feracemi anneciğim diksin

                     o gıymatlı İsmail’e kendisi gitsin

                                            (bir türküden)

bana Aslı’mı önce babam sonra Kerem söyledi

çöz çöz bitmeyen bu düğmeler aşk ve kül sözü logos

Sappho’dan Gülten Akın’a her şair tenime bir şiir işledi

:İlhan Berk’te bulduğum tüm dünya şairlerim Asılı Eros

bana içimi önce annem sonra Kerem söyledi

yere bakıp kalpyokuş göğü susmanın anlamı tanrı sevabı

tanrı demişken şiir diye boşluğa üflediğim hiçbir ses ölmedi

:Rilke’de unuttuğum tüm ülke şairlerim Dua Saatleri Kitabı

:annem fe babam ra cem-i lav bir giysi içimde feracem!

Çamlıca, 27 Mayıs 2010

ÇOCUK VE ALLAH

                         Herkes ölürken son anda

                         Bir çocuk hatırlayacak

                                                                   (F. H. Dağlarca)

içimdeki istekleri kimselere anlatamam

kendi rüzgârına kapılan elbette ki gençtir

gitmek baba kalmak annedir belki de

içimi aramaya çıktığımdan beri

şiirimin bir kopyası daima sokaklarda

ev ve sürez Allah’la aramda

böyle müzik böyle şiir böyle acemi Türkçe   

büyümeyen bir yerim kalmasa diyorum

— anne bak, üç kırık yerim kaldı sadece! 

tenhası kalbi olanın flörtü tenidir amenna

aynadaki yüzüm nasıl da amentü

oda ve sürez Allah’la aramda

müzik ve şiir hem gerekli hem ukde

şiir mi müzik mi beni biriniz anlayın lütfen!

Amerika şık ben öğrenci az memur annem babam

ah, kolyesini koynuna saçmış biri dökülmüşlüktür 

odamın tavanı ömürsüz kelebek arafı her akşam

boşluk ve sürez Allah’la aramda

içimdeki istekler ne yapsam anlatmaz beni

ey dünyaya acemi ece, pardon serap!

kelâm ol geç kalemden

kırk ayna tut bana otuz üçü kırılsın hemen

ben ve sürez Allah’la aramda!

                                         

                                           Aydın, 21 haziran 2008

Akatalpa, Temmuz 2009

  

BARIŞ BALKONU

I

Hiç dinlemiyor beni annem

evimizin terası gündüzlü hangar  

balkona asıyor çamaşırları bana inat

ipe her mandal takışında

ayaklarını incitiyor her birinin

adını barış ve özgürlük koyduğum

güvercinlerimin

II

Bin basamak merdivenmiş gökyüzü

trapez vahiy kuşlar her yere konarmış

bir güzel suç anneme sorsan

bir zarf iki bohça üç hayal

peltek vahiy babama kanmış

o gün bugündür kaderi kalbine dayak

hâlâ bilmiyor ki her tanrı bir tuzak

III

Böyle bir inat şiir benimki de

yan duvarını kırıp odamın

içimi tümden kuşlara açacağım

varsın çeyiz sandığımı kitaplarımı

sokağa döksün annem

barış balkonu koyacağım

balkonumun adını

IV

Ah, annem benim

hüzünkâr ilk şiirim!

                               Çamlıca, 27 aralık 2007

Akatalpa, Haziran 2009

DAĞLAR YÜZÜME KÜSTÜ

                                                           hüsn’e

bu kadar çok yalanı nasıl mı söyledim

şiire döküldüm bak tekrarlıyorum kendimi

içimdeki nehir nerede başladı nerede bitti bilemedim

içimdeki nehir nerede başladı nerede bitti

içimdeki nehir nerede başladı nerede

içimdeki nehir nerede başladı

içimdeki nehir nerede

içimdeki nehir

beni bu şiir anlatmaz ki!

üzgünüm ben seni çoğul iklim saydım

her defasına iki el gezindi yalnızlıklarıma

kime büyütüldü bu masallar

ben kimlerle aynı tanrıya inandım

insanlar karmaşık ikinci el yalanlar

baba bana inan beni anla

evde duruyor çözümleyemediğim insanlar

kızma serabımı arıyorum cevapsız telefonlar

bırak artık masumiyete ateş etmeyi

öğrettiğin neydi nerede o lisanlar

içimde her dakika meçhule yolculuk var

hayatıma iddiaya girelim yüksek oranlar

anlamı anla beni çöz baba

bu aşktan içimde ikinci derece yanıklar var

                                                      Aydın, 13 Mayıs 2009

Akatalpa, Eylül 2009

 

GİTMEK

Dersim dört dağ içinde,
gülü, bardağ içinde!

ben herkesin kızıydım bir zamanlar
pointimi pergel yapıp boşluklara daireler çizerdim
kalbimi annem ellerimi babam yapıp kendime yakalanırdım
her kız siyahın ve kesiklerinin göçüdür sonra anladım
şimdi bütün defterlerim paranoya ise lütfen beni kırmayın
ben dağların anahtarını bir tek anneme bırakacağım
annem ki korkunç dağ bilgisi kalbi ve anahtarı elinde
kendi evinin kapısını bile zorlamaya utanır

ben herkesin kızıydım bir zamanlar
annem hep evde durmamı istedi, sevaba ev derdi
babam kırmızı kedileri olan kitabevlerine götürürdü beni
babam şiir ve sinemalardan yapılmış bir günahtı hep
Allaha Metin Erksan allahsızlığa İlhan Berk derdi
geceleri istiklâl caddesi’ne çırpılmış cennet diye çıkardı
şimdi bütün defterlerim panik atak ise lütfen beni anlayın
ben bozlak rengi bu şehri bir tek babama bırakacağım
babam ki, beline doladığı kırk anahtarlı bir kuşakla dolaşır
kırk insan kırk bir yarasa öldürse de sabaha silahından utanır

ben herkesin kızıydım bir zamanlar şimdi kendim bile değilim
aşk beni öylesine sapladı ki kendine bıçağa ne derim
parmağımdaki yüzüğün altı nakış nakış Dersim
ah, kanaviçemi geceye düşürdüm anmeme söylemeyin
ah, babam düğünümde Mayakovski okusun Neşetçe sussun
Ahmed Arifçe küfretsin isterse, yeter ki ağlamasın!

Ben herkesin kızıydım bir zamanlar, k’ân ve zaman…

Beyoğlu, 27 Mayıs 2012

Zalifre Yazıları, Haziran/Temuz 2012, sayı:15

SİYAH  ALYANS


gömleğiniçıkarmayılankardeşyaralarıngörünür!
                                            -Süreya Filiz

çocukluğum yedi ara Beyoğlu'nun dar sokakları
güzel defterlere kötü yazılar oralarda biriktirdim
ilk kitabımın rengi gri olsun kimse kusura bakmasın
o hayat öyle yaşanmıyor beyler

uzuvlarım anatomik yaralı morfolojim şairi aratmıyor
insanın evlenirken ölümü düşünmesi ne ayıp
beni çarpanlara ayıralım çözüm kümesi bulalım
o evde öyle yatılmıyor beyler

kadın güz geldi mi yaprakları dökülmeyen ağaçtır
yazık ki acı da erkek de hep aynı sesle çıkıyor
benim abc yanlış sen kendine büyük sözlük bul
o hayat öyle okunmuyor beyler

her şeyi bırakıp rahat rahat şiir yazmalı
sükûnetini koru burada seni tanıyan yok
terk etmenin sanatı ayrılığın teminatı olmalı
o kapı öyle çarpılmıyor beyler

bu aşktan oraya kaç kulaçta yüzülür
beyim sizi nasıl sevdiğimi söylemiş miydik
neşteri aşk olan cerrahın yalandır tüm ameliyatları
o hayat öyle bitmiyor beyler

haritada bir nokta serap nehri kapalı havzası
kolları kimseye değmiyor denize açılamıyor aslı
bendeki memur aşkı hep muhtelif saatlere denk geliyor
o hayat öyle yazılmıyor beyler

denizli yerlere götür beni buralar çok karanlık
ben karadenizliyim serindir benim sularım
ölüm denizi bana benzer ne siyah ne beyaz
o tabut öyle taşınmıyor beyler

baktığın her yer cennetim bedenim mescidindir
aşk dininin nebisi sen ümmeti benim sevgili
kalbin rütbesi bakışın aşkın rütbesi alyansındır
o yüzük öyle acıtmıyor beyler!

Çamlıca.9 Aralık 2012
Akatalpa, Sayı: 157, Ocak 2013

Serap Aslı Araklı

* Şiirler, şairinin izniyle yayınlanmıştır.