annem ki aynasında
beni gördüm
yüzü süt bir bebeği emziriyordu
ellerine parmak takmış, gözüne renkler
kanın nakışı vurmuş soluğuna
dokuz ay ona gizli, ona açık hayaller
beni gördüm
uyumuş bebeğin kokusunda
yatağı gül ve sabun
konup kalkıyor kelebekler
kuş fırtınasına tutulmuş sevinçten
beni gördüm
annem ki aynasında
ağrısız dolaşır çocuklar
köze düşmesin diyedir közü avuçladığı
yanarken
beni gördüm
Arife
Kalender
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder