20 Ocak 2013 Pazar

ANNE / YELDA KARATAŞ



ANNE

annem korkulu hüznüm
bahçesi kaybolan son çocuk sığınağım
hiç giyilmemiş bir sabahlık ters dönmüş bir ayna
hırpalanmış terliklerinde ezik gül parçaları.

bir sabah son merhaba...
o sitemkar şarkının anne dilinden söylenişi
hiç susmasın ki annesizlikten korkarım ben
güneş biraz daha okşasın başını kurdelemin

şimdi yalnızım ve dar omuzları yetmiyor
bana gelmeye
gül açma mevsimiymiş unutmanın. kederi ve herşeyi
hangi söz anlatır o beyaz örtünün altında.
karanlığa doğru bir kuş gibi küçülüşünü.

hiç kimseye diyemedim.
nasıl yalvardığımı kurşun askerlere
hayat beni bağışlar mı. senin kadar bilemedim.
annem düğün fotoğrafının olduğu yerde.
buluşmak istiyorum seninle.

Yelda KARATAŞ

Hiç yorum yok: