BİR YAZ İKİNDİSİ / AYTEN MUTLU

BİR YAZ İKİNDİSİ

kıpırdaşan dallar, çocuksu gün ışığı
gülüşler, çığlıklar uzaklardan
uçuşan perileri balkon penceresinin
annem, habersiz bakışlarımdan

habersiz, yaprakların arasında ötüşen
ağustosböceğinden, guguk kuşundan
yaşayan günden
biteviye uzanıyor çamaşır sepetine

bir daha, bir daha düzeltiyor ipteki havluları
kim bilir hangi çocuğunun bezini serer gibi
usulca, usulca çıkartıp mandalları yeniden takıyor
ve geçip seyrediyor kısacık bir an
upuzun yıllarını
sonra çekip gözlerini dalgın hayatından
uzanıp okşuyor
biraz önce suladığı zakkumun dallarını

öleceği gün için senelerdir uzattığı saçını
o bembeyaz, o bir tutam saçını
gizleyen yazmasını
yeniden düzeltiyor
saklamak ister gibi anılarını
gökyüzünden, güneşten
zakkumdan, denizin seslerinden,
ağustosböceğinden

bu anları acıyla ve sevgiyle yudumluyorum

geçen gün bir mezar yerinden söz etti bana
şöyle sulak olmayan, güneşli bir yer...
ben bunları düşünürken
bir kuş kondu balkonun demirine
ve uçup gitti
belki de bir daha hiç göremeyeceğim o kuş
uçup gitti
bir ikindi büyüsünü
bırakarak annemin başörtüsüne

Ayten Mutlu