SONER SANCAKTEPE

       Şiirleri Akatalpa, E, Kitap-lık, Kuyudaki Koro vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Oyunları: Jean Paul Sartre / Çıkış Yok (2013-2014, Prova Tiyatrosu; Yönetmen ve Dramaturg)

Fail (Yazar ve Yönetmen)

Poligon (2016, Prova Tiyatrosu; Yazar ve Yönetmen)

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Sessizliğin Hızlı Atları (1999)

Şiirlerinden Seçmeler:

JE VIS

Hepimiz denizin sarhoş ruhunda kaybolmuş sözcüğün peşindeyiz.

Fırtınalı yolculukların dayanılmaz yağmurunda

karanlığın içindeyiz,

toprağın çığlığında cırcırböcekleri delirirken.

Ben, ölümüm ve suskun tanrım

büyüleyici karanlık

içindeyiz.

Uçsuz bucaksız şiirini yaratırken sessizlik,

Bulutların masmavi gülüşmeleri, yıldırımlar

Tanrının soluğuna doğru aşkla akan sular.

Aşk... duymuyor bu sözcük sağır

başka bir sessizlik çağrısı bu.

Yok duyulmuyor

Yağmurun yaşlandıran sâri kokusu.

Bıraktım ışığımı esinlerin korkusuna

zaman uzun sürüyor içinde kayıpsa insan,

ona ait tek bir arzu yaşattı beni

kayıp bir sözcüğün lanetli nefesi.

Sessizdim, karanlığa yaklaşırken ateşten şüphelendim

İnsan yüzünde yiterek varolan soygunu bilmeli dedim.

Hiçbir sözcüğe sığınmadan söylemeliyim

sesim dilin kölesi olmamış gibi

sırrı üzerine dökülmüş aynaya düşman yılan gibi.

Sesteşine âşık anlamın kahrı

sesteşine hain kökün kahrı

aynı.

Buğuyla büyülesek de ateşi

kendi buğusu büyüsüyle aynı.

Utandım dünya karşısında diyor Dario

böyle sessiz olmak varmış meğer.

Donuk yüzlerimizde bu dipsiz duyum

olmalıydı

arzularımızla avuntularımız arasında öldürücü uyum.

Akatalpa, Sayı: 10, Ekim 2000

MACABRE

hepsi aynı şey şimdi

kıble ve karanlık

sakalım ve kahkaham

sizin için ve atlar için

düşündüklerim. artarda

yürüdüğümüz toprak ve

gürültü. ölümüme sinen

gölgem ve gölgemden

silinen göğsüm.

hepsi aynı şey

kokumu rüzgâra çaldırdım

işıktan korkan ruhum olmalı

gözeneklerimden çıkıp

toprağa dağılan pis koku.

onu buradan duyuyorum;

yürü çabuk, var git buradan

arkana bakma.

vardım ben, gittim

aldım ve

geri verdim

her şeyi.

hepsi aynı şey

sırrım ve dalgınlığım

humus ve husuf hepsi bir

beynimde hükümlü bir gömüt

cesaretsiz kanı donmuş

hayvanlar gırtlağımda

sesimde barınan

kör ve dizsiz kız.

yaşamak için zehirliyorum kendimi

ve yetmiyor sevişmek, alametler, sesler

yetmiyor aşk, abıhayat, ne de bakmak

gitmek ve yitmek bile.

işinden başka bir şey düşünmeyen bir

orospu gibi gülümsüyorum doğaya

ve her şey yarım kalıyor benim bedenim

benim kayboluşum karışınca sulara

avutmuyor beni tanrının sözleri

sözcüklerde ve göklerde bir eksiklik

seziyorum. biliyorum bu sezgi beni

gün doğuşunda fısıltımın kaybolduğu

yere değin sürüyecek. ama yetmiyor

bilmek ve hatta densiz bir at gibi

orta derimdeki vadilerde dünya ile sevişmek.

hepsi bir artık

gözlerim bağlanmış tan yeriyle

ellerimde henüz koparılmamış

çiçekler

ne fark eder

bu bulanıklığı ezemedikçe nefes alışım

iskeletimde evreni ürkütemedikçe

eğilip sabahın göğüslerini emmedikçe

ne bedel ne de tebessüm

hepsi bir ve aynı leşin mücevherleri.

“Sessizliğin Hızlı Atları” adlı kitabından

TEMAS

birlikte yapabilecekleri şeylerden

şeylerden ötürü işte-

kendisiyle karşılaşmaktan

ölesiye

korkan

bazı insanlar yoktur/

bazısı kimsesizdir

kalp kırmamaktan

bazı güneş eğilir uçurumdan

aşağı

onlar bazı yaklaşırlar

biri sınavlara girer işhanlarına girer

köprüden bakar aşağı

yeşilliklerden ağaçlardan aşağı

ayçiçeklerinden tarlalardan

derelerden balıklardan geçer

gişelerden piyango biletleri

camekanlardan pantolonlar

seçer

sizi dinler

sonsuz bir şeyi dinler gibi.

kendin olmak gerçekte

öleceğin odayı seçmek gibidir\

diğeri sessizdir ağaçlar gibi

onlar

yaklaşır

birbirine

bazen

çok yavaş güneşler geçer

sonsuz ayçiçeklerinden.