(1914, Yukarı Xod
(şimdiki adı Yukarı Maden) Köyü, Artvin - 1987)
Asıl adı Şamili Işıkdemir’dir. Aşıklık geleneğini babasından öğrendi.
Henüz birkaç aylıkken 1. Dünya Savaşı (1914-1918) dönemindeki seferberlik
sırasında ailesi Beyşehir’e göçtü. Savaş sonunda yeniden geri döndüler. Aşık
Geyrani, şiirlerinde zaman zaman adını kullandığından dolayı Xodlu Şamili’yle
karıştırılmaması için Küçük Şamili olarak da anıldı.
Ömrünün önemli bir kısmı gurbette geçti. Bundan dolayı hem ayrılık hem
de gördüğü yerlere ilişkin düşüncelerini dile getirdi. Babası Aşık Heyrani ile
olduğu gibi, küçük kardeşi Geylani mahlaslı Ali ile de deyişmelerde bulundu.
Şiirlerinde sevgiden tasavvufa dek çeşitli konuları işleyen Küçük
Şamili, köyünde öldü ve orada toprağa verildi.
Eserlerinin birçoğu yitip giden Geyrani’ye ilişkin Mehmet Koç’un “Xodlu
Halk Ozanları ve Kalem Şueraları” adlı kitabıyla Osman İlker’in Aşağı ve Yukarı
Maden köylerine ilişkin yaptığı araştırmalarında ayrıntılı bilgi bulunmaktadır.
Kaynaklar:
Şiirlerinden
Seçmeler:
BENİ
Bir saçı Leyla’nın ar belasıdır
Neyleyim ki saldı yollara beni
Dün bugün sinemi bürüdü duman
Kul eyler diyardan diyara beni
Bürüdü sinemi duman karardı
Yarelerim göz göz oldu sarardı
Aşkın hançerini sineme vurdu
Aleme gösterir al kana beni
Şamili der yaman oldu halimiz
Bağlı mıdır ayağımız elimiz
Divriği’de taşa geldi yolumuz
Yaradan göndersin sılaya beni
BİR
VEFASIZ YARDEN
Bir vefasız yarden kalktı muhabbet
Gönül şimdi seyahatte geziptir
Bazen al giyinir yeşil kuşanır
Gerdanın üstüne güller düzüptür
Seni arzetmezse sen yakın gitme
Ana atasıyla muhabbet etme
Vefasız dilbere hiç gönül katma
Yakar yüreğini bağrın eziptir
Bu gönül rahında kafadar olmaz
Her olur olmazdan vefadar olmaz
Şeytandan şefaat şifadar olmaz
Hiç güvenme olmuş işin bozuptur
Gönül her adama açma sırrını
Çok güllerin doğramalı harını
Oku bu nameyi al haberini
Geyran bu destanı sana yazıptır
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder