ERGUN TAVLAN

       İzmir’de yaşıyor; evli.

       Şiirleri Ağır Ol Bay Düzyazı, Bireylikler, Habis, Heves, Tezgâh, Ücra vb. gibi dergi ve fanzinlerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Sesleri Alan (2015, Heterotopya Yayınları, Konya, 80 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

ATLARIYLA, PUSATLARIYLA GÖMEMEDİĞİMİZE

Dağdağa'ya tırmanırken beş kişiydik

saçılmış olarak tutunmuştuk dikeye

başımızın üstünde çakan bir şimşekten

memecik saçları tutuştu Soli'nin

sağ şaryoda Çeçenler olmasa kalbi de külüyordu

işte sadakalar, şükürler, şeytan kulağı falan

müthiş bir çalım incili çiçeklere

...sonra ber ber saçları oldu onun

bir daha o koltukta hiç şak sesi...

devrisi yıl Soli'yi alıp Kürt Karpatlarına sardık

bunu ne zaman düşünsem taşınım doluyor

yağmura yakalandık, sırıldık, kümeye sığındık

sırttaki kovuğu C düzeninde tutarken

Varto'nun 7 donda sallandığını gördük

minareler dalya taşları gibi döküldüler

evlerin burunlarına basıldı, yayıldılar, yassıldılar

...canına kıyan kasabalara kasabalar ağlar

(üç bin dedin beş bin dedin kasabalar)

şehirler buna dolumsamak der

para toplarız, Şekspir tutarız...

bu hikâyenin sonu bir nişanlı gidiği

gidik unutulsun diye gittiğimiz Köşker'de

Kıvırcık'la Soli ters rüzgâra yattılar, dağıldılar

orta kampta dikilmiş boşuna soluyorduk

Kıvırcık ayak değişti, rota kurdu, kurtuldu

Soli kalımda böyle kalmış: kısmış uçuruma bakıyor

yapmadı(?) yapamadı(?) -hangisi

bir ünlemin yoksa aman sorular

...uçurum uçan dağcıları dağcılar yuğlar

Kur'ancıl ıcığlar, cıcığlar, siz

siz mıra durun, mırmıra durun, âmin aman

ben de bu dizeleri serpiyorum

atlar olsun pusatlar olsun...

alsın kabul eylesin incili çiçekler

“Sesleri Alan” adlı kitabından

KİTAPLA UYUYANIN ŞARKISI

evlendik bana nur topu gibi tuttular verdi

topa tuttular

omursuz omuzsuz kaldım ama kazandım gaybı

çok say bir huy bir bedene yapışıp uyumak

bana yel geçiren sınırlar verdi

ergenliğin ersen de bitmeyen ritüeli

ben uyurum içimden kalkan adam

milim adım salona kanepeye kurulur

gerilla ışığında yani aydan hallice

açık dinden çıkar uğrunur

ne çol çocuk ne olan dünyanın derdi

göğsüne düşene kadar Dostoyevski

göğsüne düşene kadar Dostoyevski

PAPA

Kırılgan erkek otu. Avrupa'ya sürdü, rüzgâr aradı

Hayatını kendinden korumayı bu gönüllü

sürgünde öğrendi: silahlara eda: avlanmadı

boksa ve balığa gitmedi. Ayran gönüllü

biri için sadır sabır isteyen ülkelere gitti

Kalıcı ülkelerdi. İnsanda kalırlardı

Şayaklarını, kâğıt valizlerini attı: o ülkeleri

hep ikinci el kedilerle yürüdü

çıkarken anlamını unutur insan meselâ paltosunu

unutmaz: biz hayattan üşüdükçe üşüdükçe nikolay

unutmabunu: kedi bizi soyan bir anlam

Müntehir bir Odysseus olarak Amerka'ya döndü

Gündüzleri dokuduğu tülü geceleri söken kadına

tersini çekti: Kalafatta ince ölüm makyajı

Buluta çekildi: anne sesine: çise çise kuruyana

"Haydi, sıra sende!" –tüfek bir yöntem sadece

Baba yerde. Upuzun. Kendi kanına sarılmış

Baba: kendini ölmüş –tüfek bir yöntem sadece

harita baktık kanı aktık –akit tamam

çeksem tetiği ölürken bari kendim olsam

Key West, 2 Kasım 2001

Paterson, 23 Mart 2002