27 Kasım 2012 Salı

GÖK YARISI ANNE(m) / OSMAN ERKAN



GÖK YARISI ANNE(m)

 

elleri öncemdi
elleri kuş yuvası, elleri ak-deniz
elleri çizgisiz bir gökyüzü.
elleri kırmızı yağmurdu annem.
elleri son-raydı
elleri dünya sevdi
elleri pembe gagalı martıların
çaldığı iyot kokusu...
ellerini bir sabah,gök yarısı ayrılıklar
doyurdu annemin.
gitme dedim,
gitme dedim,
gitme dedim.
gitme!'
bu temmuz bu perşembeleri
taşıyamaz anne
gitme dedim!
aramızda bana düşkün özlem
ve gül büyür anne'!
gitme dedim,
gitme dedim,
gittin!
canım bugün hançer olmak istiyor anne...
gitme dedim,
zıkkımın kökü siren sesiyle çıktın evden
gidip de; morg sahillerinde
takatsiz düşen bir kurşun gibi;
toprakla sıkı yatan taşların gölgesi oldun anne!
gitme dedim,
gitme dedim,
gittin!
canım bugün tufan olmak istiyor anne...
gitme dedim,
gitme dedim,
gittin!
canım bugün yağlı kurşunlar istiyor anne!..

“Bende Hüzün Şeker Nasıl Öyle” adlı kitabından
Osman Erkan

Hiç yorum yok: