ALİ YÜCE

(1928- Hisarcık Köyü- Yayladağ / Hatay- 29 Nisan 2015, Ankara)

       Bir söyleşisinde doğum tarihinin 1924 olduğunu belirtmiştir. Kâmile Hanım ile çiftçi Nuri Yüce’nin oğlu. Rençberlik ve çobanlık yaptığı sırada Kışlak İlkokulu’nu dışarıdan bitirdi (1946). Adana Düziçi  Köy Enstitüsü’nden mezun olduktan (1951) sonra Hatay’ın köylerinde öğretmenlik  yaptı. Kendi kendine İngilizce öğrenerek 1961 yılında Gazi Eğitim Enstitüsü İngilizce Bölümü’nü bitirdi. Antakya Ticaret Lisesi’nde İngilizce öğretmeniyken 1977 yılında kendi isteğiyle emekli oldu. Edebiyatçılar Derneği ve Dil Derneği üyesi. Ankara’da yaşıyor; evli, iki çocuk babası.

       İlk şiiri ‘Sakal’ 1955 yılında Adana’da yayınlanan Salkım sanat gazetesinde çıktı. Şiirleri ve yazıları Ardıçkuşu, Çağdaş Türk Dili, Damar Demet, Dönem, İmece, Karşı, Oluşum, Pazar Postası, Salkım, Sanat Rehberi, Sesimiz, Soyut, Söylem, Şölen, Türk Dili, Türkiye Yazıları, Varlık, Yazko Edebiyat, Yeditepe, Yeni Ufuklar, Yücel vb. gibi dergilerde yayımlandı. Toplumcu gerçekçi bir şair olarak tanındı. Garip ve İkinci Yeni akımlarının etkisinde kaldı. İlk şiirlerinin Edip Cansever etkisinde olduğu gözlenmektedir. Olgunluk dönemi şiirlerinde ise Metin Eloğlu ve Can Yücel şiiri doğrultusunda olduğu dikkat çekmektedir. Bu döneminde sözcüklerin yan yana dizilmesiyle izlenimler yaratma diye tanımlanabilecek bir teknik kullandı. Genellikle yaşadığı çevreyi, toplumsal sorunları yansıtan, yer yer taşlamaya yönelen, yergi ve eleştiri ile mizahın ağır bastığı toplumcu şiirleriyle tanınır. Halk şiirinin özellikle tekerleme tarzından aldığı unsurlarla, kendine özgü imgelerle donanmış şiirler yazdı.

       Ödülleri: “Gece Bekçisi” ile 1956 Antakya Şiir Yarışması Birincilik Ödülü; “Akkız” ile 1975 Arkın Kitabevi Çocuk Edebiyatı Ödülü; “Şeytanistan” ile 1975 Milliyet Roman Yarışması (mansiyon); “Poliklinik” ile 1978 İzmir Tabipler Birliği Şiir Ödülü; “Sakla Beni Anne” ile 1978 TRT Çocuklar İçin Şarkı Sözü Ödülü; “Halk Çağı” adlı kitabıyla 1980 Nevzat Üstün Şiir Ödülü, 1982 TDK Şiir Ödülü, 1982 Yeditepe Şiir Armağanı; “Dersimiz Bağımsızlık” ile 1981 İzmir Sanatçılar Derneği Atatürk Şiiri Birincilik Ödülü; “Şiir Sıcağı” adlı kitabıyla 1985 Ömer Faruk Toprak Şiir Ödülü; “Olmaca” ile 1994 Palermo Akdeniz Ülkeleri Uluslarası Altın Madalya Ödülü; 1996 Evrensel Kültür Merkezi Emeğe Saygı Ödülü; 1997 Damar Dergisi Edebiyat Emeği Ödülü; 1998 Edebiyatçılar Derneği Altın Madalya Onur Ödülü’nü aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Boyundan Utan Darağacı (1976, Bilgi Yayınevi, Ank., 200 s.)

& Halk Çağı (1981, Yazko Yayınları, İst., 80 s.)

& Ortadoğu Şiirleri (1983, Yazko Yayınları, İst., 120 s.)

& Şiir Sıcağı (1984, Kendi Yayını, Ank.)

& Antakya Çarşıları (1986, Hatiboğlu Yayınları,  Ank.)

& Şiir Tufanı (1989, Kendi Yayını, Ank.)

& Taş Tanrılar (1990, Kendi Yayını, Ankara)

& Asılacak Kitap (1991, Bilgi Yayınevi, Ank.)

& Yunuslama (1991, Bilgi Yayınevi, Ank.)

& Havalı Meryem (1994, Bilgi Yayınevi, Ank.)

& Sevgim Servetimdir (1997, Bilgi Yayınevi, Ank.)

& Aşktır En Yüce Makam (2000, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ank.)

       Çocuk Kitapları:

& Anamı Arıyorum (Çocuk şiirleri; 1981, Hatiboğlu, Ank.)

& Çocuklar İnsan Tomurcukları (Çocuk şiirleri; 1991, Bilgi Yayınevi, Ank.)

& Uzaya Giden Uçurtma (Çocuk şiirleri; 1994, Bilgi Yayınevi, Ank.)

& Topun İçindeki Dev (2000)

       Deneme Kitapları:

& Şiirin Dili, Yapısı, İşlevi (Kendi Yayını, 1975, Antakya)

       Anı-Roman: 

& Şeytanistan (1976, Milliyet Yayınları, İst.)

& Siskent (1998, Doruk Yayınları, Ank.)

Kaynaklar:

A  Tanzimat’tan Bugüne Edebiyatçılar Ansiklopedisi Cilt II / 2001, Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık, İst. / s: 924

Şiirlerinden Seçmeler:

AÇ AĞZINI KARANLIK

İşim gücüm bu benim

Sorguya çekmek gerçeği

Sevginin rüzgarı ak da

Savaşın bayrağı niçin kara

Bütün suçum bu benim

Evreni kucaklamak

Çözmek kör düğümleri

Sonra bildiğiniz gibi

Gecenin içine attılar beni

Kirden pasaktan gecenin

Ta dibine yuvarlandım

Sevindiler gerisin geri

Acıya öfkeye bulandım

Aç ağzını karanlık

Dişlerini sayacağım

Eğilip aldı beni yerden

Halk anam güzel anam

Yıkadı kirimi pasımı

Ağrımı acımı silkeledi

Toz alır gibi aldı öfkemi

Sıcacık et koynunda

Yıllarca ısıttıktan sonra

Yeniden doğur beni

Giydim yeni giysilerimi

Çıktım yeni bir yola

Yeni ayaklarımla yürüdüm

Yeni gözlerimle baktım dünyaya

Günaydın dedim yeni sesimle

Başı sevda dolu bir değa

İşim gücüm bu benim

Sorguya çekmek çirkinleri

Emeğin suyu ak da

Sömürünün değirmeni niçin kara

Bütün suçum bu benim

Tahta çıkarmak güzeli

Uygarlığı halklamak

İşte sabah oldu

Yum gözlerini karanlık

Eski bir ormanda ben

Yeni bir ağaçmış gibiyim

Aç gözlerin karanlık

Tepeden tırnağa ben

Çiçek açmış gibiyim

AÇIK SAÇIK ŞİİR

Bu şiir ister istemez

Açık saçık olacak

Açık diyecek ne diyecekse

Niçin diye sorma hocam

Dünya güzeli bir coğrafyanın

En kapalı bölgelerini

Görüntüye getirecek

Ahlak notumu kırma hocam

Şair nikâhıyla evlenmiş

Karnı burnunda sözcükler

Kim ne desin

Bana sorarsanız eğer

Diyeceğini dedi şiir

Yapacağını yaptı bile

Güzeli yaratmak için

Dişilik aşıladı dile

AHRETLİK DEMOKRASİ

Vatandaşlar her bir şeyi

Devletten beklemesinler

Kızdırmasınlar demokrasiyi

Ölsünler hak yolunda

Cennete göç etsinler

Enflasyon yok cennette

Geçim sıkıntısı yok

Şükretsinler tanrıya

Beş kuruş ödemeden

Yeyip içip eğlensinler

Ardıçkuşu Dergisi, Ekim 2001

AŞKTIR EN YÜCE MAKAM

1

Komşum kızı Gülcan’la

Saklambaç oynuyorduk

Ben bir kural çiğnemişim

Nasıl çiğnedim bilmem

Gücendi bana Gülcan

Çıkmadı saklandığı yerden

Saçlarım ağardı

Yaşlanıverdim birden

Saklanış o saklanış  

Gidiş o gidiş Gülcan

Aylar ayları kovaladı

Yılları yuttu yıllar

Gerçekler düşleri yuttu

Ben ondan sonra kimseyle

Saklambaç oynamadım

Hayır kimseye küsmedim ben

Barış imzaladım ölümle

Yaşamı gül gibi kokladım

Düş gören bir kalemle

Kız adları yazdım defterime

Tutuştu o yatağım

Bir kadının sıcaklığından

Hızlı trenler gibi

Geçip giden aşkların ardından

Çok türküler söyledim ben

Çok mendiller salladım

 Özlemlerle umutlarla

Bir yastıkta kocadım

Aşktır en yüce makam

Çalıştım çıkamadım

Hayır kimseye küsmedim ben

Acılarımı kendimden bile sakladım

Barış imzaladım ölümle

Yaşamı kız gibi kucakladım.

AZIK

Acıkmayasın

Sevgi koydum

Azık sana

Yer dolusu çiçek

Gök dolusu güneş     

Verdim sana

Üşümeyesin

Korkmayasın

Işık koydum

Azık sana

Öplüm öplüm

Öpülgen dost

Saçları denize

Dökülgen dost

Ağlamayasın

Yazık sana

Gülme koydum

Azık sana

EFENDİMİZLE SÖYLEŞİ

-Bu sayın mevsimi

Kaça aldınız efendim

evinizin içi sıcak

Dışı soğukla süslenmiş

Hem yaz hem kış mısınız

-Babam merhum

Kuşsütü alıp satarmış

Ne okuması varmış ne yazması

Yabancı paralarla

Yerli delsefe yaparmış

-Bu sayın kafayı

Kimden aldınız efendim

Dışı parıl parıl yaldız

İçi karanlıkla süslenmiş

Hem gece hem gündüz müsünüz

-Dedem merhum

Devlet gibi addammış

Yazmıyorsa tarih utansın

Soluğu gökleri üşütür

Sifiği yeri yakarmış

-Bu barış meleğini

Kaça aldınız efendim

Bir dudağı yerde bir dudağı gökte

Ağzında özgürlük barış

Gizli bir kırbaç elinde

-Dedemin dedesi merhum

Demokrasiye taparmış

Bilmiyorsa halk utansın

Atlarıyla uşaklarına

Oğlu kızı gibi bakarmış

-Bu güzel söyleşi için

Çok sağolun efendim

Dedenizin dedesine

Bizden selam söyleyin

EVRENSEL KARDEŞ

Tarar saçlarını

Örer anam

Bütün çocukların

Anası anam

Kucaklar babam

Şu koca dünyayı

Bütün çocukların

Babası babam

Çarpar yüreğim

Bütün göğüslerde

En uzak ülkenin

Komşusuyum ben

Haydi artık

Doğsun güneş

Batsın karanlık

Bütün çocukların

Kardeşiyim ben

İNSANDAN İNSANA

Ayrıysa da bayraklarımız

Yurtlarımız birbirinden

Uzaksa da çok

Yakın olalım biz

Yakın kalalım hep

Ayrıysa da dillerimiz

Aynı türküyü söyleriz

Başkaysa da derilerimizin rengi

Ana-babalarımız

Yabancıysa da birbirlerine

Kardeş olalım biz

Kardeş kalalım hep

Ayrıysa da sofralarımız

Aynı ekmeği paylaşırız

Bir savaş ağası

Hiç umulmadık bir anda

Düşman eder bizi bize

Savaştırırsa eğer

Barış olalım biz

Barış kalalım hep

Ayrıysa da gözlerimiz

Aynı acıyı ağlarız

Evrensel bir gül yolladım

Bir türkü kan değmemiş

Üniformasız bir selam

İnsandan insana

Alırsa da sağ olsun

Almazsa da

Ayrıysa da yüzlerimiz

Aynı sevinci güleriz

KARACA OĞLAN AYLARI

Bahar ayları yaz ayları

Dağ vadi ova göl ördek turna

Menekşe nergis çiğdem sünbül

Çiçek ayları kuş ayları

Pınar su testi çınar yayla

Gelin ayları kız ayları

Göç çadır deve aşiret oba

İniş yokuş düz ayları

Sürü çoban koyun keçi oğlak

Çayır çimen yaylak otlak

Ekmek ayları tuz ayları

Kız gelin önlük yayık ayran

Güler yüz tatlı söz ayları

Gelin kız saz tel kemer bel

Göğüs ilik düğme etek yel

Cilve ayları naz ayları

El kına göz sürme geyik ceylan

Yanak gamze ok kaş hançer

Vur ayları kaç ayları

Yara tuz merhem öpücük dudak

Hayal ayları düş ayları

Göğüs yayla pınar meme bal

Kız keklik ceylan tomurcuk fidan

Mendil yağlık yazma nakış oya

Barış ayları küs ayları

Göz gönül güzel sıla özlem

Saz söz türkü ezgi üzgü

Aşk kıvılcım ateş kül duman

Yandır ayları söndür ayları

Kaş hançer göz kurşun yürek yara

Ağlat ayları güldür ayları

KARANLIKÇI

Işığa arkanı döndün

Utandın mı ne biraz

Kızardın bozardın mı

Sormak ayıp olmasın

İleri doğru mu gidiş

Yoksa ardın ardın mı

Yetim malı koltuğuna

Kasılarak otur karanlıkçı

Eğri büğrü yasalara

Kaldır kara parmağını

Aydınlığı zindana at

Ödüllendir karanlığı

Bayram etsin kör vicdanın

Ekmeğin kan kokarmış koksun

İrin dolaşırmış damarlarında

Ne dolaşırsa dolaşsın

Vurgun soygun cinayet

Ayıp değil yasak değil

Çıkar sayın şapkanı

Sayın katilin önünde

Saygıyla eğil karanlıkçı

Caddelerde insan seli

Akıyor kabara köpüre

Meydanlar dolup taşıyor

Konuş ağzına sağlık karanlıkçı

Bağır çağır korkut azarla

Konuş sesine sağlık

Gerdanına göbeğine

Demokrasine sağlık

Laiklik de kim oluyormuş

Kim oluyormuş bağımsızlık

Değil mi karanlıkçı

Ulusal egemenlik neymiş

Yenir mi içilir mi

Hangi pazarda satılır

Kaç dolaradır kilosu

Kuş sütüyle beslediğin

Altın dişli sömürge köpeği

Havlar Cumhuriyetime

Isırmak ister bağımsızlığımı

Gözü aç karnı tok

Niçin gitmez geldiği yere

Ayakları mı yok

Kim ne derse desin

Kapat kulağını duyma

Sözcükleri sündüre sündüre

Ballandıra ballandıra yalanları

Konuş ağzına sağlık karanlıkçı

Yüreklerde acı gözlerde yaş

Döneklik dediğin ne ki

Unutulur yavaş yavaş

Çağdaş Türk Dili Dergisi, Temmuz 2001

MÜRSELEKLİ KADINLAR

Biz Mürselekli

Mürselekli kadınlar

Hep geceleri

Tütün dizerik

Acılarımızı dizerim ipe

Acılarımızı abovvv

Karanlığı dizerik

karanlığı

abovv…

Kök sökerik, kök

Gündüzlerimizde

Geceleri kömür

Kömür yakarık

Karanlığı yakarık

Karanlığı abovv…

Ağaçlarımız ürker

Ürker geceden

Biz ürkmezik abovv…

Hele nenni nenni

Gülüm nenni nenni

Dost nenni nenni

Biz Mürselekli

Mürselekli kadınlar

Kazma kazarık

Çüt sürerik

Yorgunluk ekerik

Yorgunluk toprağa

Gürültüye bata çıka

Bir uçak geçer

Geçer üstümüzden

Duyamaz bizi o

Duyamaz abovv…

Biz Mürselekli kadınlar

Mürselekli kadınlar

Biz de yaşarık

Yaşarık abovv…Gelin olur gider

Evler döşerik

Döşerik abovv…

Yanar Ali Yücem

Yanar ışıtır

Işıtır abovv

OLMACA

Ben çocuk olsaydım eğer

Kav çakmak satardım

Bulut amcalara

Pamuk şekeri alırdım yerine

Patlamış mısır alırdım

Ben çiçek olsaydım eğer

Hiç saksı giymezdim ayağıma

Ödünç kanat alırdım

Güvercin teyzemden

Barış uçardım üstünüze

Ben ırmak olsaydım eğer

Altıma saklamazdım ayaklarımı

Öyle yaklaşmazdım denize

Düşmana yaklaşır gibi

Sürüne sürüne

Ben tüfek olsaydım eğer

Patlamazdım kimsenin üstüne

Bir tetiğimden utanırdım

Bir de eğri parmağından

İnsan amcaların

ÖLÜSÜN SEN

Bu dünyada

Yaşamadın sayılır

Güzeli sevmediysen

Ölmene gerek yok

Zaten ölüsün sen

Ayağına gelmez güzel

Gökte yürür yerde uçar

Hadi ne duruyorsun

Sen de uç arkasından

Önünde yerlere eğil

Kilitleme gönlünü

Kapılara vurulur kilit

Gönüllere değil

Ben de bilirim sen de

Sevgi insana ekmek vermez

Gönül dedikleri

Kırk kanatlı deli kuş

Aş yemez ekmek yemez

Milyonlarca yıl sevse

Sevmeye doyum olmaz

Su susamış mı

Sor bakalım

Acıkmış mı toprak

Yok yok sorma

Yaratmayana üretmeyene

Bir şey söylemez toprak

Annen seni

Doğurmadı sayılır

Yaratmadıysan eğer

Bir şey üretmediysen

Ölmene gerek yok

Zaten ölüsün sen

Damar Dergisi, Mart 2001

RÖPORTAJ II

Sizin oralarda havalar nasıl

Kar yağar mı soğuk mu odun mu

Üşürken ellerinizi nerenize korsunuz

Isınırken kimin gözlerindeki uçurtmalar

Dedikodu yapar mısınız canınız sıkıldıkça

Bir oturuşta kaç güneş doğar

Öfkenizi nerenize korsunuz sevinirken

Çarşıya iner misiniz basmanın metresi kaça

Kavganız büyür mü çocuklar büyüdükçe

Yağmur yağar mı şimşek yağar mı basma yağar mı

Gözleriniz küçülür mü bir yerde duman tüttükçe

Komşunun radyosu ne söyler bazen

Bir şeyler sorar mısınız kendi kendinize

Sevdalarınızı nerenize korsunuz eskidikçe

Sizin oralarda gecelerin rengi nasıl

Kaç tane ay görürsünüz bir bakışta

Kocaman mı sarı mı sıcak mı sizin mi

Umutlarınızı nerenize korsunuz uyurken

Düş görür müsünüz canınız istedikçe

Uyanınca sabahınız hazır mı gün hazır mı

Evet mi hayır mı belki mi inşallah mı

Borcunuz var mı geçim nasıl gündelik kaça

Sınır var mı kaça geçiyorsunuz  onbaşı nereli

Ormanlar keçiler baltalar nasıl

Kaç kere mahkemelik olursunuz günde

Dilinizi nerenize korsunuz kanun konuşurken

Alışveriş nasıl çökelek ne deyiyor şimdi

Tütünler iyi mi soğanın kilosu oy’un tanesi kaça

Sizin oralarda demokrasi nasıl

Sizin oralarda gecelerin uzunluğu nasıl

Eviniz kaçıncı katta kaç oda

Yerin altında mı üstünde mi

Ayrı mı oturuyorsunuz balam

Yoksa keçilerle beraber mi

Evet mi hayır mı belki mi banane mi

SAKSI ŞİİRLERİ

Öldüren Gülüş

Yalnız devletler değil

Güzeller de savaş çıkarır

Yol keser adam öldürür

Günde kaç can alır bir gülüş

Kim bilir kaç ocak söndürür

Yalnız şifreler değil

Bakışlar da zor çözülür

Göz var sonsuz bir deniz

Bir ömür aşılmaz

Saç var büyük bir yangın

Yanına yaklaşılmaz

Mitoloji

Birbirlerini

Deli gibi seven

İki ölümlü âşık

Tanrı uyuduktan sonra

Sıra ile tanrı oldular

Aşkın renkli çamurundan

Yarattılar birbirlerini

Ölümsüz oldular

Senler

İçimde bir sen var

Dışımda bir sen

En gerçek sen ise

Düşümdeki sen

Sağımda bir sen var

Solumda bir sen

En güzel sen ise

Gönlümdeki sen

Üreten bir sen var

Tüketen bir sen

En büyük sen ise

Yaratan bir sen

Damar Dergisi, Haziran 2001            

SEVDALI SÖZCÜKLER

Beni tanımadın mı dedi

Bir sözcük bir sözcüğe

Çevir zamanın sayfalarını

Belleğini iyi yokla

İyi bak gözlerimin içine

Anılar devşir yüzümden

Bir yağmur sonrasıydı

Yan yana düşmüştük hani

Bir şiirin ilk dizesinde

Göz göze gelmiştik birden

Bir şey kımıldamıştı içimizde

Sonra sürülmüştük şiirden

İzinsiz öpüştük diye

Anımsadım dedi öbürü

Elin elime değince

Bindim sevdanın mor atına

Gittim ta eski günlere

Küçüldükçe büyüdü hüzün

Adını bilmediğim bir şey

Çıt diye kırıldı içimde

Ne acılar çektim bilsen

Nelere katlandım gurbette

Senetlere tutanaklara

Mahkeme kararlarına geçtim

Yıllarca ad oldum bir kötüye

Bir an bile unutmadım seni

Göz göze gelmedim hiç

Senden başka bir sözcükle

Sesin sesime değince

İçimdeki süt denizleri

Köpürmeye başladı gene

Öpüşe banınca dudaklarımızı

Kendi kokusunu duydu yosun

Şiirin gizli aynasında

Kendi rengini gördü menekşe

Haydi gel dedi

Dişi sözcük erkek sözcüğe

Başka bir şiire girelim

Görünmeden ozan abiye

ŞAİRLER DE UÇAR AMA GÖRÜNMEZ KANATLARI

Bak ne demiş koca dedem

Varsıllık görecedir oğul

Yoksulluk da öyle

Güzeli seviyorsan eğer

Varsıllar varsılıdır gönlün

Cebin yoksul olsa bile

Özgürlük görecedir oğul

Tutsaklık da öyle

Güzelliğin tutsağıdır

Dünyanın yiğit

En yürekli

En özgür insanı bile

Bir peri kızıdır şiir

Düş gülleri koklatır hep

İmge balıemzirir dile

Şiirde tatlanır güzelleşir

Dünyanın en çirkin

En yavan gerçeği bile

Kuşlar inanmaz buna

Ağaçlar kıskanır biliyorum

Şairler de çiçek açar

Kimi pembe kimi sarı

Şairler de uçar ama

Görünmez kanatları

Söylem Dergisi, Ekim 2001

TUTKAL

Bir sabah uyandım baktım

Düşüm yastığıma yapışık

Şiir yazarken ölmüşüm

Dilime yapışık sözcükler

Çığlığım tavana yapışık

Eğilip baktım pencereden

Rüzgar damlara yapışık

Gözlerim yapışık Antakya

Ölü götürüyor üç beş kişi

Ayakları yola yapışık

Kime küsmüş nar ağacı

Çiçeklerini yere atar

Cellat üşür gölgesinde

Tere batmış darağacı

Ayakları köze yapışık

Sen nasıl baharsın böyle

Bütün kuşların tek kanatlı

Korkuları tüylerine yapışık

Ağaçların çiçek açmış

Acıları dallarına yapışık

Sen ne biçim uygarlıksın

Parmağın tetiğe yapışık

Özgülük beslersin kafeste

Kadınların çiçek açmış

Sıcaklığı vitrinlere yapışık

Bir sabah uyandım baktım

Çürük bulutların altında

Takla atıyor kirli sular

Işığa sövüyor üç beş kişi

Kimlikleri yüzlerine yapışık

VİTRİNDEKİ BEBEK

O vitrindeki bebeğin

Annesi yok dedin anne

Acıkınca kim meme verir

Kim ninni söyler ona

Altını kim değiştirir

Ateşi yükselince

Kim kor elini alnına

Sen görmedin anne

Arkamdan bir bakışı var

Bir iç çekişi derinden

Boynunu bir büküşü var

Öyle acıyorum ki ona

Bir daha geçmiyorum

O vitrinin önünden

YARIM DEMOKRASİ

Tilki ayının çakal günü

Saat kaplumbağayı salyangoz geçe

Sandık başına gittim

Sadaka verdim dilenciye

Soyguncuya haraç verdim

Oy verdim bizim yarım sola

Döve döve dizlerimi

Saçlarımı yola yola

Ben evime dönerken

Hıçkırıp ağlıyordu oyum

Sokak kedileri gibi

Miyavlıyordu ardım sıra

Kuyudan geliyordu sesi

Kara siyasetin ahırında

İrtica geviş getiriyordu

Sandıklar açıldıktan sonra

Oylar sayıldıktan sonra

Kötü yola düştü demokrasi

Saçlarını yoldu cumhuriyet

Laiklik başını alıp gitti

Göbek attı oynadı karanlık

Aydınlık intihar etti

Hangi kitaba baksam

Kimlere sorsam bilmem

Muska mı yazdırsam hocaya

Bir tarikata mı girsem

Benim atlarım neden tek ayaklı

Niçin tek kanatlı kuşlarım

Herkesin demokrasisi tam da

Benimki niçin yarım

Aylar geçti yıllar geçti

Ağlayıp duruyor oyum

Sesi kulağımdan gitmiyor

Aliiii Ali!

Attığın kuyuda boğuluyorum

Yem oluyorum solucanlara

Elin kırıla emi