Kitaptan Bir Şiir:
MONET
yaprakları mora
döndüren güneşte
küf kokan
mağaralardan gelen
ışık, yalnızlığı
kovalıyor akşamüstü
dünden kalan
fotoğraflarda
nehirlerden balık
tutanlar ölsün
deniz bir rüya gibi
sunarken oltalara kızlarını
balkonlarda salınan
sardunyalara söyledim
alınmayın, sizden
daha güzeli yok dedim
mavinin mora
döndüğü yerindeyim
paletin, öyle
istekli değişmeye
yelkenliler
çiziyorum; tahta köprüler,
harman yerleri,
ayçiçekleri…
ölümü gerçekten
istemiş olup
vakti geldiğinde
vazgeçen dedem
yıllar önceden bir
kutu akide şekeriyle
dikilip duruyor
karşımda
baktığım her şeyi
unutuyorum görmesem
yazmasam biraz daha
soluyor bahçe
içinde bir örümcek
durmadan
örüyor ağını
kalbimin kırılan yerlerinde
tanrı bakıyor
pencereden kafasını uzatıp
selam diyor,
geçerken uğradım öyle.
Selahattin Yolgiden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder