SUAT KEMAL ANGI

    

(28 Aralık 1966, Ereğli / Konya - )

       Dudu Hanım ile Hacı Angı’nın oğlu. Ankara Kubilay İlkokulu’nu (1978), Ankara Halide Edip Lisesi (orta kısmı, 1981), Ankara Mustafa Kemal Lisesi’ni (1984) ve ODTÜ Metalürji ve Malzeme Mühendisliği Bölümü’nü (1992) bitirdi. Aynı bölümde yüksek lisans yaptı. 1992-2001 yılları arasında aynı üniversitede araştırma görevlisi olarak çalıştı. Üniversiteden ayrıldıktan sonra, 2004-2009 yılları arasında Dost Kitabevi Yayınları’nda İngilizce editörlüğü yaptı. Jaguar Yayınları’nda düzeltmenlik yaptı. Çevirileri çoğunlukla Dost, İmge, Jaguar ve Ayrıntı Yayınları arasında çıktı. Aralarında Samuel Beckett, Walter Benjamin, Leszek Kołakowski, Raimond Gaita, David Markson ve Tom Spanbauer’in de olduğu birçok yazarın kitabını Türkçeye kazandırdı. Aile şirketi olan Angı Yayınevi’nin Ankara Kitaplığı Dizisi’ni yürütüyor. 2010 yılından bu yana Ankara’da İngilizce öğretmeni olarak çalışıyor. Ankara’da yaşıyor; evli, bir çocuk babası.

       İlk yazısı 25 Kare Sinema Dergisi’nde (Sayı: 16, Temmuz-Ağustos-Eylül 1996) yayımlandı. Şiirleri ve yazıları 25. Kare, Akatalpa, Duvar, Haşhaşi, Karakalem, Siyahi, Şiiri Özlüyorum gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları: Şiir: Göl Balıkları ve Orta Yaşlı Kelebekler, 1994, Cem Yayınları, İst.; Uykulu Irmak, 2000, Hera Şiir Kitaplığı, İst.; Çağrışımlar Kitabı, 2003, Altıkırkbeş Yayınları, İst.; Tenedos'ta Hazır Giyim, 2004, Altıkırkbeş Yayınları, İst.; Saçılmış Mavi, 2004, Altıkırkbeş Yayınları, İst.; Ney, Cahil Zaman 1, 2007, Altıkırkbeş Yayınları, İst.; Ş, Cahil Zaman 2, 2007, Altıkırkbeş Yayınları, İst.; Kankurutan, Cahil Zaman 3, 2007, Altıkırkbeş Yayınları, İst.; Def-im, 2014, Hel Yayınları, İst.

       Roman:  Cadde, 2011, Ankara Kitaplığı, Ank.; Galileo'nun Karısı, 2014, Ankara Kitaplığı, Ank.; Dünyada Bir Yerde, 2017, Raskol’un Baltası, İst.

      Anlatı, Deneme, Poetika: Kadın Kokusu, 2003, Altıkırkbeş Yayınları, İst.; Katli Vacip Kitap, Dilyan Yaralar takma adıyla; 2007, Altıkırkbeş Yayınları, İst.; Walter Benedix Schönflies Benjamin'le Yaşamak, 2010, Siyah Beyaz Yayınları, İst..; Dip Metin, 2011, Ankara Kitaplığı, Ank.

       Çeviri: Charles Freeman, Mısır, Yunan ve Roma - Antik Akdeniz Uygarlıkları, 2003, Dost Kitabevi, Ank.; William Blake, Cennet ve Cehennemin Evliliği, Şiir, 2003, Altıkırkbeş Yayınları, İst.; Raimond Gaita, Filozofun Köpeği, Anlatı, 2005, Dost Kitabevi Yayınları, Ank.; David Hopkins, Dada ve Gerçeküstücülük, Tarih, 2006, Dost Kitabevi Yayınları, Ank.; Leo Bersani, Ulysse Dutoit, “Fakir Sanat”, Felsefe, 2006, Dost Kitabevi Yayınları, Ank.; James Bamford, Sırlar Evreni /ABD Ulusal Güvenlik Dairesi'nin Dinleme ve İstihbarat Ağı, Araştırma-anlatı, 2009, Dost Kitabevi Yayınları, Ank.; Samuel Becket, Yankının Kemikleri, Şiir, 2009, Periferi Yayınları; David Markson, Wittgenstein'in Metresi, Pelin Angı ile birlikte, roman, 2014, Jaguar Kitap; Walter Benjamin, Esrar Üzerine, Felsefe-anlatı, 2012, İmge Kitabevi Yayınları, Ank.; Leszek Kolakowski, Neden Hiçbir Şey Yok da Bir Şey Var?, Felsefe, 2016, Jaguar Kitap; Samuel Beckett, Bana Benzer Bir Başka Ayrılık-Seçme Şiirler, Şiir, 2018, Ayrıntı Yayınları, İst.; Max Blecher, Acil Gerçekdışılıkta Maceralar, Roman, 2018, Jaguar Kitap

Kaynaklar:

A  http://ankarakitapligi.com/siir-defteri.html

Şiirlerinden Seçmeler:

EN ZOR ÖPÜŞLERİNİ YONTMAK HEYKELLERİN

sonra gider deliririz birlikte yalnız gel

karanlıkta kır bahçelerinde boşlukta

acelemiz yok bu güzel bekleriz

bir bulut gelir göğsünde elma olur

bir tay içinden geçer deliren karanfilin

saçların sararır mutluluk olur

en zor öpüşlerini yontmak heykellerin

bu soğuk bu beton binalara karşı

bu kâğıt paralara naylon adamlara karşı

gidip şimdi bira içelim sokaklarda

ülkeler arayalım sevişelim

sıcak büyük lambanın altında

titreyen camilere titreyen okullara karşı

üşüyen kışlalara üşüyen bankalara karşı

sonra gider deliririz birlikte

acelemiz yok bu güzel bekleriz

22 mayıs'94 / ankara

"Uykulu Irmak" adlı kitabından

FİLATELİ

ilkgün zarfı

ben sizi sevdiğimden öptüm

karakutunuzdan

siz beni tutsaklığımdan ısırdınız

birden gümüşün boynunda bir zenci tay

uluyor mu uyuyor mu belli değil

2. gün zarfı

tüm sesleri dağlar kaplar

sonra fütursuzca yırtar

aslı ile sureti arasındaki zambak

kokuyor mu üşüyor mu belli değil

son gün zarfı

meyhanelerin gölgesi düşmüş

perisi çalıntıymış hevesimizin

/y/akıyor zamkı dudaklarınızın

fahişem istanbul

ak bir kâğıda düşmüş

ucunda bulut bir kirpik

batıyor mu sizin de kalbinize

ah olsan da dilini öpsem kardeşim yanni

kastettiğin kerevit mi kerevet mi belli değil

"Çağrışımlar Kitabı" adlı kitabından

GÖNÜL BAĞLARI

            

               — Şiir bir ülkü kazandırır, bir ülke kazandırmaz.

Evrime inanmazdı ama şıp diye tanırdı nursuz yüzleri.

Güzelliği övmeyen konforlu zihinleri. Üzüm çiğner,

pagodaya giderdi. Ekşi mayadan ekmekler yapar, çıyan

gözlü memeliler düşlerdi. Cinden periden korkmazdı.

Öğretmeni ve mürekkebi baş tacı eder, kâğıt dutunu

kemiren keçinin yerine o utanırdı. İçinde üzüm bağları

olan ve çiğnedikçe olgunlaşan insan.

Yıllardır suni yemle besleneli ve tatlı sesle eyleyeli.

Ve Ahtapotlar ile Sıktıkça-Fışkıran-Adamlar kol kola gireli.

Yastağaç örtüleri de dernekleşti. Oysa atomlar bile,

üzüm çekirdeğinde on dört değişik şekilde dizildi!

Biz dalgınlıkla rastlamadık bu ülküye. Gökten

paraşütle düşmedik bu tepeye. Gönül borcumuz

varsa da oklukirpiye, avans yok hiçbir kral kelebeğine.

Ama üzüme! Ah, içimizde çiğnediğimiz üzüme!

Kayarken ekvatora ülkenin koordinatları, gök tanrı

son kez kartopu yağdırdı. Kırıştı katırtırnakları, söküldü

gelinparmakları. Koptu kopacak gönül bağları.

İNSAN HİÇBİR ŞEYE BENZEMEZ

Ne suya, ne toprağa.

Ne çeliğe, ne kitaba.

Ne de uzaya.

Su ile insanın içi arasında bir fark var.

Suyun içi insanın içi gibidir. Sessiz.

Suyun üstü insanın içi gibidir. Gürültülü.

Ama suyun ne içi ne de üstü sonsuz değildir.

Toprak ile insanın içi arasında bir fark var.

Toprağın altı insanın içi gibidir. Kalabalık.

Toprağın üstü insanın içi gibidir. Tenha.

Ama toprağın ne altı ne de üstü sonsuz değildir.

Çelik ile insanın içi arasında bir fark var.

Çeliğin içi insanın içi gibidir. Taneli.

Çeliğin dışı insanın dışı gibidir. Tanesiz.

Ama çeliğin ne içi ne de dışı sonsuz değildir.

Kitap ile insanın içi arasında bir fark var.

Kitabın başı insanın başı gibidir. Önemli.

Kitabın sonu insanın sonu gibidir. Önemsiz.

Ama kitabın ne başı ne de sonu sonsuz değildir.

Uzay ile insanın içi arasında bir fark var.

Uzayın içi insanın içi gibidir. a artı b üssü n bölü n x‟e eşittir.

Uzayın dışı insanın içi gibidir. (a + b)n

 / n = x.

Ama uzayın ne içi ne de dışı sonsuz değildir.

KÖK MANZARA

          "Her şey zahmetsiz bir belki ile başlıyor.

          Ölüm benimle sarhoşluğum arasında duruyor..."

Ada rüzgârda kuş, at fırtınada balık, ve liman, bir göz kırpışta

kutup oluyor. Günebakanlar gerçekten de aya bakıyor. Ah,

imgelerin ayılttığı yüzyıla, satırı elinde koşan kış! Ölmemek

için dalmak nafile. Kokarcalar mutluyken de kokuyor. Sığınağı

sözcükler olan zavallı ruhta, ketum güneş iç çekerek batıyor!

"Def-im" adlı kitabından

MATEMATİĞİN AKUSTİĞİ

içine girdiğimde

gözlerinde bir göz gördüm

sevdiğim gökler kadar ıslaktı

sevdiğim balıklar kadar ıslaktı

sevdiğim kadınlar kadar ıslaktı

gözlerinde bir ağız gördüm

gözlerinde dudaklar gördüm

ben önce iki kişiydim

kırıldım tek kişi oldum

ama hep üç kişiydim

hiç değilse iki kişiydim

bu göze sadece baktım

önce sadece baktım

sonra sadece baktım

ne duydum ne dinledim

gözün bir ağzı vardı

gözün dudakları vardı

içinde olduğum mevsimler

hepi topu bir şiirdim

kulağına ve yüzüne

ve garsonun öyküsüne

aslında yeryüzüme

ağladığım o gün

içinde değildim

içinde miydim

içinde olduğum mevsimler

hepi topu bir şiirdim

gözlerindeki dudaklar eğildi

beni dudaklarımdan öptü

öyle yalnız kalmış öyle üşümüştü ki

ama artık kürklüydü

ama gördüm yüzünü

ama duydum iniltisini

ve hissettim gövdesini

çok geç miydi

döndü ve gitti

kuyruğu izini karda sürükledi

hissediyor musun bu şiirin

peşinden gittiği yeri

kulağına ve yüzüne

ve garsonun öyküsüne

aslında yeryüzüme

ağladığım o gün

karar benden büyüktü

bütün ırmaklarım yanıyordu çünkü

bütün göllerim yanıyordu çünkü

bütün denizlerim yanıyordu çünkü

bedenimin zekâsı karlı zirvendeydi çünkü

yangında ilk kurtarılacak kimdi

ben miydim

garson muydu

sen miydin

ben önce iki kişiydim

kırıldım tek kişi oldum

ama hep üç kişiydim

hiç değilse iki kişiydim

kimseye haksızlık etmek istemedim

varsa dışımda unutmak istemedim

ava hiç gitmedim

ava hiç gitmedim

ava hiç gitmedim

ve son bir odun attım ateşe

seni zirvenden indirmeye

yüreğinin buzunu çözmeye

o hayvanı öldürmeye

yazım billurlaşır mı dedim

çok safsın dedin

tacım olur mu bir gün dedim

çok safsın dedin

ama o taç insan mutluluğum dedim

çok safsın dedin

evet çok safsın

ah çok safsın

sevgilim

çok safsın

hissediyor musun bu şiirin

peşinden gittiği yeri

yılanın içinde esen yeli

karlı zirvenden indim

sen kürkünü yalıyordun

dışındaydım gözlerinin

gözlerinin içindeki yanmış gözlerin

soğumuş dudağının

dinmiş iniltinin

karar benden küçüldü

bütün ırmaklarım söndü çünkü

bedenimin zekâsı çözüldü çünkü

kimsenin yapmadığını yapmak

şarkılara meydan okumak

uzakta ama içinde olmak

gerçekten son dileğim

içine girdiğimde çünkü

hepi topu bir şiirim

ben önce iki kişiydim

kırıldım tek kişi oldum

ama hep üç kişiydim

hiç değilse iki kişiydim

bu şiiri ben sana

bekletildim

bekletildim

gözünden bakanı gördüm

ağzımdan çıkandan korktum

sustum

öyle dirençli öyle güzeldin ki

öyle beyaz öyle kırmızıydın ki

konuşmadın

inledin

üşüdün

gülümsedin

acıyla gülümsedin

kar leoparı

yavru kar leoparı

kürklü kar leoparı

beni müzik yapma

isimlerle doluyum ben

beni notalarına katma

tanrılarla doluyum ben

bu şiiri anlama

resimlerle doluyum ben

oğlumu öpüp kokladım

karımdan hakkımı diledim

tek kapılı

inime girdim

içerden kilitledim

susuyorum şimdi

hiç tanık yok ne güzel

ne güzel

ne güzel

bu bir çocuk kitabı

bu bir çocuk kitabı

bu bir çocuk kitabı

kimse sözün leoparı

o açsın ağzını

aranmam bitti mi

hayır

soyunmam bitti mi

hayır

çaresizliğim bitti mi

hayır

ama bunların hepsi matematik

hepsi

. . . . . . . . . .

2 Mart, gece yarısına doğru

3 Mart, 06.15

2007

"Ney" adlı kitabından

OOGIR

“Gördüğüm kadarıyla, bir insandaki inançların tümünü

yok etmek, yaşamının sonuna dek onu kısır bırakmak

oldukça eğlenceli bir durum. Sana katılmadığım için

kusura bakma…”

Sizden önce de korkmuş ve kaybolmuş taze etle beslendim

ben. Yemeden önce ama, hepsini şu köprüden geçirdim.

Gösterdim. Sesten, renkten, uçurumdan korkulmaz. Sözdür

korkutan. Öğrettim. Tanrılar benden kurnazdı, teologlar da

benden kör. Ama istencimizin dışındaydı kaybolmak.

Bulunmak. Rastlamak. Doymak… Bu uğursuz ormanda,

ah doymak! Hele karanlıkta! Arama. Bulamazsın yanıtı

şehirdeki ağaçlarda. Şansına minnet et. Esirgediğine

minnet et. Bekle. Feda ettiğini anımsatacak sana da. Açlık.

Akatalpa, Sayı: 114, Haziran 2009