EMRE ÖZTÜRK

(24 Mayıs 1991, Konya - )

       Konya Karatay İlköğretim Okulu’nu,  Cemil Keleşoğlu Lisesi’ni bitirdi.

       İlk şiiri Araf dergisinde yayımlandı. Şiirleri, öyküleri, yazıları ve söyleşileri Ankara Edebiyat, Çalı, Karagöz, Kıyı vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Ödülleri: 2008 Yılında Gonca Dergisi’nin düzenlediği öykü yarışmasında dördüncülük aldı. 

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Kemik Yasası

Şiirlerinden Seçmeler:

ACZ-İ YET/İM BİR / İNCE İSYAN

Gözlerim kızaran ufukların avucunda

Korkunç dualarıma gizledim günahlarımı

Dişlerimin yarasını biledim mabetlerde

Yağmur ıslatamaz benim nefesimi

Kokusu siner çorak iklim sefalarının

Çakalların soluğunda parçaladım

Gardiyan bileklerinde Pandora kutusunu

Yusuf’un en saf haliyle uyanırım her sabah

Damarlarım çekilir akşamın göz çeperlerinde

Yer alır Afrika menekşeleri göveren dudaklarda

Mızrak saplanır her sabah ruhumun onulmaz yarasına

Ben kefenin beyazlığında suçsuzluğun arifesinde

Firavun saraylarında uyanırım her sabah

Meryem’in kanayan tırnaklarında görünür

Kiremit kızıllığı düşmüş en uysal geceler

Dilim dolaşır karanlık gecelerin susuzluğunda

Suru bekler, nefessiz İsrafil’in dudakları

Siper edip çamura bulaşmış göçebe konaklarını

Aynalar yansıtır ölümü her sabah

Serin gecelerin hoyrat rüzgârları vardır yüzümde

Hera’nın gözlerinde duyulur sürgün ülkelerin çağıltısı

Kaldırımların toz kokusunu çeker yalnızlığım

Yorgunluğumun gölgesidir yarasa kanatları

Kadınların söylediği bu şarkılaradır sarhoşluğum

Çapaklar düşmüş gözlerime vurur yıldızlar

Nazarımın uçlarına düşen sis perdeleri, nafiledir

Ayın gürültüsü düşer meczubun göğsünden geceye

Saçlarım uzar güneşten arta kalan zamanlarda

Örümceklerin pençesindedir habersiz mağaralarım

Çöl bedevilerinde görülür ateşe verilen büyüler

Nefesim tutulur sarışın rüzgârın kuzey perisinde

Hırçın dizlerim çözülür mavi gömleğinde güneşin

Kırılgan şafakların ihaneti gizlidir masallarda

Paslı bir tat bırakır gülüşmeler dudaklarımda

Çocukları vardır kandille uyanan çarşıların

Deniz fenerleri düşer sonbahar yapraklarına

Ay tutulmalarında ağartır tenimi çürümüş yanlarım

Ayaklarıma iner tunç yağmurlarının susuzluğu

Solgun bir gökkuşağı belirir mercan kuşlarında

Karıncalar öcünü alır esmer dalgalardan

Sağır yamaçlardan ter kokusu yığılır göğsüme

Heybeler alır götürür rengini karabataklardan

Yorgun atlar perdesini kaldırır küçük kızların

Yusuf’un en saf haliyle uyanırım her sabah

Şövalyelerin duaları vardır asma yapraklarında

Cellât yüreğime saçar zehrini inanç ordusundan

Doğum sancısından dem vurur boş sokaklar

Kumsallarda birikir eşkıyaların somurtkan türküleri

Serin meltemler fısıldar kulağıma askerleri kuşkunun

Firavun saraylarında uyanırım her sabah

                                                                                                         

Kıyı, Sayı: 204, Eylül-Ekim 2008

ACZİ YET / İM İKİ / AĞRI VE ÇIBAN

Taç yıldızları hayallerin ıslaklığına hapsettim

Süvariler örter paydasız isimsiz bir mihrabı

Tırnaklarımın düşen nefesiyle üşür kurtlar

Yırtılan sinirlere soyulmuş bir yangın düşürür

Mermer savruldukça düze, bulutlar solur kuşları

Hışımla gelen bir sel çıkartır, bütün evhamların öcünü

Doğumsuz bir kandil ışığı bütün rüzgârı sırtlar

Ruhsuz bir tebessüm ardında sarışın şehirler bekler

İsyankâr bir kördüğüm yutar mezarımı

Bir ala geyiğin dişleri dolar vaat edilen topraklara

Kısık bir lamba gibi parçalanır önümde incili düğmeler

Ağaçların kıvrımları akseder keskin bir sayrıya

Yalın ayak bir kartal kanatır akşamları

Kadınları boğar özgür ve yiğit bir ağrı

Parmaklarımdan sağılır tüm zehri göklerin

Hissi büyür eklemlerde bir ince kelebek ağzı

Zapt edilemedikçe şah duran bir at akar içimden kırık şişe gibi

Köpek duruldukça yarılır değer biçilmez ışığıyla

Açılıp kapandıkça örter ürkek sesini alımlı ve tombul kuzuların

Çırılçıplak heykeller bırakır senin ardında rıhtımlar

Çekirgeler gizli çekmecelerinde saklanır bir yelkenlinin

İndikçe taşlara yapışkan bir bebek sureti dağılır titreşim korosu

Yüzüm sökülür kaşlarıma saplandıkça sapanlar

Kalınlaşır cezbe ve humma, pazılarına gecikmiş bir yumurta asar

Ayna gibi kesilir ıstakozlar, bir boşluktan bir başka rüyaya dalar.

Tenimi yaralar, ağlayan bir adamla filiz veren tırpanlar

Kuyular kararır gözlerimde, ağladıkça kıpkızıl bir hayvan yatar

Saçlarım kin kusar meyveleri sığmaz bir kuşa

Yumuşak çizgileriyle ürpertir kadehler içinden arılar seslenir

Bir hançerin büyüsüyle inşa edilir yürekler

Mağaralar açar, göklere doğru uzun hıçkırıklar

Bir gölgeye eğer vurur bir ter düşünce çorak toprağa

Örümcekler düşer gemiden toprağa aydınlatır maziden bir kökü

Tilkiler gözlerini düşürür kadın bağlandıkça şarkıya

Zehirli bir gem vurur dudaklara kalabalıklar

Yosunlar ürer birer birer geç kalmış her mektupta

Bir anıt gibi yükselir içimde bir başına başaklar

 

Kediler uzar burçlara doğru, kemikler serin bir rüyayı örer

Kızları kendine bağlar yırtılan bir balık, ruhumda iki eli

Sıratı andırır yanağındaki bir tüy, ince ve keskin uçurumlar

Tenhada suyu kesen bir tarih, damarlarım ve kuruyan nehirler altında

Kör bir makas gibi parçalar beynimi dilsiz güvercinler

Derilere işlenen bir görüntüdür kurşunlanan ölüm, sır mahşerde

Filler kusar kehanetlerini, kayalar aydınlanır peydahlandıkça eller

Balıklar suları yakar gözbebeklerinde kaynar bukağılı bir aşk

Fişekler patlar besledikçe aslanların sevimli ve gülünç yüzünü

Küçüldükçe saralı bir ağız dudakların boğar memelerinden bir sürüngeni

Karnından kapı açar bir ölünün tırnakların ve babüsselam

Bir haydut koşar dikenleşir, sarışınlaşır, koştukça erer huzura

Ve o zaman bir soygun şarkısı dilimi çözen nemli taşlar altında bekler

 Kıyı, Sayı: 204, Eylül-Ekim 2008

ANTİK MEZAR

Gömleğime düşer kan yortuları

Aziz tapınakları

Şiirsel ayinler

Karıncaların kambur sırtları

Yerebatan sarnıcı

Ve esir şehir İstanbul, kızıl göller

Fetüsün gözlerini okşayarak

Göğüs serüvenine abanırken rüzgâr

Aşkın ziraisine rençperlerin kollarıyla atıp denizi

Çirkinlikleri gizlerim

Gözlerinde burkuldukça zırhlı çizgiler

Antik mezarlar ve

Fırat’ın Dicle’nin suyunu damıtmadan kafamızda

Mezopotamya’yı

Yağlı düşüncelerinden arındırıp

Karanlık mağaralara gizleyip göğüs vadini

Göğüs vadini

Ve teninin sıcak yanlarını tutup

Ayın kanını içerim bulutlardan

    

  * * *

Dinsel bir ateşlilikle sunarım sana aşkı

Karanlık ruhumda dilenci serseriler

Bu şehrin akşamları

Süvariler

Yağız atlar

Zaman kürekçileri

Zaman çeşmesinde yıkayıp dilimizi

Esmer yârin zenci dudaklarına yapışıp

Ürdün’ü beyaz gölgelerle fethedip

Şahmeran

Yedi başlı ejder misali

Gümüş yağmurlar dökerim bu şehre

Sevgilileriniz için suyu kurutup

Kâğıtların simyasını bozup şeytanlar

Kâğıtlar yontarak bu ölü bedene

Heykeller süslerim, şiirler

Zeytin dalları

    

   * * *

Göğe soyut resimler çizer

O ilkel sesleri kaplumbağaların

Modernize köleleştirilmişlikleri

Yaban eriği, kuş tüyü, el tırpanları

Öfkesine gem vurarak denizin

Limanların ıslaklığına hapsederek toprağı

Göz kapakçıkları, yıldırımlar

Taş kulelerin meşalelerinde, kırmızı aynalar

Beyaz bedeninden kurtuluş, yarasalar

Kudurmuş ahlak bekçilerini kemirir

Yükleyip sarhoşların omzuna masalları

Yanardöner kelimelerden sığınarak göğsüne

Sineme yaslayıp simsiyah saçlarını

Kanlı bir kargaşadan koruyup gövdeni

Ney gibi üfleyerek parmaklarını

İnce parmaklarını güneşe hapsedip

Mevsimin efsunlu saçaklarına sığınıp

Serçelerin ölümcül yanlarıyla inleterek gökyüzünü

Çiçeklerin zehirli yanlarını sağıp söğüt dallarında

Şaha kalmış dalgalarda kar suyunu kalbe dökerek

Kavimlerin çadırlarına saklayıp destanları

İlkel bir sevinç, heyecan ve mor lekeler

Göz kapakçıkları, yıldırımlar

Zerdüşt’ün bize bıraktığı ruhumuzda

Yılansı devinimler

Devrimler

Sapan yapan çocuklar

Avuçlarında süt yüklü ağaç dalları

Kudurmuş sevgilileri dervişlerin

Avuçlarımdan beslenen akrepler

Çöle vurgun yalnızlığım ve

Çöle gölgesi düşmüş tanrılar

Gırtlağımda rutubet kokan kelimeler

Karanfil tomurcukları hücrelerimde

Benim sürgünüm kurşuni bir secdeye

Ateşten kopmuş yüzümde bir ölüm ürpertisi

Dirilişi başlatarak kadınların ellerinde

Şafağı daha uzun tutmak için

Zamanın kılcal damarlarında

Kadınların kaşlarında aşındırarak kızıllığı

Ve güneşi boğarak

Kırmızı kadehlerde

 

***      

Şehrin gümüş renkli aynalarından korkmuş

Ürkek bir güvercin kanadı gibi

Rüzgârın kulaç attığı dağların eteklerinden

Ruhuma yaslayarak dolunayın sesini

Aşina şarkılar söyleterek kadınlara

Kutsal bir yıldız bulup

Pusulamı katlayarak

Soysuz şarkılar bestelerim yalnızlığına

Dinsel bir ateşlilikle sunarım sana aşkı

Hergele ruhumda dilenci serseriler

Kıyı, Sayı: 204, Eylül-Ekim 2008

KIRKİKİNDİ

Bir bulutun yaslı gözleriyle sevdim

Toprağın yağmurla sevişmesinden kalmış gebe taraflarını

Kocamış bir bulutun rahminden göbek bağını kopartıp

Delişmen yağmurun coşkusunu…

Bir bulut kırbacıyla…

Kırkikindi

Güneş asasıyla kör mısraları döver

Zemheri sıcağına tutulmuş vebalı yüreğimi tutup

Aşkı bir meczubun göğsünden emdim

Ölümü tekmelerken ruhumda şeytani dilim

Kangren kelimelerim, nasırlı

Bir avuçluk kan ve et yığını

Saçlarının kızıl diplerine kapaklanır

Vahşi ellerimden üşüyen cenin

Semavi bir taç gibi düşer saçlarına

Taraçasız gök-yüzümden

Bakır rengi dudaklarının ıslaklığını

Şahdamarı gibi keser

Köküne ihanet düşmüş dallar

Pençesini savurur üzerime ölüler

Sen uykuya daldığında

Tanrıya yaklaşırsın

Koyu bir itiraf sarar bedenini

Benimse cehennem uykusuzluğum

Sırtlan yüzlü büyücüler gözler yolumu

Kambur dudaklarında

Martıların diş izleri vardır

Çengilerin kirli gözlerinden alıntı

Balıkçı ağlarından çekilen bir güneş kadar

Alnımda Sezar’dan kalma bir buhurdanlık

Gerçek kaşlarını çatmış bir Tibetli

Kanlı çiçeklerden bir anne

Rengârenk bir kadın yüzü doğar göğsümden

Umarsız göğsümde bir gelin çiçeğidir güvercin leşleri

İsli bir duman yığılır hafifçe bedeninden göğsüme

Yıkık sarayımı bırakıp

Atlas bir vadiden geçerken

Şehrin ter kokulu omurgalarından

Gözlerimin çukurunda rakkaslar

Pervasız bir sancı ve sağır topraklar

Kanlı toprakları güdebilmek bir çobanın bileklerinde

Buğday başakları gibi eteklerime takılan

Sarışın bir yalnızlıktır sevi

İçimi kemiren loş bir tortu

Kıyı, Sayı: 204, Eylül-Ekim 2008

KORKU

Ben bir zamanlar bir korkuydum

Tayların karnına dölden önce düşen

Ki o taylar sonraları soyunmuş olarak korkularından

Gece havaleli çocuklar yüklenirdi

Ve bir başka ağızdı yağmur talveklerde

Bir yanı şenliklere açılan

Ben, bir zamanlar güzün soluğuna yatırılmış gibi saçlarım

Renklerle birlikte dövülürdü, geçirdikçe dişlerimi jilete

Koynuma yatırılmıştı buzullar, meteorlar, çavgınlar arasından sınanarak

Sendeleyen, düşen, yeniden sendeleyen sonra ağartan kendini sevimsizce

Ve o zamanlar ki içimde kamyonlarla kanırtılmıştı merak

Bir zamanlar duvarlara yazılırdı sevgililerimin adı gürültülerle sonra unutulurdu

Kudüs bir yorgunluktu

Ve ben gizlice gizlice gözlerdim Meryem'i

En temiz haliydi aşk ve acının

Ama  bir gece yolumu şaşırdığım zaman

Ve tüm ahali kapısını taşlıyordu

Ben bir zamanlar bir korkuydum

Adım bir adım önce gelirdi soylu yasaklardan

Çiçek veren yerlerim, feyizli yerlerim, gece ve gece

Kalkanlar kuşanarak yüzümün bir yanından

Ben bir zamanlar bir korkuydum.

 

Kıyı, Sayı: 204, Eylül-Ekim 2008